Przyzwyczajony do Wielkich dzieł Lema, niestety muszę pogodzić się z pewnym rozczarowaniem, po przeczytaniu tej książki.

Normalną cechą Lema jest bogaty język, łatwość budowania odpowiednich zdań, płynność przechodzenia między opisami myśli a dialogami. Autor łączy też wręcz idealnie konkretne informacje, z tymi mniej ważnymi, daje to czytelnikowi swobodę w śledzeniu akcji. W powieści "Katar" wszystko to jest, ale jakby nieco słabsze.

Pomysł na kryminalną zagadkę nie sieje mętliku w głowie, nie daje też czytelnikowi satysfakcji. Akcja nie jest zwarta: w przypadku kilku sytuacji (jak ta na stacji beznynowej, czy na schodach lotniska) zastanawiam się, w jakim celu one się pojawiły - wg mnie nie wnoszą nic do fabuły, wpływają tylko na niekorzyść książki.

Zastanawiająca jest także pewna różnica w charakterze głównego bohatera: na początku nie jest on zbytnio zainteresowany tym, w co został włączony, nie sprawia wrażenia osoby błyskotliwej i przejawiającej myślenie detektywistyczne. Jest tylko suchym aktorem.
Przy rozmowie z Dr Barthem okazuje się, ze bohater ma juz obsesję tej roli i jest bardzo zainteresowany rozwiązaniem zagadki, jest pełny domysłów i teorii. Nawet, jeśli tak podziałała na niego rozmowa, uważam, że tak różnica nie powinna być tak widoczna.

Sama historia jest bardzo logiczna, Lem jak na potężny umysł przystało, łączy fakty wręcz matematycznie, hipotezy dotyczące śmierci są ciekawe, z poprawnym rozpoznaniem. W końcu jednak dowiadujemy się, na podstawie ostatniej historii, że wszystko opiera się na bardzo małym prawdopodobieństwie, tak złożonym, że wręcz nieprawdopodobnym. Bardzo dobrze opisane jest, ile czynników musi dać pewien efekt, jednak wciąż możliwy. To bardzo duży plus dla książki, który wręcz ją ratuje.

Dodam na koniec, że książka jest bardzo sucha, bez emocji, jakichkolwiek.

Polecam tylko fanom Lema, a nie kryminałów. Fan niech przeczyta i ma pojęcie o autorze bogatsze o tę pozycję.

Przyzwyczajony do Wielkich dzieł Lema, niestety muszę pogodzić się z pewnym rozczarowaniem, po przeczytaniu tej książki.

Normalną cechą Lema jest bogaty język, łatwość budowania odpowiednich zdań, płynność przechodzenia między opisami myśli a dialogami. Autor łączy też wręcz idealnie konkretne informacje, z tymi mniej ważnymi, daje to czytelnikowi swobodę w śledzeniu...