Film wspaniały! Książka już nie…A miało być tak pięknie…
Przebrnęłam przez nieco ponad 200 stron. Tylko…Sądziłam, że utwór powstały w oparciu o realne wojenne doświadczenia (i do tego z okresu II wojny światowej) pana autora pochłonie mnie do tego stopnia, że zapomnę o całym Bożym świecie. A tu takie kuku…Lothar! Jak mogłeś mi to zrobić?
Trochę długo trwało zanim coś, cokolwiek choć odrobinę przykuwającego uwagę czytelnika zaczęło się wydarzać. Za długo. Domyślam się, że całe przepyszne nadzienie znajduje się w połowie utworu (jak to zwykle bywa w przypadku książek podobnej objętości), ale tę część ‘Okrętu’, przez którą się przebiłam do smakowitości zaliczyć nie mogę. Bo cóż ciekawego jest najpierw w imprezowaniu, raczeniu się rozmaitymi trunkami i zabawianiu się z damami lekkich obyczajów przed rejsem? Albo w spożywaniu posiłków w mesie? Albo w słuchaniu przechwałek marynarzy o ich kobiecych zdobyczach i serc podbojach? Albo w poznawaniu technicznych aspektów funkcjonowania U-boota (to nie jest tak, że mnie jako kobity nie interesują takie rzeczy; sama często majsterkuję)? Albo w bieganiu po okręcie w tę i z powrotem podczas ogłaszania próbnych alarmów, których było co niemiara. A co z tymi prawdziwymi, panie Buchheim, pytam! Co? Gdzie one?
Nie potrafiłam poczuć tego specyficznego wojennego klimatu, strachu przed nieznanym, tej klaustrofobii, uczucia, że jest się zamkniętym w kupie żelastwa, jak w zwykłej puszce po sardynkach, kilkadziesiąt metrów pod powierzchnią lustra wody. Atmosfera, którą próbował stworzyć autor nie wywarła na mnie powalającego wrażenia, nie przeniosła się na mnie z kart utworu. Ale co najważniejsze - nie mogłam zintegrować się z bohaterami powieści. Nie umiałam się z nimi zakumplować. Wczuć się w ich role i sytuację. Od razu informuję, że nie przeszkadzało mi, jakiej narodowości są ci panowie.
Jest to pierwsza książka opowiadająca o wydarzeniach z czasów II wojny światowej (czyli mojego konika historycznego), której nie byłam w stanie przeczytać do końca. Jestem w szoku, ale mimo wszystko uważam ‘Okręt’ za powieść jak najbardziej wartościową. To, że mnie nie przypadł do gustu, nie oznacza, że jest to jakiś niepoprawny utworzyna. Większości czytelników książka wydaje się rewelacyjna. Według mnie (jako jedynej?) coś nie wyszło i nie zagrało tak, jak tego oczekiwałam. Może więc ja byłam w danym momencie mojego życia zbyt „skrzywiona”, aby pozytywnie odebrać ‘Das Boot’?

Film wspaniały! Książka już nie…A miało być tak pięknie…
Przebrnęłam przez nieco ponad 200 stron. Tylko…Sądziłam, że utwór powstały w oparciu o realne wojenne doświadczenia (i do tego z okresu II wojny światowej) pana autora pochłonie mnie do tego stopnia, że zapomnę o całym Bożym świecie. A tu takie kuku…Lothar! Jak mogłeś mi to zrobić?
Trochę długo trwało zanim coś,...