A co, jakbym tak umarł ?
Co ze spuścizną po mnie, uczyniłaby połowa lepsza ?
Czy kości, które kiedyś rzuciłem, nie staną się kośćmi niezgody, pomiędzy nią a fanami mymi ? Życie napisało mi scenariusz rodem ze stronic powieści grozy. Kto wie, czy nie bardziej miażdżący, bo jak najbardziej realny.
Człowiek, na strachu zarabiający, nagle sam znalazł się w jego centrum. I kruchość istnienia objawiła się przed nim w jednej sekundzie. Ją o tym intensywnie myśleć i zwyczajem książkowego zwierza, przelał na papier te nowe dla niego autopsje. Niespotykane dotąd, osobiste zgryzoty wyzierają z kart przekazu tego. Obejmuje spojrzeniem żonę, taksuje rodzinę, wbija wzrok w siebie i szkicuje. Jej obraz ciepły, telepatię familijną i egzaltacje prywatne po wypadku.
Strasznym wypadku, który cudem przeżył. Nie uniknął wszak, typowej dla siebie sinusoidy. Ale staram się go zrozumieć,  bo cóżby to była za książka, gdyby jej treść stanowiły trzy słowa.
Tabitha, kocham Cię.

A co, jakbym tak umarł ?
Co ze spuścizną po mnie, uczyniłaby połowa lepsza ?
Czy kości, które kiedyś rzuciłem, nie staną się kośćmi niezgody, pomiędzy nią a fanami mymi ? Życie napisało mi scenariusz rodem ze stronic powieści grozy. Kto wie, czy nie bardziej miażdżący, bo jak najbardziej realny.
Człowiek, na strachu zarabiający, nagle sam znalazł się w jego centrum. I...