Parę wątków może jest ciekawych (Kaliban, Savi, mentalność ludzi ze "współczesnej" Ziemi - całkowita nieumiejętność czytania przy zaawansowanej technologii i nieznajomość idei sztuki - odwzorowania natury głównie ze względu na przeżycia estetyczne), zaś reszta...

Przede wszystkim za dużo Prousta i Szekspira. Cenię tego ostatniego, ale ileż można?! Choć to zastrzeżenie tyczy się bardziej "Ilionu" - ilekroć Manhmut i Orphu zaczynali swoje tyrady, upstrzone mnóstwem cytatów, miałam ochotę cisnąć lekturę w kąt. Kończyło się na bezczelnym przewijaniu stron.

Jeszcze ten pseudonaukowy, futurystyczny, s-f bełkot z zakresu mechaniki kwantowej, nanotechnologii i wormhole'i nie wzbudza mojego zaufania. Pojawiał się już wprawdzie w "Hyperionie" i "Endymionie", jednak w bardziej znośnej postaci. Chyba.

Nadto Simmons ma słabość do starożytnych Greków - już "Hyperion" i "Endymion" to ewidentne nawiązania do ichniej mitologii, a tu dostaliśmy jeszcze wojnę trojańską oraz bogów olimpijskich. Ci ostatni wypadli strasznie płasko i bez polotu - banda rozwydrzonych dzieciaków.
Inna rzecz, że czytając np. "Mitologię grecką" Parandowskiego lub dzieła rzeczonego Homera takie samo skojarzenie się nasuwa. Szkoda, zwłaszcza, że ci bogowie miewają mniej znane aspekty, które dodają im głębi.

Bohaterowie niespecjalnie zachwycają - brak im dopracowania. Jedynie Daeman się wyrobił.
Wielka szkoda Savi, bo ją naprawdę lubiłam.

Końcowa opinia musi poczekać na tom II.

Parę wątków może jest ciekawych (Kaliban, Savi, mentalność ludzi ze "współczesnej" Ziemi - całkowita nieumiejętność czytania przy zaawansowanej technologii i nieznajomość idei sztuki - odwzorowania natury głównie ze względu na przeżycia estetyczne), zaś reszta...

Przede wszystkim za dużo Prousta i Szekspira. Cenię tego ostatniego, ale ileż można?! Choć to zastrzeżenie...