Dziś postanowiłam się skupić na poezji. O Wisławie Szymborskiej słyszeli wszyscy. Poetka, noblistka, starsza Pani..Po jej śmierci internetem zatrzęsło , ileż to razy w google wpisywane było jej nazwisko. Wszyscy wychwalają , a nawet chwalą się nią.
Widziałam wiersze tej drobniutkiej kobietki w londyńskim metrze. Amerykanie i Szwedzi gratulowali mi takiej rodaczki.
A ja cóż choć dużo czytam i wierszem się zachwycić potrafię nigdy nie zaprzątałam sobie głowy Panią Szymborską, skoro to takie oczywiste , że to wybitność w czystej postaci.
Wstyd przyznać ale pierwszym wierszem Wisławy Szymborskiej, który uświadomił mi bezkres mojej straty był: "Trzy słowa najdziwniejsze"
Odkryłam go w języku hindi nie wiedząc kto go napisał. Jakże wielkie było moje zaskoczenie gdy dowiedziałam się kogo czytam.
Skoro Azjaci przekonali się do Wisławy Szymborskiej to głębia jej wierszy musi porwać nasze słowiańskie dusze.
Polecam tą książkę z czystym sumieniem. Czasami warto oderwać się od tych wszystkich powieści, intryg, miłostek, spisków i dreszczy..
Zatrzymać się w miejscu, zaglądnąć w głąb siebie odnaleźć drugiego człowieka..

Dziś postanowiłam się skupić na poezji. O Wisławie Szymborskiej słyszeli wszyscy. Poetka, noblistka, starsza Pani..Po jej śmierci internetem zatrzęsło , ileż to razy w google wpisywane było jej nazwisko. Wszyscy wychwalają , a nawet chwalą się nią.
Widziałam wiersze tej drobniutkiej kobietki w londyńskim metrze. Amerykanie i Szwedzi gratulowali mi takiej rodaczki.
A ja cóż...