Trudno jest opisać fabułę tej książki i uniknąć spojlerów, skoro jest to 17,5 tom cyklu “Bractwo Czarnego Sztyletu” oraz bezpośrednia kontynuacja losów braci Cieni. Zwłaszcza w przypadku Treza jest to swoisty koniec odysei, który leczy złamane serca. Miałam zawsze ciepłe uczucia do tego bohatera, ze względu na ogrom cierpienia i udrękę, jakie musiał znosić przez większość swojego życia. Dlatego też to, co się dzieje w tym relatywnie krótkim tomie, jest tak zadowalające.

Akcja powieści rozgrywa się w okolicach Świąt Bożego Narodzenia i to, co się tu dzieje, można rozpatrywać w kategoriach “świątecznego cudu”. Prawdę mówiąc, gdyby nie ta podszyta baśniowością atmosfera, to uczucie łączące parę głównych bohaterów nie tylko byłoby dalekie od idealnego, ale także oparte na z gruntu niewłaściwych podstawach. Czytelnik zdaje sobie z tego sprawę - razem z większością pozostałych bohaterów powieści. A pojawia się ich mnóstwo, w mniej lub bardziej epizodycznych rolach - Xhex objawia się w bardzo delikatnym jak na siebie wcieleniu, Rehv, dawno nie widziana postać, powraca, a szczególnie podoba mi się pojawienie się Rhage’a z Mary. Lassiter, jedna z najbardziej zagadkowych ostatnio postaci w cyklu, przechodzi sam siebie i sprawia, że jeszcze bardziej chcę go poznać w powieści jemu poświęconej. Miałam trochę problemów z polubieniem Therese, jednak po pewnym czasie uznałam jej postępowanie, które mi się nie podobało, za bardzo ludzkie. Popełnianie błędów i ich naprawianie to - poza głównym wątkiem romantycznym - ważny element fabuły.

Lektura jak zawsze wzbudziła we mnie mnóstwo emocji. Już jakiś czas temu doszłam do wniosku, że autorka jest mistrzynią w budowaniu złożonych, skomplikowanych psychologicznie postaci, a ich przeżycia wewnętrzne, myśli i rozterki potrafi opisać w wyjątkowy sposób. Dodatkowo fabuła, która obfituje w dramatyczne wydarzenia, wciąga i przytrzymuje czytelnika. Polecam, choć oczywiście od pierwszego tomu, a biorąc pod uwagę spodziewane wznowienie cyklu w nowym tłumaczeniu, w końcu po polsku, a nie tylko w oryginale :)

Trudno jest opisać fabułę tej książki i uniknąć spojlerów, skoro jest to 17,5 tom cyklu “Bractwo Czarnego Sztyletu” oraz bezpośrednia kontynuacja losów braci Cieni. Zwłaszcza w przypadku Treza jest to swoisty koniec odysei, który leczy złamane serca. Miałam zawsze ciepłe uczucia do tego bohatera, ze względu na ogrom cierpienia i udrękę, jakie musiał znosić przez większość...

The Shadows pokazała nam historię Treza, która prawie zrujnowała wszystkich fanów BCzSz. Wciąż pamiętam traumatyczną śpiączkę, w którą wrzuciła mnie ta książka. Teraz wreszcie widzimy jego szczęśliwe zakończenie, a ja jestem uzdrowiona!
Trez nie doszedł do siebie po utracie swojej prawdziwej miłości. Wciąż pogrążony w żałobie i starając się iść dalej, wszystko się dla niego zmienia, gdy spotyka Therese, kelnerkę w restauracji jego brata iAma, wierząc, że jest reinkarnacją jego ukochanej shellan.
Therese jest wampirzycą, która straciła jedyną rodzinę, jaką kiedykolwiek znała, i wiedzie bardzo samotne życie. Najbliższe jej rzeczywistego kontaktu z kimś są sny o kochanku z fantazji, a kiedy spotyka Treza, wierzy, że go znalazła, to on jest mężczyzną, który ma być jej brońcem.
Rzucają się na siebie, wiedząc, że znaleźli coś wyjątkowego. Ale czy Therese naprawdę jest tym, za kogo bierze ją Trez, czy też jest zbyt uwięziony w przeszłości, by zobaczyć, co jest tuż przed nim? To naprawdę ciekawa fabuła i uwielbiałam patrzeć, jak to wszystko się rozgrywa.
Uwielbiam te postacie i to, jak rzucają się w to, co do siebie czują. Romans jest wspaniały z wielkim sercem i naprawdę podobało mi się, że Therese jest przez niego szanowana, a nie tylko postrzegana jako zastępczyni Seleny. Ona ma swoją własną podróż przez tę historię i chociaż myślałam, że jej działania wobec jej rodziny były bardzo pochopne, niesprawiedliwe, wszystko to dobrze się łączy, aby stworzyć wspaniałą historię, która jest dramatyczna, romantyczna i ekscytująca, i bardzo mi się to podobało.
Uwielbiam szczęśliwe zakończenie, wszystkie te drugie szanse w tej serii sprawiają, że czuję się jeszcze bardziej złamana, bo takiego zakończenia nie dostali Tohr i Wellsie.

Widzimy innych członków obsady BCzSz, co zawsze jest dla mnie ucztą i Lassitera, ( UWIELBIAM GO) , który pokazał, dlaczego on zajął miejsce Pani Kronik.

The Shadows pokazała nam historię Treza, która prawie zrujnowała wszystkich fanów BCzSz. Wciąż pamiętam traumatyczną śpiączkę, w którą wrzuciła mnie ta książka. Teraz wreszcie widzimy jego szczęśliwe zakończenie, a ja jestem uzdrowiona!
Trez nie doszedł do siebie po utracie swojej prawdziwej miłości. Wciąż pogrążony w żałobie i starając się iść dalej, wszystko się dla niego...

Rewelacyjna, wzruszająca opowieść świąteczna. Trez ciągle w żałobie, tęskniący za Selene, odkrywa swoje przyciąganie do Therese, niezwykle podobnej do jego krwiczki, kelnerki. Ale czy on kocha Therese czy próbuje zastąpić Selene, którą stracił ?
Zachwycił mnie Lassiter, Święty Lassi, który uczynił swój pierwszy, wielki cud bożonarodzeniowy. Ale czego można było oczekiwać po kimś, kto jest fanem prawdziwej miłości.

Rewelacyjna, wzruszająca opowieść świąteczna. Trez ciągle w żałobie, tęskniący za Selene, odkrywa swoje przyciąganie do Therese, niezwykle podobnej do jego krwiczki, kelnerki. Ale czy on kocha Therese czy próbuje zastąpić Selene, którą stracił ?
Zachwycił mnie Lassiter, Święty Lassi, który uczynił swój pierwszy, wielki cud bożonarodzeniowy. Ale czego można było oczekiwać po...