To jest książka, którą czytałam ponad dwa lata! Tak to prawda, przerażające prawda? Chociaż nie było tak strasznie. Chociaż, książka to tzw. "cegła" to nie czytałam jej bez przerwy.

Zacznę od tego, że książkę posiadam na własność i uwielbiam mieć ją na widoku, jako przypomnienie. A o czym mi przypomina? Ciekawe, bo chociaż podchodziłam do czytania tej książki co najmniej 10 razy to nie uważam jej za porażkę. Uwielbiam Stephena Kinga i styl jego pisania. Przeczytałam naprawdę sporo jego książek i nigdy do momentu mojego spotkania ze Sklepikiem z marzeniami nie zdarzyło mi się tak przy jego książkach męczyć. To chyba pierwsza książka, w której barwne opisy doprowadzały mnie do szału. Nie skreślam jej jednak dlatego. Nie jest to ten rodzaj książek, które czytasz, mimo że jesteś głodna i musisz do toalety, a brakuje miejsca gdzie można odetchnąć. Fabuła się ciągnie, a akcja dłuży, ale książka mimo to warta przeczytania.

Stephen King często w swoich książkach używa motywu małych miasteczek jako tła dla powieści i tym razem także tak zrobił. W książce przewija się kilka ważnych motywów, a jeden z nich to: "Co jesteś w stanie zrobić, aby spełnić marzenia i dostać to czego pragniesz?".

Jak wspomniałam wcześniej, do książki wracałam wielokrotnie i przeczytanie jej zajęło mi koszmarną ilość czasu, ale niech Was to nie zwiedzie. Książka w żadnym wypadku nie jest nudna. Jest świetna. Jak w końcu dojrzałam do jej przeczytania z postanowieniem, że odłożę ją na półkę dopiero, gdy zobaczę ostatnią kropkę, wciągnęła mnie niesamowicie. Zresztą, co tu dużo mówić, to właśnie stąd wzięła się moja irytacja i szał, gdy czytałam te wszystkie opisy. Nie mogłam doczekać się, co będzie dalej i miałam ochotę przewinąć kilka kartek, żeby sprawdzić co zrobi ten czy tamten.

To nie książka dla każdego. Jako dość energetyczna i niecierpliwa osoba, lektura tak rozwlekłej książki była dla mnie wyzwaniem, któremu w końcu podołałam. Nie jest to jedna z moich ulubionych książek, ale z pewnością jedna z tych, które najbardziej zapadną mi w pamięci.

To jest książka, którą czytałam ponad dwa lata! Tak to prawda, przerażające prawda? Chociaż nie było tak strasznie. Chociaż, książka to tzw. "cegła" to nie czytałam jej bez przerwy.

Zacznę od tego, że książkę posiadam na własność i uwielbiam mieć ją na widoku, jako przypomnienie. A o czym mi przypomina? Ciekawe, bo chociaż podchodziłam do czytania tej książki co najmniej...