Praca ta była po prostu męcząca mimo swoich drobnych rozmiarów; na początku odnajdywałem ciekawe myśli, które stanowiły podbudowę pod demokracje jednak im dalej w las tym więcej abstrakcji, szczegółów, które w materii utopijnych rozważań były po prostu nużącą teorią.
W dodatku ciągłe operowanie abstrakcyjnymi pojęciami jak "wola powszechna" (nie mylić z "wolą wszystkich"!) ostatecznie doprowadziło do przeczytania książki jednym okiem i kompletnego wyłączenia się przy krytykowaniu innych ustrojów społecznych.

Prawdopodobnie praca ta jest ceniona nie bez powodu, może jej siła tkwiła w czasach w jakich została napisana, gdy Ludwik XV umacniał swą władzę a lud starał się umocnić swoją - kto wie. Może to wina mojego braku pasji do polityki, ale praca była najzwyczajniej nudna.

Praca ta była po prostu męcząca mimo swoich drobnych rozmiarów; na początku odnajdywałem ciekawe myśli, które stanowiły podbudowę pod demokracje jednak im dalej w las tym więcej abstrakcji, szczegółów, które w materii utopijnych rozważań były po prostu nużącą teorią.
W dodatku ciągłe operowanie abstrakcyjnymi pojęciami jak "wola powszechna" (nie mylić z "wolą...

Meh...

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Meh...

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Książka wprowadzająca istotne pojęcia dla teorii filozofii polityki
(umowa społeczna, samostanowienie narodów),wiele ciekawych rzeczy jest powiedzianych o państwie w sprawie wolności i swobód (np. religijnych, obyczajowych). Jednakże wiele koncepcji jest odrealnionych, wręcz utopijnych. Nie da się ich po prostu brać na poważnie (brak partii politycznych w państwie, gdyż każdy będzie działał dla "powszechnego dobra"? Jednolita zgodność? Błagam.)
Sama umowa ma swoje problemy, których Rousseau albo nie zauważył albo nie uznał za problemy.
Nie pomaga też nieprzejrzysty momentami język.
Mimo wszystko ważna lektura do przeczytania dla osób zainteresowanych teorią polityczną.
A że jest stosunkowo krótka to każdy może przez nią przebrnąć bez większego problemu.

Książka wprowadzająca istotne pojęcia dla teorii filozofii polityki
(umowa społeczna, samostanowienie narodów),wiele ciekawych rzeczy jest powiedzianych o państwie w sprawie wolności i swobód (np. religijnych, obyczajowych). Jednakże wiele koncepcji jest odrealnionych, wręcz utopijnych. Nie da się ich po prostu brać na poważnie (brak partii politycznych w państwie, gdyż...

"Umowa Społeczna" to najważniejszy fragment nieukończonego opus magnum Rousseau. Poszukuje on w nim uprawomocnienia władzy państwa "biorąc ludzi takimi, jakimi są, a prawa takimi jak być mogą". Uprawomocnienie to odnajduje on w układzie, w tytułowej umowie społecznej, poprzez którą to jednostki aktem woli powołują do życia nowy organizm: społeczeństwo.

Rousseau potrafił wykładać swoje myśli wyjątkowo przejrzyście, jednak spotkanie z jego koncepcją umowy społecznej może rodzić wiele nieporozumień, ponieważ sam pomysł nie jest tak trywialny, na jaki wygląda. Na nieuważnego czytelnika czeka tutaj parę pułapek interpretacyjnych. Sam czytając byłem zaskoczony ważkością myśli Rousseau oraz tym, jak niezrozumiana jest ona w znanych mi interpretacjach. Najlepiej samemu sięgnąć i wyrobić sobie swój pogląd, bo pozycja nie jest długa.

"Umowa Społeczna" to najważniejszy fragment nieukończonego opus magnum Rousseau. Poszukuje on w nim uprawomocnienia władzy państwa "biorąc ludzi takimi, jakimi są, a prawa takimi jak być mogą". Uprawomocnienie to odnajduje on w układzie, w tytułowej umowie społecznej, poprzez którą to jednostki aktem woli powołują do życia nowy organizm: społeczeństwo.

Rousseau potrafił...

Może i podwaliny współczesnego ładu społecznego. Może. Zupełnie ni czuję siły tych myśli. Roussau pisze zawile i mgliście używając pojęć, ktorych znaczenia nie tłumaczy. Może dla prawników/politologów byłaby lepiej przystępna...

Może i podwaliny współczesnego ładu społecznego. Może. Zupełnie ni czuję siły tych myśli. Roussau pisze zawile i mgliście używając pojęć, ktorych znaczenia nie tłumaczy. Może dla prawników/politologów byłaby lepiej przystępna...

Zasadniczo to nie moja bajka polityka, prawo et cetera, strasznie się gubiłam w tych pojęciach, strukturach. No i w końcu moja dotychczasowa bierność w tym temacie przybiły gwóźdź do trumny.
Język jakim Rousseau się posłużył do napisania tytułowej "umowy społecznej", był klarowny i przejrzysty. Jednakże moje doświadczenie z ta książką można porównać do wyrywania zęba, a im dalej tym było gorzej.
Rousseau krytykuje min. demokracje, arystokracje czy monarchie, a jego tytułowa " Umowa społeczna" ma tyle samo wad co zalet i w cale nie jest idealna koncepcją jak sobie tego usilnie życzył.
Szanuje tą książkę, bo jest to prawdopodobnie klasyka z gatunku filozofii, ale zdecydowanie nie przeznaczona dla wszystkich uszów.
No i w końcu o gustach się nie dyskutuje, a więc koncepcja Umowy społecznej Rosseau pozostanie dalej tylko koncepcją, no i dobrze....

Zasadniczo to nie moja bajka polityka, prawo et cetera, strasznie się gubiłam w tych pojęciach, strukturach. No i w końcu moja dotychczasowa bierność w tym temacie przybiły gwóźdź do trumny.
Język jakim Rousseau się posłużył do napisania tytułowej "umowy społecznej", był klarowny i przejrzysty. Jednakże moje doświadczenie z ta książką można porównać do wyrywania zęba, a im...

Russo: rząd jest wykonawcą woli ludu, a nie jego panem. Nic dodać, nic ująć.

Russo: rząd jest wykonawcą woli ludu, a nie jego panem. Nic dodać, nic ująć.

Niełatwo ocenić dzieło, które zaliczane jest to czołówki myśli politycznej. Z całą pewnością nie jest to lektura lekka, pozwalająca na całkowite odprężenie, wręcz przeciwnie, z racji zagadnień ujętych w sposób typowo filozoficzno-teoretyczny wymaga od czytelnika skupienia i przejścia do sfery refleksyjnej, w której dopiero można docenić wielkość umysłu autora. Z perspektywy współczesności przedstawione poglądy i propozycje mogą wydać się niezbyt oryginalne, jednak ponad 200 lat temu za takie uchodziły. Momentami czyta się bardzo przyjemnie i można delektować się myślami Jana Jakuba, jednak w niektórych momentach nie do końca wiadomo o czym rozprawia, ale może to być po prostu efekt niedostatecznego skupienia, dlatego warto podejść do tej lektury jak do ulubionej potrawy, nie pochłonąć zbyt szybko.

Niełatwo ocenić dzieło, które zaliczane jest to czołówki myśli politycznej. Z całą pewnością nie jest to lektura lekka, pozwalająca na całkowite odprężenie, wręcz przeciwnie, z racji zagadnień ujętych w sposób typowo filozoficzno-teoretyczny wymaga od czytelnika skupienia i przejścia do sfery refleksyjnej, w której dopiero można docenić wielkość umysłu autora. Z perspektywy...