Przede wszystkim trzeba podkreślić, że książka nie jest biografią Adolfa Eichmanna. To swoista osobista relacja z procesu nazistowskiego zbrodniarza, którego schwytanie w Argentynie i sprowadzenie do Izraela do "Domu Sprawiedliwości" przez MOSAD było spektakularne. Mnie przypadł do gustu głównie styl tego reportażu -fakty przeplatane refleksjami i analizami autorki, która nie stroni od ujawnienia osobistych poglądów czy uczuć, pojawiających się u obserwatora procesu. Książka uznana za kontrowersyjną przede wszystkim z uwagi na żydowskie pochodzenie Hanny Arendt i podaną w książce konkluzję "o banalności zła". Autorka ukazuje bowiem Eichmanna jako zupełnie przeciętnego, wręcz bezmyślnego, bezbarwnego gryzipiórka, który stał się jedynie trybikiem w faszystowskiej machinie eksterminacji Żydów. Trudno na podstawie książki ocenić prawdziwość tych twierdzeń, zwłaszcza że Eichmann był mitomanem i na poczekaniu wymyślał historie, które akurat pasowały do jego wizji(opisał to też w swoich licznych książkach), a autorka nie zajmuje się weryfikowaniem czy demaskowaniem wszystkich, niemniej jednak negatywna ocena samego procesu jest bardzo trafna i cenna, gdyż dobrze uargumentowana. Książek o procesie, biografii i filmów na temat "architekta Holokaustu" jest wiele, niektóre bardziej szczegółowe, a przede wszystkim polemiczne w stosunku do "Eichmanna w Jerozolimie", jednak nawet jeśli nie zgodzimy się z wnioskami Arendt to dla jej przemyśleń warto po książkę sięgnąć, bo zaprezentowanie przez nią tego poglądu wymagało również dużej odwagi.

Przede wszystkim trzeba podkreślić, że książka nie jest biografią Adolfa Eichmanna. To swoista osobista relacja z procesu nazistowskiego zbrodniarza, którego schwytanie w Argentynie i sprowadzenie do Izraela do "Domu Sprawiedliwości" przez MOSAD było spektakularne. Mnie przypadł do gustu głównie styl tego reportażu -fakty przeplatane refleksjami i analizami autorki, która...