Ocena książki po okładce lub cenie bywa krzywdząca i często rozmija się z prawdą. Ocena książki po kilku stronach również.
"Szpon Srebrnego Jastrzębia" to lektura z półki "Poznaj mnie lepiej". Okładka może troszkę odstraszać, tytuł nie jest szczególnie chwytliwy, a pierwsze akapity raczej kołyszą do snu niż pobudzają wyobraźnię. Nie, to nie jest powód, by odłożyć książkę na półkę.
Raymond E. Feist to człowiek, który ma za sobą już sporo, jeśli chodzi o dorobek literacki. Wnioskuję po tytułach, że "Szpon..." to kontynuacja, nowa historia w tym samym uniwersum, dlatego warto byłoby przeczytać pozostałe, by móc w pełni ocenić możliwości autora.
W tej książce urzekają mnie pewne szczególiki stylistyczne, rzucające się w oczy wtedy, gdy ktoś skupi się na czytaniu, pamięta, co przeczytał i faktycznie chce zrozumieć tekst. Na przykład warto zwrócić uwagę na to, w jaki sposób rozpoczynają się rozdziały, bowiem jest to pewna prawidłowość, mianowicie na początku każdego jest krótkie zdanie (składające się z podmiotu i orzeczenia); w pierwszej części podmiotem jest Szpon, w drugiej - Tal. Drugi niuans stylistyczny to różnica barwności języka. Druga część sprawia wrażenie bardziej wyszukanej, podczas gdy pierwsza budowana jest naprawdę prostymi zdaniami, jakby autor podkreślał przed czytelnikiem rozwój głównego bohatera.
Takich ciekawostek w "Szponie Srebrnego Jastrzębia" jest wiele, zatem każdą osobę, która dopiero sięga po tę pozycję, zachęcam do poświęcenia jej większej uwagi i nie przekreślenia po pierwszych zdaniach.

Ocena książki po okładce lub cenie bywa krzywdząca i często rozmija się z prawdą. Ocena książki po kilku stronach również.
"Szpon Srebrnego Jastrzębia" to lektura z półki "Poznaj mnie lepiej". Okładka może troszkę odstraszać, tytuł nie jest szczególnie chwytliwy, a pierwsze akapity raczej kołyszą do snu niż pobudzają wyobraźnię. Nie, to nie jest powód, by odłożyć książkę na...