Niesamowite jest jak książka może wzbudzić we mnie skrajne odczucia, jednocześnie pozytywne, jak i negatywne. Z jednej strony dostajemy dzieło proste, przystępne w przyswojeniu, utrzymujące nasze skupienie poprzez odniesienia do popkultury, z drugiej zaś jest czymś co nie odpowiada na pytanie "Jak czytać Lacana" i utrudnia zrozumienie podstawowych terminów, często paradoksalnie komplikując postać rzeczy swoim dążeniem do "przystępności". Na pewno w poznawaniu Lacana nie zaszkodzi, ale sugeruję zmianę nazwy pozycji na: "Jak czytać Lacana, żeby przeczytać go jak Zizek".

Niesamowite jest jak książka może wzbudzić we mnie skrajne odczucia, jednocześnie pozytywne, jak i negatywne. Z jednej strony dostajemy dzieło proste, przystępne w przyswojeniu, utrzymujące nasze skupienie poprzez odniesienia do popkultury, z drugiej zaś jest czymś co nie odpowiada na pytanie "Jak czytać Lacana" i utrudnia zrozumienie podstawowych terminów, często...

Lacan pokazywany od strony nie-kozetki w wydaniu Žižeka sprawdza się fajnie. Autor prowadzi nas przez popkulturę, w celu przedstawienia myśli psychoanalitycznej Jacquesa Lacana. I to po prostu dobrze się czyta. Język jest przyjemny, dużo w lekturze humoru i drobnych smaczków z codziennego życia. Słoweniec niesamowicie przedstawia ideologię naszego codziennego życia przy pomocy koncepcji symbolicznego porządku i Realnego. Dodatki są po prostu ok (dostajemy dwa wywiady i poradnik dalszej lektury),nic tu wyjątkowego.
Jest to pozycja krótka i przydała by się do niej jakaś kontynuacja ("Jak czytać Lacana 2"?),ale jako wstęp sprawdza się w sam raz. Zachęca czytelnika do dalszej eksploracji Lacana (choć już samemu, nie za rączkę).

Lacan pokazywany od strony nie-kozetki w wydaniu Žižeka sprawdza się fajnie. Autor prowadzi nas przez popkulturę, w celu przedstawienia myśli psychoanalitycznej Jacquesa Lacana. I to po prostu dobrze się czyta. Język jest przyjemny, dużo w lekturze humoru i drobnych smaczków z codziennego życia. Słoweniec niesamowicie przedstawia ideologię naszego codziennego życia przy...

Merytorycznie, gęsto i zrozumiale. Oto jak Zizek wprowadza nowicjusza na Lacanowską kozetkę. Prowadzi go za rękę, nie przez akademickie sale, ale przez codzienny wymiar popkultury. Kieruje go do starego kina, wszechobecnej polityki oraz do toalety. Nie pozostawiając złudzeń, prezentuje w przystępny sposób jeden z najtrudniejszych systemów filozoficznych. Jeżeli ktoś chciałby zanotować najważniejsze informacje z tej książki, musiałby ją całą przepisać.

Merytorycznie, gęsto i zrozumiale. Oto jak Zizek wprowadza nowicjusza na Lacanowską kozetkę. Prowadzi go za rękę, nie przez akademickie sale, ale przez codzienny wymiar popkultury. Kieruje go do starego kina, wszechobecnej polityki oraz do toalety. Nie pozostawiając złudzeń, prezentuje w przystępny sposób jeden z najtrudniejszych systemów filozoficznych. Jeżeli ktoś...

Bardzo zwięzłe, ale pełne przepysznych anegdot

Bardzo zwięzłe, ale pełne przepysznych anegdot

Najbardziej popularne wprowadzenie do myśli Lacana, którego unikałem od lat (i słusznie). Tak naprawdę jest to wprowadzenie do Zizka czytającego Hegla i mocno może pomóc w czytaniu innych jego książek. Czasem bardzo ciekawie przedstawia jakiś aspekt myśli francuza, na mocno po tylu latach oklepanych przykładach, które będą na pewno odkrywcze dla niezaznajomionych z tematem. Zwłaszcza Rozdział 3, który był wyjątkowo dobrze napisany.
Ale nie jest to pozycja dla kogoś kto chce dokładnego, akademickiego wykładu tej myśli. W tym przypadku o wiele bardziej polecam Finka czy Chieza.

Najbardziej popularne wprowadzenie do myśli Lacana, którego unikałem od lat (i słusznie). Tak naprawdę jest to wprowadzenie do Zizka czytającego Hegla i mocno może pomóc w czytaniu innych jego książek. Czasem bardzo ciekawie przedstawia jakiś aspekt myśli francuza, na mocno po tylu latach oklepanych przykładach, które będą na pewno odkrywcze dla niezaznajomionych z tematem....

Tak jak Freud jest czytany dziś często poprzez Lacana, tak sam Lacan najczęściej czytany jest poprzez Žižka (i innych autorów i autorki tzw. szkoły słoweńskiej). Bez niego prawdopodobnie sam Lacan byłby mało znany poza kręgiem psychoanalityków francuskich. Dlatego jest to ważna książka, ale nie tylko.

Mamy tutaj wprowadzenie do podstawowych problemów oraz wyjaśnienie najistotniejszych pojęć spotykanych w tekstach Lacana. Bez takiego przewodnika zapewne niezorientowany człowiek szybko utknąłby w gąszczu lacanowskiej dżungli. Dodatkowo sam Žižek "czyta Lacanem", więc poznając Lacana poznajemy także Žižka i dostajemy klucz do odczytania jego pozostałych książek.

Žižka mniej interesuje, tak jak i mnie, terapeutyczny wymiar Lacana. W znacznie większym stopniu poruszamy się tu w ramach wyznaczonych przez filozofię. Tak więc, jeśli ktoś jest zainteresowany problemem terapii, znajdzie tu niewiele technik, natomiast nie umniejsza to wartości lektury także i dla niego/niej.

Na koniec pozwolę sobie wstawić cytat z wprowadzenia autorstwa samego Žižka, który moim zdaniem dobrze reprezentuje to, co w Lacanie dla niego (i dla mnie) jest istotne:

"W jaki zatem sposób pomysły Lacana różnią się od mainstreamowych szkół psychoanalitycznych oraz od samego Freuda? Jeśli chodzi o inne szkoły, pierwszą rzeczą, która rzuca się w oczy, jest filozoficzna treść teorii Lacana. Dla Lacana psychoanaliza w swojej istocie nie jest teorią oraz techniką leczenia zaburzeń psychicznych, ale teorią i praktyką konfrontującą jednostki z najbardziej podstawowym wymiarem ludzkiej egzystencji. Nie pokazuje ona jednostce sposobu na dopasowanie się do wymogów rzeczywistości społecznej; wyjaśnia w zamian, w jaki sposób coś takiego jak „rzeczywistość" w ogóle się konstytuuje. Nie chodzi o to, że psychoanaliza pozwala człowiekowi na przyjęcie wypartej prawdy o nim samym; wyjaśnia raczej, w jaki sposób wymiar prawdy wyłania się w ludzkiej rzeczywistości".

Tak jak Freud jest czytany dziś często poprzez Lacana, tak sam Lacan najczęściej czytany jest poprzez Žižka (i innych autorów i autorki tzw. szkoły słoweńskiej). Bez niego prawdopodobnie sam Lacan byłby mało znany poza kręgiem psychoanalityków francuskich. Dlatego jest to ważna książka, ale nie tylko.

Mamy tutaj wprowadzenie do podstawowych problemów oraz wyjaśnienie...

Žižek jak nigdy sensowny i uporządkowany :) Chyba dlatego, że w tej książce przejął się rolą popularyzatora swojego mistrza.

Žižek jak nigdy sensowny i uporządkowany :) Chyba dlatego, że w tej książce przejął się rolą popularyzatora swojego mistrza.

Przyjemnie się czyta. Bardzo dużo w tym Žižka, więcej niż Lacana.

Przyjemnie się czyta. Bardzo dużo w tym Žižka, więcej niż Lacana.

Porządne, aczkolwiek trochę za krótkie wprowadzenie do Lacana.

Porządne, aczkolwiek trochę za krótkie wprowadzenie do Lacana.