Nie rozumiem, skąd tyle negatywnych opinii o tym reportażu. Autorka pisze konkretnie, bez zbędnego przedłużania i wydziwiania, co mają w zwyczaju robić niektórzy inni reporterzy. Książka porusza temat kobiet islamu z różnych zakątków świata, opisuje ich niekiedy bardzo odmienne style życia mimo punktu stycznego, jakim jest religia. Właściwie każdy rozdział był ciekawy, najbardziej wciągnął mnie ten o jordańskim obozie oraz "trzeciej płci" w Indiach. Myślę, że to pozycja bardzo warta przeczytania zwłaszcza, że jest krótka i czyta się ją bardzo szybko.

Nie rozumiem, skąd tyle negatywnych opinii o tym reportażu. Autorka pisze konkretnie, bez zbędnego przedłużania i wydziwiania, co mają w zwyczaju robić niektórzy inni reporterzy. Książka porusza temat kobiet islamu z różnych zakątków świata, opisuje ich niekiedy bardzo odmienne style życia mimo punktu stycznego, jakim jest religia. Właściwie każdy rozdział był ciekawy,...

Moim zdaniem można było jeszcze ten reportaż rozwinąć i bardziej uporządkować. Skaczemy z historii do historii bardzo chaotycznie i w sumie człowiek nawet nie zdąży się wciągnąć w temat.

Pomysł dobry, ale czegoś brakuje.

Moim zdaniem można było jeszcze ten reportaż rozwinąć i bardziej uporządkować. Skaczemy z historii do historii bardzo chaotycznie i w sumie człowiek nawet nie zdąży się wciągnąć w temat.

Pomysł dobry, ale czegoś brakuje.

Pora nadrobić recenzenckie zaległości, bo stosik książkowy rośnie 🤭

Po reportażu Magdaleny El Ghamari spodziewałam się czegoś więcej. Z racji pochodzenia ma największą wiedzę i prawo do opisywania świata arabskiego. Jednak historie przytoczone w tej książce są tylko liźnięte przez autorkę. Nie wniosły nic nowego. Mamy okazję poznać kilka bohaterek pochodzących z różnych krajów arabskich, ich marzenia, zajęcia i problemy. Forma niezbyt przypadła mi do gustu, urywane dialogi, w zasadzie jak szybko przeczytałam tak szybko zapomniałam.🤷‍♀️

Pora nadrobić recenzenckie zaległości, bo stosik książkowy rośnie 🤭

Po reportażu Magdaleny El Ghamari spodziewałam się czegoś więcej. Z racji pochodzenia ma największą wiedzę i prawo do opisywania świata arabskiego. Jednak historie przytoczone w tej książce są tylko liźnięte przez autorkę. Nie wniosły nic nowego. Mamy okazję poznać kilka bohaterek pochodzących z różnych...

Uwielbiam reportaże, ale ten mnie nie porwał. Męczący styl pisania, urywki rozmów, brak spójnej historii.

Uwielbiam reportaże, ale ten mnie nie porwał. Męczący styl pisania, urywki rozmów, brak spójnej historii.

Myślę, że jako ciekawostkę można przeczytać. Nie jest to pozycja, z której bardzo dużo się dowiemy, jedynie liźniemy niektóre tematy. Czyta się lekko, stron nie jest dużo, więc dla zabicia czasu- na tak, dla poszerzania wiedzy, oczekując wyczerpania tematu- na nie.

Myślę, że jako ciekawostkę można przeczytać. Nie jest to pozycja, z której bardzo dużo się dowiemy, jedynie liźniemy niektóre tematy. Czyta się lekko, stron nie jest dużo, więc dla zabicia czasu- na tak, dla poszerzania wiedzy, oczekując wyczerpania tematu- na nie.

Kultura arabska od dłuższego już czasu fascynuje mnie niesamowicie. Przeczytałam wiele reportaży, tekstów odnoszących się do realiów życia ludzi w tym kręgu kulturowym i jak to zazwyczaj bywa: ilu ludzi, tyle relacji. Nie da się wykreować jednolitego obrazka świata, tak samo jak nie ma jednorodnego społeczeństwa w żadnej kulturze.

Choć tytuł przykuwa uwagę, książka sama w sobie nie przyniosła mi zbyt wiele nowego. Nie nazwałabym jej też reportażem, bo są to zapiski urywków rozmów, poprowadzonych zresztą bardzo chaotycznie, przez co trudno odnaleźć się w treści.

Nie poleciłabym jej nikomu: ani Osobie, która dopiero odkrywa arabski świat - niewiele znajdzie tu konkretów, ani tym bardziej Osobie, która już nieco zasięgnęła wiedzy. Niestety jest to jedno z moich pierwszych poważnych rozczarowań książkowych w tym roku, czego bardzo żałuję.

Kultura arabska od dłuższego już czasu fascynuje mnie niesamowicie. Przeczytałam wiele reportaży, tekstów odnoszących się do realiów życia ludzi w tym kręgu kulturowym i jak to zazwyczaj bywa: ilu ludzi, tyle relacji. Nie da się wykreować jednolitego obrazka świata, tak samo jak nie ma jednorodnego społeczeństwa w żadnej kulturze.

Choć tytuł przykuwa uwagę, książka sama w...

DNF
Szkoda mi czasu na tą pozycję. Od pierwszych zdań czułam, że coś mi nie gra, styl pisania, przedstawione historie - coś tu jest mocno nie tak.
Nie planuję dawać tej pozycji drugiej szansy. Mamy zbyt wiele naprawdę dobrych reportaży na polskim rynku.
Gdybym oceniała (nie oceniam nieskończonych pozycji) dałabym jej może 3 gwiazdki za podjęcie naprawdę intrygującego tematu.

DNF
Szkoda mi czasu na tą pozycję. Od pierwszych zdań czułam, że coś mi nie gra, styl pisania, przedstawione historie - coś tu jest mocno nie tak.
Nie planuję dawać tej pozycji drugiej szansy. Mamy zbyt wiele naprawdę dobrych reportaży na polskim rynku.
Gdybym oceniała (nie oceniam nieskończonych pozycji) dałabym jej może 3 gwiazdki za podjęcie naprawdę intrygującego tematu.

Haos i mało jakoś małło treści.

Haos i mało jakoś małło treści.

Bardzo lubię czytać o islamie i arabskich krajach. Z każdą kolejną książką mam nadzieję, że moja wiedza pogłębi się. O tej książce mogę tak powiedzieć tylko w niewielkim stopniu. Właściwie tylko dwie historie przykuły moją uwagę i sprawiły, że dowiedziałam się czegoś nowego.

Obie opowiadają o mieszkańcach Indii.

W jednej z nich bohaterką jest osoba, która urodziła się mężczyzną, ale czuje się jak kobieta. Autorka porusza temat trzeciej płci. Bohaterka wybiera życie w zgodzie ze sobą. Decyduje się na odejście od rodziny i przyłączenie się do grupy takich kobiet, które żyją pod „opieką” swojej guru. Zarabiają pieniądze na różne sposoby, z czego do nich trafia tylko część. Reszta jest przeznaczona dla ich „matki”.

Kolejna mieszkanka Indii również urodziła się mężczyzną, a czuje, że jest kobietą Z tą tylko różnicą, że jest z najniższej kasty, z tzw. „nietykalnych”. Zajmuje się usuwaniem odpadów. Osoby z innych kast udają, że jej nie znają. Nie chcą z nią rozmawiać, ani podać jej ręki. Nawet kobieta guru z powodu jej przynależności do najniższej kasty traktuje ją inaczej.

Reszta historii była według mnie nieciekawa tzn. poruszane tematy były interesujące, ale zniechęcił mnie sposób pisania. Autorka często (według mnie niepotrzebnie) wtrącała swoje przemyślenia. Chwilami było ich więcej niż dialogów z innymi kobietami. Osoby, z którymi rozmawiała nie zawsze były do tego chętne, co sprawiało, że nie dowiedziałam się niczego konkretnego. W niektórych przypadkach dowiedziałam się tylko, że rozmówczyni nie chciała podzielić się informacjami.

Temat książki bardzo ciekawy, ale wykonanie już nie.

Bardzo lubię czytać o islamie i arabskich krajach. Z każdą kolejną książką mam nadzieję, że moja wiedza pogłębi się. O tej książce mogę tak powiedzieć tylko w niewielkim stopniu. Właściwie tylko dwie historie przykuły moją uwagę i sprawiły, że dowiedziałam się czegoś nowego.

Obie opowiadają o mieszkańcach Indii.

W jednej z nich bohaterką jest osoba, która urodziła się...

Tę książkę w formie e-booka kupiłam na promocji. Zaciekawił mnie temat, albowiem wydaje się bardzo interesujący, życie różnych kobiet wyznających islam z rejonu Bliskiego Wschodu oraz Indii. Jako plus oceniam: okładkę, wprowadzenie autorki i posumowanie i fakt, że książkę czytało mi się dość łatwo i szybko. Niestety na tym plusy się kończą. Język tego reportażu brzmi ala „pogawędka z koleżanką w mowie potocznej”. Dużo powtórzeń, mam wrażenie, że występuje błąd w odmianie miasta w Syrii (Idlib),wtrącenia autorki typu „nie wiem, ale nie mam możliwości tego sprawdzić” lub „nie dowiedziałam się”. Szkoda, nastawiałam się jednak na inną lekturę.

Tę książkę w formie e-booka kupiłam na promocji. Zaciekawił mnie temat, albowiem wydaje się bardzo interesujący, życie różnych kobiet wyznających islam z rejonu Bliskiego Wschodu oraz Indii. Jako plus oceniam: okładkę, wprowadzenie autorki i posumowanie i fakt, że książkę czytało mi się dość łatwo i szybko. Niestety na tym plusy się kończą. Język tego reportażu brzmi ala...