Pierwszy tom serii wprowadził w finale pewien wątek, który jednak w drugim tomie był kontynuowany w niewielkim stopniu. W trzecim tomie jednak postanowiono to nadrobić. Czy było na co czekać?

Mijają trzy lata od wydarzeń z drugiego tomu. Wyprawy do Oblivionu działają już oficjalnie i są o wiele lepiej zorganizowane. Nathan zostaje właśnie zwolniony z więzienia i usiłuje ułożyć sobie życie. Jednakże w samym Oblivionie ludzie zostają zaatakowani przez nieznane do tej pory stworzenia.

Jeśli ktoś oczekuje wielu informacji na temat nowych istot, to może się rozczarować. Ich występy ograniczają się niemal wyłącznie do potyczek z ludźmi. Można tu zobaczyć trochę zastosowania ich technologii, ale o nich samych nic nie wiadomo – ani tego czym są, ani na czym polega ich motywacja. Jedynym ciekawszym wątkiem jest ich relacja z jednym z ludzi, a szczególnie to, co ujawnia dosłownie ostatnia strona tomu.

Niestety gorszy niż zazwyczaj jest też wątek Nate'a. Odkrycie pewnej rzeczy związanej z Oblivionem spłyca tę postać i sprawia, że przestaje być tak interesujący. Zamiast tego staje się trochę herosem, który musi wszystkich uratować.

Mam tutaj mieszane uczucia co do kreski Lorenzo de Feliciego. Świetnie wychodzą mu projekty różnych fantastycznych stworów, które wyglądają bardzo obco – szczególnie nowe istoty z ich technologią przywodzą na myśl horrory. Trochę jednak gorzej sobie radzi z ludźmi, którzy są tu nienaturalnie wręcz powykręcani. Na dodatek zbyt często brakuje pewnych szczegółów.

Przez trzeci tom straciłem trochę wiarę w tej serii. Obawiam się, że skończy to się jedną wielką bieganinę bez specjalnych wyjaśnień. Oby czwarty tom mnie pozytywnie zaskoczył.

Pierwszy tom serii wprowadził w finale pewien wątek, który jednak w drugim tomie był kontynuowany w niewielkim stopniu. W trzecim tomie jednak postanowiono to nadrobić. Czy było na co czekać?

Mijają trzy lata od wydarzeń z drugiego tomu. Wyprawy do Oblivionu działają już oficjalnie i są o wiele lepiej zorganizowane. Nathan zostaje właśnie zwolniony z więzienia i usiłuje...

Można powiedzieć, że trzecia odsłona jest tomem przejściowym przed nową, większą historią. Pomimo wprowadzenia z impetem do fabuły Bezimiennych, wciąż wiemy o nich zaskakująco mało. Kirkman oszczędnie dawkuje informacje na temat tej obcej rasy, by w końcówce doprowadzić fabułę do nieoczekiwanego cliffhangera. Być może od tego momentu czeka nas opowieść o ludzkiej nieumiejętności konfrontowania się z czymś nieznanym, bardzo od ludzi odmiennym fizycznie, ale może nie posiadającym wrogich zamiarów w takim stopniu, w jakim zazwyczaj jesteśmy sobie w stanie wyobrazić? W każdym razie Kirkman po raz kolejny umiejętnie pobudził zainteresowanie czytelnika i sprawił, że na czwarty tom “Oblivion Song” będziemy czekać trochę mniej cierpliwie, niż czekaliśmy na trzeci.

Można powiedzieć, że trzecia odsłona jest tomem przejściowym przed nową, większą historią. Pomimo wprowadzenia z impetem do fabuły Bezimiennych, wciąż wiemy o nich zaskakująco mało. Kirkman oszczędnie dawkuje informacje na temat tej obcej rasy, by w końcówce doprowadzić fabułę do nieoczekiwanego cliffhangera. Być może od tego momentu czeka nas opowieść o ludzkiej...

TELENOWELA SF

Robert Kirkman to scenarzysta, który do historii co prawda przejdzie, ale nie za jakość swoich prac, a dlatego, że na nowo rozbudził w ludziach zainteresowanie tematem zombie dzięki swoim „Żywym trupom”. Narobił też nieco szumu „Invincible”, ale była to kolejna przereklamowana seria o kiepskich dialogach, która skonstruowana została na zasadzie kopiuj-wklej wątków i postaci z innych dzieł (nie czuć tam było ani zabawy tym, ani hołdu, a jedynie brak własnych pomysłów),a jakiś czas temu powrócił z nowym tytułem, „Oblivion Song”. Tytułem niezłym, choć dalekim od wybitności i odkrywczości, który jednak można przeczytać, w formie niezobowiązującej rozrywki.

Dekadę temu część Filadelfii wraz z jej mieszkańcami trafiła do innego wymiaru – Oblivion. Ich ratowaniem – nie bez kierujących nim pobudek osobistych – zajął się Nathan Cole, który skończył w więzieniu. Teraz znów jest na wolności i odkrywa, że są inni, którzy kontynuowali jego działalność. Niestety, kiedy pojawia się problem i bezimienni zaczynają niewolić ludzi, Nathan musi połączyć siły z bratem i stanąć do walki. A walczyć jest o co, bo od tego zależą losu obu rzeczywistości…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/05/oblivion-song-3-robert-kirkman-lorenzo.html

TELENOWELA SF

Robert Kirkman to scenarzysta, który do historii co prawda przejdzie, ale nie za jakość swoich prac, a dlatego, że na nowo rozbudził w ludziach zainteresowanie tematem zombie dzięki swoim „Żywym trupom”. Narobił też nieco szumu „Invincible”, ale była to kolejna przereklamowana seria o kiepskich dialogach, która skonstruowana została na zasadzie kopiuj-wklej...