Oryginalne, aktualne, pełne refleksji (autorefleksji),wchodzenia w naturę, relacje międzyludzkie i w gwiazdy. Daje do myślenia, co jest chyba najważniejsze w każdej książce, bo fabuła się zaciera, a refleksje - pozostają.

Oryginalne, aktualne, pełne refleksji (autorefleksji),wchodzenia w naturę, relacje międzyludzkie i w gwiazdy. Daje do myślenia, co jest chyba najważniejsze w każdej książce, bo fabuła się zaciera, a refleksje - pozostają.

Książkę przeczytałam dzięki akcji Czytaj PL. Był to mój pierwszy kontakt z Autorką, dość przypadkowy, jednakże bardzo udany. Książka jest pisana w dość specyficzny i enigmatyczny sposób, wielu rzeczy bardziej się domyślamy niż faktycznie o nich czytamy, ale mnie ta książka dosłownie zahipnotyzowała i nie mogłam się od niej oderwać. Magia. Na pewno sięgnę po inne pozycje Autorki.

Książkę przeczytałam dzięki akcji Czytaj PL. Był to mój pierwszy kontakt z Autorką, dość przypadkowy, jednakże bardzo udany. Książka jest pisana w dość specyficzny i enigmatyczny sposób, wielu rzeczy bardziej się domyślamy niż faktycznie o nich czytamy, ale mnie ta książka dosłownie zahipnotyzowała i nie mogłam się od niej oderwać. Magia. Na pewno sięgnę po inne pozycje...

"Dom Oriona" to kolejna książka, po którą sięgnęłam w ramach akcji darmowych ebooków portalu CzytajPL. Początkowo miałam jej nie czytać, ale była na tyle cienka, a akcja została wydłużona do pierwszych dni grudnia, że w rezultacie się na nią zdecydowałam.

Gdzieś w Puszczy Białowieskiej Eliza w samotności tęskni za Lou, przyjaciółką i niespełnioną miłością. Kobieta rozpamiętuje przeszłość i wspomina wspólny czas z Lou. Od długiego już czasu nie ma z nią kontaktu i postanawia to zmienić.

Muszę przyznać, że książka mnie znudziła, ale i zawiodła. Po raz kolejny przekonuję się, że czytanie notek wydawniczych jest bez sensu. Dawno już przestały być krótkim opisem fabuły i tego, co ważne w książce, a stały się fałszywą reklamą towaru. I tak jest w tym przypadku.
Retrospekcje Elizy i przenoszenie się w czasie w swoich wspomnieniach nie mają żadnego związku z ruchem gwiazd.
Nie znalazłam też w tej książce niczego intrygującego. Brak akcji, zakończenie bez puenty, skupianie się Elizy na swoim smutku i poczuciu samotności - to wszystko sprawia, że szkoda na tę książkę i czasu, i pieniędzy.

Oficjalne recenzje skupiają się na tym, że książka jest niedoceniona. Cóż, by ją za coś docenić, powinna być o czymś i po coś. Ja jej sensu nie widzę.

"Dom Oriona" to kolejna książka, po którą sięgnęłam w ramach akcji darmowych ebooków portalu CzytajPL. Początkowo miałam jej nie czytać, ale była na tyle cienka, a akcja została wydłużona do pierwszych dni grudnia, że w rezultacie się na nią zdecydowałam.

Gdzieś w Puszczy Białowieskiej Eliza w samotności tęskni za Lou, przyjaciółką i niespełnioną miłością. Kobieta...

Początek bardzo mi się podobał, ale niestety tylko on. Mam wrażenie, że było zbyt dużo rozkopanych spraw, dygresji, lecz żadnej konkluzji ani podsumowania. Zupełnie nie zrozumiałam co się dzieje od drugiej połowy. Szkoda.

Początek bardzo mi się podobał, ale niestety tylko on. Mam wrażenie, że było zbyt dużo rozkopanych spraw, dygresji, lecz żadnej konkluzji ani podsumowania. Zupełnie nie zrozumiałam co się dzieje od drugiej połowy. Szkoda.

No i niestety dołączam do grona rozczarowanych w ramach akcji Czytaj Pl. Zasugerowałam się opinią, że książka jest przepiękna, niedoceniona, poetycka lecz nie odnalazłam głębi. Trudno odnaleźć mi jej sens, celowość. Narratorka wyjeżdża do lasu w pobliżu białoruskiej granicy by zaszyć się w odludnym domku. Można by pomyśleć, że również po to by poczuć klimat traumy, którą przeżywają uchodźcy próbujący przebić się przez te tereny. Jednak przez całą opowieść niewiadomo o co właściwie jej chodzi, boi się, czasem wchodzi na chwilę w ten las. Niby opisanie jakiegoś dramatu ale z perspektywy osoby, która tych uczyć nie przeżywa więc trochę poudaje by część z nich wyzwolić w bezpiecznych, kontrolowanych, mało przekonujących warunkach. W tle krótkie historie prześladowanych kobiet, uchodźców i wspomnienia dawnej przyjaciółki. Swoją drogą przyjaciółka też opisana poetycko, ale po łebkach, jakby ta więź była trochę zapomniana i wyobrażona.

Przemęczyłam i niestety nie znalazłam nic z czym bym mogła zostać.

No i niestety dołączam do grona rozczarowanych w ramach akcji Czytaj Pl. Zasugerowałam się opinią, że książka jest przepiękna, niedoceniona, poetycka lecz nie odnalazłam głębi. Trudno odnaleźć mi jej sens, celowość. Narratorka wyjeżdża do lasu w pobliżu białoruskiej granicy by zaszyć się w odludnym domku. Można by pomyśleć, że również po to by poczuć klimat traumy, którą...

Wszystko ładnie pięknie, tylko co właściwie autorka chciała przekazać fundując czytelnikowi taką ilość wątków i dygresji? Czy to był rodzaj strumienia świadomości? Trochę chaotycznie to wyszło...

Wszystko ładnie pięknie, tylko co właściwie autorka chciała przekazać fundując czytelnikowi taką ilość wątków i dygresji? Czy to był rodzaj strumienia świadomości? Trochę chaotycznie to wyszło...

Reportaż w którym przeplata się kilka historii i dużo faktów, na oko nie mających nic wspólnego ze sobą ale jednak tworzących jedną całość.

Reportaż w którym przeplata się kilka historii i dużo faktów, na oko nie mających nic wspólnego ze sobą ale jednak tworzących jedną całość.

Książka przeczytana w ramach akcji czytaj.pl 2023
To opowieść Elizy. O życiu jej, jej bliskiej Lou oraz innych obcych, ale bliskich jej ludzi. Wszyscy oni idą swoją drogą przez życie, zarówno metaforycznie, jak i fizycznie - obcy ludzie to uchodźcy próbujący dostać się przez Polskę na zachód, a sama bohaterka wędruje przez Puszczę i Meksyk.
Powieść jest chaotyczna, achronologiczna i mam wrażenie, że nic się w niej nie dzieje. Kilka razy łapałam się na tym, że nie mam pojęcia, co działo się na ostatnich kilku stronach i musiałam czytać je jeszcze raz.
Niestety chyba nie jest to mój typ literatury.

Książka przeczytana w ramach akcji czytaj.pl 2023
To opowieść Elizy. O życiu jej, jej bliskiej Lou oraz innych obcych, ale bliskich jej ludzi. Wszyscy oni idą swoją drogą przez życie, zarówno metaforycznie, jak i fizycznie - obcy ludzie to uchodźcy próbujący dostać się przez Polskę na zachód, a sama bohaterka wędruje przez Puszczę i Meksyk.
Powieść jest chaotyczna,...

Dobrnęłam do 61% i odkładam.
Książka sprawia wrażenie, jakby autorka miała podobny problem jak Emilia, bohaterka i narratorka "Domu Oriona", czyli mnóstwo rozgrzebanych, małych form i zero pomysłu na ich zakończenie, i postanowiła je pozlepiać w jedno Dzieło. Wrzuciła zatem do niego i uchodźców na granicy polsko-białoruskiej, i egzaltowaną, zapewne molestowaną nastolatkę, i zamordowaną aktywistkę z Panamy, i depresję, i mindfulness...
Niestety, mnogość wątków nie przeszła w jakość całości. Efekt jest jak bajaderka - niby można, ale po co, skoro jest tyle lepszych rzeczy?
Poza tym, na każdy z powyższych tematów można z łatwością znaleźć sporo dużo lepszych publikacji.

Dobrnęłam do 61% i odkładam.
Książka sprawia wrażenie, jakby autorka miała podobny problem jak Emilia, bohaterka i narratorka "Domu Oriona", czyli mnóstwo rozgrzebanych, małych form i zero pomysłu na ich zakończenie, i postanowiła je pozlepiać w jedno Dzieło. Wrzuciła zatem do niego i uchodźców na granicy polsko-białoruskiej, i egzaltowaną, zapewne molestowaną nastolatkę,...

Znacie opowieść o Orionie, mitologicznym herosie?

Gwiazdozbiór Oriona rozświetla zimowe niebo nad Puszczą Białowieską. W dzikim i oszałamiającym lesie Eliza staje twarzą w twarz ze swoimi demonami, dźwigając bagaż własnych oraz cudzych historii i strat. Nie jest sama, w jej głowie wciąż dźwięczy głos Lou– przyjaciółki, niespełnionej miłości, siostrzanej duszy, która obdarowała ją zachwytem nad światem. Eliza jednak od dłuższego czasu nie ma z Lou żadnego kontaktu, dlatego postanawia podążyć jej tropem.

Początkowo ciężko było mi się wciągnąć w książkę. Miałam problem z łączeniem niektórych wątków. Były one przecinane innymi historiami, co powoduje pewne zamieszanie. Jest to opowieść chropowata, jeśli czytelnik czyta ją w odpowiednim dla siebie momencie – składania do refleksji. Nie każdemu przypadnie do gustu taka forma. Autorka w szczególny sposób opisała relację człowieka z Ziemią. Z jednej strony, człowiek źle ją traktuje, ale z drugiej strony jesteśmy z nią związani od samego początku.

Książka zabiera nas w podróż Elizy, która zmaga się z demonami przeszłości. Poznajemy jej dzieciństwo, pasje. Historię ludzi, których poznała i wpłynęli na jej życie. Zabiera nas do puszczy pełnej uchodźców, którzy zostali oszukani. Książka jest zbiorem impresji. Jest piękna, ale jednocześnie tragiczna.

Znacie opowieść o Orionie, mitologicznym herosie?

Gwiazdozbiór Oriona rozświetla zimowe niebo nad Puszczą Białowieską. W dzikim i oszałamiającym lesie Eliza staje twarzą w twarz ze swoimi demonami, dźwigając bagaż własnych oraz cudzych historii i strat. Nie jest sama, w jej głowie wciąż dźwięczy głos Lou– przyjaciółki, niespełnionej miłości, siostrzanej duszy, która...