Wróciłam do "Placówki" ponieważ uważam iż klasykę trzeba co pewien czas odświeżyć .
Prus vel Aleksander Głowacki to dla mnie drugi po Sienkiewiczu ulubiony pisarz pozytywizmu, dużo pisał o wsi polskiej, a muszę przyznać że jest to temat, który mnie interesuje.
Książka daje rzetelną wiedze na temat wsi polskiej. Porusza również problematykę coraz dalej idącej germanizacji, która przejawia się między innymi wykupywaniem gruntów przez kolonistów niemieckich w XIX w.
Prus przeciwstawia dwie nacje społeczne, a mianowicie chłopów i szlachtę oraz ich postawę wobec sytuacji w kraju. Trzeba tu dodać , autor w swych ocenach jest nader obiektywny.
Głowna postać powieści chłop Ślimak jest tu symbolem oporu. Kocha ziemię i jak opoka tkwi na niej nie dając się z niej wygnać przeważającemu naporowi kolonistów. Ziemiaństwo i szlachta walki tej nie chce i nie umie prowadzić, warstwa ta zatraciła moralną łączność z ziemią. Żyje ponad stan i z lekkim sercem wyzbywa się ojcowizny.
Ślimak wyrażający charakterystykę ludu wiejskiego pomimo swojego niskiego poziomu społecznego wie, że jego obowiązkiem jest bronić ziemi, która jest żywicielką narodu i walkę tę wygrywa.
Podejrzliwość polskiego "kmiota" jeśli nie ocaliła kraju, to przynajmniej popchnęła do stawienia oporu zaborcom.

Wróciłam do "Placówki" ponieważ uważam iż klasykę trzeba co pewien czas odświeżyć .
Prus vel Aleksander Głowacki to dla mnie drugi po Sienkiewiczu ulubiony pisarz pozytywizmu, dużo pisał o wsi polskiej, a muszę przyznać że jest to temat, który mnie interesuje.
Książka daje rzetelną wiedze na temat wsi polskiej. Porusza również problematykę coraz dalej idącej germanizacji,...