Mam radę dla wszystkich zainteresowanych X-Men Hickmana, którzy dali się złapać na hype: darujcie dobie. To kompletny bełkot, komiks wydumany i pretensjonalny na maxa. Gość tworzy jakieś wielkie koncepty i rzeczywistości, a nie umie napisać normalnego dialogu ani wciągającej intrygi. Postaci to jakiś żart. To nie są X-Meni tylko jakieś cyborgi deklamujące denną ekspozycję . I co najlepsze - z tego wielkiego budowania świata X-Men wyszło jedno wielkie nic, bo Hickman przerwał pisanie serii w połowie bez absolutnie żadnej konkluzji - był jakiś konflikt z Marvelem i scenarzysta porzucił mutantów. Omijać szerokim łukiem.

Mam radę dla wszystkich zainteresowanych X-Men Hickmana, którzy dali się złapać na hype: darujcie dobie. To kompletny bełkot, komiks wydumany i pretensjonalny na maxa. Gość tworzy jakieś wielkie koncepty i rzeczywistości, a nie umie napisać normalnego dialogu ani wciągającej intrygi. Postaci to jakiś żart. To nie są X-Meni tylko jakieś cyborgi deklamujące denną ekspozycję ....

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-swit-x-x-men-tom-1/

Każdy szuka mitycznego raju, w którym będzie mógł się czuć bezpiecznie w otoczeniu podobnych sobie osób. Nie inaczej jest w przypadku mutantów, którzy swoje wycierpieli i nie zawsze ich los należał do najłatwiejszych i najprzyjemniejszych. Teraz jednak w niezależnym państwie na wyspie Krakoa mogą oni cieszyć się beztroską, radością i spokojem. Wszystko ma jednak swój kres, szczególnie kiedy ich kraj zaczyna odgrywać znaczącą rolę na arenie międzynarodowej. Zazdrość i zawiść innych zaczynają się piętrzyć i wszystko wskazuje na to, że obdarzeni ponadnaturalnymi talentami bohaterowie kolejny raz będą musieli stanąć do walki.

Według pewnej starej legendy fani superbohaterskiego komiksu kiedyś doczekają się epokowego i mocno rewolucyjnego dzieła, które postawi fundamenty pod nowe oblicze gatunku. Jonathan Hickman i jego prace pozwalają sądzić, że przepowiednia ta jest na dobrej drodze do swojej realizacji. Amerykański scenarzysta z każdym kolejnym wydanym dziełem pokazuje bowiem, że potrafi wycisnąć z potencjalnie maksymalnie wyeksploatowanego popkulturowe złoża, zupełnie nowe bogate pokłady komiksowej rozrywki. To, że w mutantach ciągle drzemie masa niesamowitości, mogliśmy się przekonać już czytając album Ród X/Potęgi X. Świat X utwierdza nas tylko w przekonaniu, że superbohaterska widowiskowość i powielanie pewnych schematów może iść w parze z głębią i złożonością historii.

W recenzowanym albumie czeka na nas osiem zeszytów, każdy z nich skupiający się na zupełnie innym wątku i bohaterze. Poszczególne historie nie są ze sobą jakoś mocno fabularnie powiązane (przynajmniej nie na pierwszy i drugi rzut oka). W każdej z nich drzemie jednak „coś” co sprawia, że kolejne strony komiksu pochłania się z niekłamaną przyjemnością. Hickman serwuje tu odbiorcy doskonale przemyślaną dawkę widowiskowości i fabularnej głębi, gdzie odpowiednia ilość miejsca przeznaczona jest również na należytą ekspozycję postaci i ich emocji/problemów (wszystko to na dość ograniczonej ilości stron).

Nie wszystko w albumie jest jednak perfekcyjne. Po pierwsze na pewno nie jest to album, po który może sięgnąć każdy. Do zrozumienia wydarzeń dziejących się w zaprezentowanej tutaj linii czasowej konieczna jest znajomość wymienionego już wcześniej tytułu Ród X/Potęgi X. Po drugie nie jest to pozycja, po którą sięga się, aby oddać się prostej, niezobowiązującej przyjemnej Marvelowej rozrywce. Hickman ma bowiem tendencję do prezentowania pozornie prostej fabuły w dość skomplikowanej i złożonej formie. Duża część treści jest ukazana w formie szczątkowych/niepełnych informacji, które czytelnik sam musi analizować i lepić z nich większy obraz całości. Jednych to oczywiście zachwyci, innych zaś momentalnie odrzuci....

PopKulturowy Kociołek:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-swit-x-x-men-tom-1/

Każdy szuka mitycznego raju, w którym będzie mógł się czuć bezpiecznie w otoczeniu podobnych sobie osób. Nie inaczej jest w przypadku mutantów, którzy swoje wycierpieli i nie zawsze ich los należał do najłatwiejszych i najprzyjemniejszych. Teraz jednak w niezależnym państwie na...

Mutanci coraz pewniej czują się na Krakoi, a w parze z pewnością idzie też wzrost pozycji na arenie międzynarodowej. Niemniej bohaterowie komiksu nie mogą w całości poświęcić się polityce czy relacjom z innymi państwami, gdyż wrogowie nie śpią, a ich ilość przybywa.
"Świt X" stanowi zbiór kilku całkiem ciekawych historii, w których tytułowi bohaterowie mierzą się m.in. z tajemniczą i agresywną organizacją biotechnolożek czy uczestniczą w Światowym Forum Ekonomicznym w Davos. Duży nacisk położony został na interakcje między mutantami, co pozwoliło zbudować naturalne, niemal rodzinne więzi między poszczególnymi z nich. Fabuła jest również całkiem dobra, choć dość nierówna. Pozostało wiele nierozwiązanych kwestii, czekam zatem cierpliwie na kolejny tom przygód X-Menów. Podsumowując, warto sięgnąć po ten komiks.

Mutanci coraz pewniej czują się na Krakoi, a w parze z pewnością idzie też wzrost pozycji na arenie międzynarodowej. Niemniej bohaterowie komiksu nie mogą w całości poświęcić się polityce czy relacjom z innymi państwami, gdyż wrogowie nie śpią, a ich ilość przybywa.
"Świt X" stanowi zbiór kilku całkiem ciekawych historii, w których tytułowi bohaterowie mierzą się m.in. z...

Na wyspie Krakoa rozkwita życie, dzięki któremu mutanci odzyskują nadzieję na lepsze jutro. Jednak czy zdołają obronić swój nowy dom przed zagrożeniem z Ziemi i spoza niej?
Za scenariusz odpowiedzialny jest Jonathan Hickman, który znany jest między innymi z Fantastycznej Czwórki i sagi o Avengers zakończonej Tajnymi wojnami. Rysunki do tego wydania zostały stworzone przez takich artystów jak Leinil Francis Yu (Avengers) i Russell Dauterman (Potężna Thor). W tym albumie zawarto materiały z zeszytów X-Men #1–7 i Giant-Size X-Men: Jean Grey & Emma Frost #1.


Choć w tym numerze nie otrzymujemy spektakularnych pojedynków na śmierć i życie, to fabuła wciąż rozwija się bardzo szybko. Otrzymujemy płynne przejścia między ekspozycją a akcją, dzięki czemu mamy wrażenie, że wszystko ze sobą współgra. Cieszy mnie fakt, że twórcy dali trochę czasu na rozwinięcie wątków, nie ma tutaj na szybko i na siłę wrzucanych rozwiązań. Budowane jest napięcie, przez co nie możemy doczekać się tego, co się zaraz wydarzy.

Scenarzysta tego dzieła wysoko postawił sobie poprzeczkę. Mamy tu do czynienia z lekturą, która stara się ukazać to, co mogłoby wydarzyć się po klasycznym „żyli długo i szczęśliwie”. Poruszane są tutaj problemy na płaszczyźnie społecznej i politycznej. Mutanci dbają o swoje prawa i nie poddają się atakom ze strony innych państw. Choć w większości przypadków zbyt duża ilość dialogów sprawia, że opowieść zaczyna mnie nużyć, tak tutaj były one na tyle ciekawe, że chłonąłem kolejne kartki, jak gąbka wodę.


Świetnie zostały również opisane relacje pomiędzy postaciami. Mutanci zdają się pokazywać, że są wielką, zgraną rodziną i nie ma już między nimi różnic i konfliktów, stali się jednością. Cieszą mnie dobrze wpasowane w rozmowy elementy humorystyczne. Widać, że Hickman pisząc scenariusz, czuł się jakby, był jednym z mutantów. Według mnie najbardziej błyszczał Magneto, który nie jest już złym charakterem. Najlepiej wypadł w czwartym rozdziale, podczas jego wielostronicowej rozmowy z przedstawicielami ludzi.

Nie obyło się bez wad, ale nie ma przecież idealnych dzieł. Smuci mnie mała ilość zaskakujących i zapierających dech w piersiach scen. Liczyłem na otrzymanie bardziej kreatywnego podejścia do postaci i fabuły, a były momenty, które aż się o to prosiły. Nie otrzymaliśmy też dobrego wątku miłosnego lub innego o charakterze emocjonalnym, które chwytałby za serce.

Powyższe wady rekompensują poniekąd pięknie wykonane rysunki. W ostatnich recenzjach narzekałem nieco na ich jakość. W tej pozycji są wręcz fenomenalne. Pięknie skomponowane kolory i odcienie cieszyły moje oko. Czułem radość, że mam do czynienia z produktem z najwyższej półki. Rysownicy podobnie jak scenarzysta postanowili dać z siebie 100%. Cieszy mnie dbałość o szczegóły, którą widać, chociażby w rysach na twarzach postaci.

Więcej na: CzasoStrefa

Na wyspie Krakoa rozkwita życie, dzięki któremu mutanci odzyskują nadzieję na lepsze jutro. Jednak czy zdołają obronić swój nowy dom przed zagrożeniem z Ziemi i spoza niej?
Za scenariusz odpowiedzialny jest Jonathan Hickman, który znany jest między innymi z Fantastycznej Czwórki i sagi o Avengers zakończonej Tajnymi wojnami. Rysunki do tego wydania zostały stworzone przez...

NOWY ROZDZIAŁ, NOWI WROGOWIE

Hickman – ten gość to najlepsze, co „X-Menom” przydarzyło się od czasu Bendisa, a nawet jeszcze dalej. Bo przed Bendisem w serii naprawdę długo nie było nic, co naprawdę warte byłoby uwagi i tak dobrze robiło czytelnikowi. Więc cieszy fakt, że rzecz ukazuje się na polskim rynku. A tym bardziej cieszy to, że tym razem dostajemy dwa tomy na raz. Jeden – ten – taki bardziej głóny, drugi – „New Mutants” – już nieco poboczny, ale nie warto przegapić żadnego, bo świetnie się uzupełniają i robią wrażenie.

Mutanci znów mają się całkiem dobrze. ich najnowszy plan niemalże wypalił, jak należy, zdobyli technologię i liczą się na świecie – choć owo liczenie się bardziej wymusili, niż zyskali w jakikolwiek inny sposób. I właśnie te ich ostatnie działania przysporzyły im kolejnych wrogów – nie tylko na Ziemi. Jak z tym wszystkim poradzą sobie nasi mutanci? Co jeszcze na nich czeka? I dokąd zaprowadzi ich tym razem całe to zamieszanie?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2023/03/swit-x-x-men-1-jonathan-hickman-leinil.html

NOWY ROZDZIAŁ, NOWI WROGOWIE

Hickman – ten gość to najlepsze, co „X-Menom” przydarzyło się od czasu Bendisa, a nawet jeszcze dalej. Bo przed Bendisem w serii naprawdę długo nie było nic, co naprawdę warte byłoby uwagi i tak dobrze robiło czytelnikowi. Więc cieszy fakt, że rzecz ukazuje się na polskim rynku. A tym bardziej cieszy to, że tym razem dostajemy dwa tomy na raz....

Hickman jak zawsze trzyma wysoki poziom a te początki spiskowania na Krakoi czyta się świetnie. O ile tomy będą wychodzić w miarę regularnie to się o nic nie martwię.

Hickman jak zawsze trzyma wysoki poziom a te początki spiskowania na Krakoi czyta się świetnie. O ile tomy będą wychodzić w miarę regularnie to się o nic nie martwię.