Demony z przeszłości głównej bohaterki po wielu latach próbują nią zawładnąć, czy da radę stawić im czoło? Powieść przepełniona ogromnym bólem niewinnego dziecka które cierpi przez całe życie. Autorka poruszyła bardzo trudny temat handlu dziećmi i ich wykorzystywaniu, czytając książkę czułam wściekłość i smutek zarazem że takie rzeczy się działy i dzieją nadal tylko dla zaspokojenia chorych fantazji dorosłych ludzi. Książka o smutku, żalu, potrzebie bliskości ale takiej dobrej bliskości drugiego człowieka, wstrząsająca dla czytelnika o mocnych nerwach. Polecam ❤️

Demony z przeszłości głównej bohaterki po wielu latach próbują nią zawładnąć, czy da radę stawić im czoło? Powieść przepełniona ogromnym bólem niewinnego dziecka które cierpi przez całe życie. Autorka poruszyła bardzo trudny temat handlu dziećmi i ich wykorzystywaniu, czytając książkę czułam wściekłość i smutek zarazem że takie rzeczy się działy i dzieją nadal tylko dla...

Muszę przyznać, że do sięgnięcia po "Ołowianą godzinę" autorstwa Aleksandry Pawłyszyn od wydawnictwa Novae Res skusił mnie opis. Liczyłam na historię osoby zbliżonej do mnie wiekiem, kobiety dla której zamykają się jedne drzwi, aby za chwilę mogły otworzyć się kolejne. Wiedziałam, że czeka mnie "czytelnicza przeprawa" przez rzekę emocji i wspomnień oraz nieidealna relacja między dwojgiem ludzi. Oczywiście wszystko to w książce się znalazło. Główna bohaterka Ewa była odpychająca, nie sposób było ją polubić, lecz podskórnie czułam to napięcie przed poznaniem wspomnień byłej pani architekt, które ukształtowały jej charakter i zmieniły mój sposób patrzenia na jej postać, na tyle by jej współczuć, ale nie na tyle, aby ją lubić.
Chcę teraz wspomnieć o plusach tego tytułu: znowu podobnie jak przy "Spowiedzi kochanki", którą niedawno skończyłam czytać, również "Ołowianą godzinę" czyta się błyskawicznie, jest napisana przystępnym językiem. Wielość emocji, którymi autorka bombarduje zarówno bohaterów, jak i czytelników jest przytłaczająca, ale dodaje tym samym książce kolorytu. Dodatkowo pozostałe postacie mniej lub bardziej bliskie Ewie są wykreowane w bardzo dobry sposób. Doceniam także drugą część książki, gdzie otrzymujemy bolesne wspomnienia z przeszłości. Niestety to co przeszła główna bohaterka dzieje się naprawdę w realistycznym świecie i nie ma sensu udawać, że przemoc wobec dzieci, handel nimi nie istnieje. Taki sposób stworzenia wspomnień moim zdaniem miał wstrząsnąć czytelnikiem i ze mną właśnie to zrobił.
Jeśli chodzi o minusy to zdecydowanie będzie to tematyka: przemoc wobec dzieci. Myślę, że z jednej strony to dobrze, że również takie tematy znajdują się w książkach, lecz z drugiej strony bardzo ciężko się o tym czyta, i może to sprawić, że bardzo duża ilość osób, właśnie z tego powodu po ten tytuł nie sięgnie, a szkoda bo myślę, że książka jest warta poznania.
Podsumowując: "Ołowianą godzinę" oceniłam jako książkę bardzo dobrą. Nie jest to zdecydowanie tytuł dla każdego, ale gdy po książki sięgamy ze świadomością tego o czym może być to zdecydowanie warto po nią sięgnąć.
Książkę do recenzji otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Muszę przyznać, że do sięgnięcia po "Ołowianą godzinę" autorstwa Aleksandry Pawłyszyn od wydawnictwa Novae Res skusił mnie opis. Liczyłam na historię osoby zbliżonej do mnie wiekiem, kobiety dla której zamykają się jedne drzwi, aby za chwilę mogły otworzyć się kolejne. Wiedziałam, że czeka mnie "czytelnicza przeprawa" przez rzekę emocji i wspomnień oraz nieidealna relacja...

"Ołowiana godzina" to krótka, lecz intensywna książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do samego końca. Choć nie jest łatwa do przeczytania, nie wynika to z jej jakości, lecz z wstrząsających wydarzeń, które mają miejsce w jej wnętrzu.
Ta powieść jest mocna w przekazie i odważna. Dotyka ważnych tematów, jakie spotkały bohaterkę. Gwałt, przemoc fizyczna i psychiczna, molestowanie seksualne, porzucenie i zaniedbanie przez rodziców - to wszystko stało się udziałem Ewy. Trudno jest sobie wyobrazić, ile rzeczy musiała przejść. Waga tych wydarzeń przyprawia o gęsią skórkę i wzbudza złość. Ogarniająca niemoc i znieczulica bardzo bolą i rozrywają serce na strzępy. Jak można wchodzić w dorosłe życie z takim ciężarem na plecach? Jak trzeba być silnym, aby po tak traumatycznej przeszłości podnieść się i próbować ułożyć życie na nowo? Chylę czoła przed bohaterką, która mimo pewnej niemocy znalazła siłę i przekonanie, że warto walczyć o siebie. Pokonała demony wspomnień i pozbyła się ich raz na zawsze. Otworzyła się na przyszłość i pogrzebała przeszłość. Ta powieść uwrażliwia na wszechobecne zło i uczy rozpoznawać objawy takich problemów, z jakimi musiała walczyć bohaterka. Naprawdę trudno sobie wyobrazić, dlaczego rodzice krzywdzą swoje dzieci i dlaczego nie potrafią ich kochać i zapewnić im normalnego życia. Książka nie daje jednoznacznych odpowiedzi na te pytania, ale stawia je w sposób, który zmusza czytelnika do refleksji.
Książka pokazuje, jak bardzo przeżycia i wydarzenia z przeszłości mogą zatruć czyjeś życie i obudzić w nim demony. Główna bohaterka, Ewa, utraciła pracę, której była cenioną architektką, przez romans, w którym się znalazła. Choć była przekonana, że jej związek nie miały wpływu na jej pracę, firma odnosiła sukcesy dzięki jej umiejętnościom. To dla niej ogromny cios, który przywołuje demony przeszłości. Nie potrafi sobie z nimi poradzić, nie może spać ani normalnie funkcjonować. Jej związek zostaje wystawiony na ciężką próbę, a Paweł, jej partner, nie rozumie zachowania ukochanej i nie wie, jak jej pomóc. Czy ich związek oparty na niedomówieniach ma szansę na rozwój? Co dręczy kobietę i dlaczego trzyma to w tajemnicy przed ukochanym? Czy zdoła poradzić sobie z przeszłością i postarać się o zapomnienie? Odpowiedzi na te pytania odkryjemy sięgając po "Ołowianą godzinę".
Akcja powieści rozwija się w chaotyczny sposób, prowadzona przez wspomnienia głównej bohaterki. To właśnie dzięki temu zabiegowi czytelnik nie może przejść dalej bez zatrzymania się i przemyślenia pewnych fragmentów. Historia Ewy, głównej bohaterki, jest po prostu przerażająca, a jej wspomnienia poruszają tematy trudne do zniesienia. Autorka doskonale wie, jak sprawić, aby czytelnik nie mógł się otrząsnąć, przenikając przez niego emocje pełne bólu, niedowierzania i na końcu pozostawiając w szoku.
Polecam "Ołowianą godzinę" wszystkim, którzy są gotowi na lekturę pełną emocji i ważnych tematów. Ta książka może pomóc zrozumieć i empatyczniej podchodzić do innych ludzi, którzy walczyli z traumą.
Moja ocena: 8/10

"Ołowiana godzina" to krótka, lecz intensywna książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do samego końca. Choć nie jest łatwa do przeczytania, nie wynika to z jej jakości, lecz z wstrząsających wydarzeń, które mają miejsce w jej wnętrzu.
Ta powieść jest mocna w przekazie i odważna. Dotyka ważnych tematów, jakie spotkały bohaterkę....

"- Chciałabym mieć serce.
- Przecież masz serce - odpowiedział po chwili z pobłażaniem w głosie.
- Nie mam.
- A gdzie je masz?
Przyglądał jej się uważnie.
- W puszce.
- Jakiej puszce?
-Pandory."

Książka jest bardzo krótka i czyta się ją błyskawicznie. Chociaż mi tę książkę czytało się naprawdę trudno, ale nie dlatego, że była kiepska. Absolutnie. Ciężko było mi przez nią przebrnąć, gdyż ze strony na stronę działy się coraz bardziej wstrząsające rzeczy.
Akcja w książce toczy się bardzo chaotycznie, a to wszystko za sprawą wspomnień bohaterki. "Ołowiana godzina" nie pozwoli czytelnikowi iść dalej, bez zatrzymania się na moment i przemyślenia niektórych fragmentów. Historia głównej bohaterki jest po prostu przerażająca, a jej wspomnienia nie do przeżycia. Autorka zdecydowanie wie jak sprawić, by czytelnik nie mógł się otrząsnąć, by przelały się przez niego emocje pełne bólu, niedowierzania, a na końcu pozostawić w szoku.

Jeśli lubicie czytać trudne książki, które niosą ze sobą wiele przemyśleń i bólu, to ta książka będzie idealna. Polecam ją każdemu, kto sięga po taki gatunek.

"- Chciałabym mieć serce.
- Przecież masz serce - odpowiedział po chwili z pobłażaniem w głosie.
- Nie mam.
- A gdzie je masz?
Przyglądał jej się uważnie.
- W puszce.
- Jakiej puszce?
-Pandory."

Książka jest bardzo krótka i czyta się ją błyskawicznie. Chociaż mi tę książkę czytało się naprawdę trudno, ale nie dlatego, że była kiepska. Absolutnie. Ciężko było mi przez nią...

„Kiedy staje się twarzą w twarz ze swoimi potworami, trudno się do nich uśmiechnąć i przywitać jak ze starymi, dobrymi przyjaciółmi.”

Jednymi z czynników, które kształtują nasz charakter są niewątpliwe przeżyte doświadczenia, które mają różny potencjał. Jedne są delikatne, niepozostawiające po sobie koszmarnych wspomnień, ale są też i takie, które zapadają w pamięć z całą mocą, nie pozwalając na spokojne życie w dorosłym świecie, gdyż narodzone w przeszłości demony wciąż dają o sobie znać i wpływają na wiele aspektów życia. Tak stało się w przypadku bohaterki książki „Ołowiana godzina”, która ma za sobą zdarzenia, o których trudno zapomnieć.

Gdy poznajemy Ewę Nagocką, wydaje się, że jej życie biegnie tak, jak u wielu osób. Ma dobrą pracę w biurze projektowym, w której odnosi sukcesy, zakochanego w niej mężczyznę, urodę i w miarę stabilną sytuację. Jednak, gdy przyglądamy się jej bliżej, zaczynamy dostrzegać rysy, które powodują, że Ewa ma poczucie marazmu, a jej problemy wciąż narastają, dając wrażenie niespełnionych ambicji i pragnień. W związku z Pawłem wciąż powstają konfliktowe sytuacje. Oboje potrafią posprzeczać się o nieistotne sprawy, a tego dnia, gdy spotykamy ich po raz pierwszy na kartach książki, Ewa zostaje zwolniona z pracy. Wydawałoby się, że spotyka ją niezasłużona kara od życia, ale w wielu przypadkach Ewa jest sobie sama winna, gdyż nie liczy się z nikim, jest konfliktowa, opryskliwa, niezależna, pewna siebie i bezkompromisowa. Nawet wobec Pawła bywa oschła, zimna, wyrafinowana, zdystansowana, więc trudno ją polubić za to, w jaki sposób traktuje innych. Mimo to Paweł nie rezygnuje ze związku z nią, lecz stara się dociec, co takiego dzieje się w jej duszy, że Ewa zachowuje się właśnie tak, a nie inaczej. Wkrótce dociera do faktów, które pokazują, jaka ona jest naprawdę, a to, co przeżyła w przeszłości, jest dla niego trudne do pojęcia.

Zaczynając czytać debiutancką książkę pani Aleksandry Pawłyszyn, „Ołowiana godzina” nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, które na początku biegły jak w nie jednej powieści obyczajowej. Jednak zaliczenie jej do gatunku dramatycznego dawało podstawy do tego, by spodziewać się wielu emocjonalnych zdarzeń. Zaczęły się one pojawiać stopniowo, zaznaczać swoją obecność w życiu bohaterki i pokazywać swoje mroczne strony. Nie od razu było wiadomo, o co chodzi, gdyż autorka zastosowała oszczędność typowych opisów, a wszelkie emocjonalne i psychiczne stany Ewy wyraża poprzez formę tekstu i odpowiedni dobór zestawu słów, kropek, układu zdań, pojedynczych zwrotów oraz wierszy, w których zaznacza to, co dzieje się w duszy kobiety. To daje wrażenie niepokoju, natłoku myśli, bałaganu wspomnień i opanowującą bohaterkę rozchwianie emocjonalne.

Nie od razu odnalazłam się w tej fabule, gdyż autorka często zaczyna kolejny rozdział nie podając od razu, o kim w nim opowiada i jakie to ma znaczenie z główną bohaterką. Poza tym miesza przeszłość z teraźniejszością, więc pod tym względem można mieć niejednokrotnie wrażenie chaosu scen, nieuporządkowanych zdarzeń i wątków. Poszczególne epizody dają wrażenie obrazów, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego i czasami musiałam wrócić do wcześniejszych linijek tekstu.

Powieść nie jest lekką opowiastką, mimo że została napisana przystępnym językiem, ale forma i poruszane w niej zagadnienia, pozostawiają po sobie wrażenie przytłoczenia tym, co przeżywała Ewa, jako dziecko. Po tym, co przeszła, nie dziwi jej postawa w dorosłym życiu i brak jakichkolwiek uczuć, gdyż to dorośli ludzie wyprali ją kiedyś z wszelkich odczuć, Dzięki narracji trzecioososobowej mamy możliwość poznać nie tylko jej przeżycia, ale też innych postaci, które są powiązane z przeszłością bohaterki. Tymi nietypowanymi formami autorka pozwala nam zajrzeć do umysłów poszczególnych osób, poznać ich nastroje, sposób postrzegania wydarzeń, ale wiele z nich przez większość fabuły pozostaje zagadką

„Ołowiana godzina” to dziwna książka, która nie od razu mnie wciągnęła, gdyż styl, w jakim jest napisana, niewiele wyjaśnia. Autorka nie stosuje oznaczeń rozdziałów, a jedynie odstępy pomiędzy poszczególnymi wątkami wskazują, że dany epizod dotyczy kogoś innego. Dużo w niej jest scen niezrozumiałych w danym momencie, jednak z czasem wszystko zaczyna być bardziej klarowne, a my dostrzegamy sens w pojawiających się zdarzeniach. Dopiero w ostatnich epizodach wszystkie puzzle układanki zostają złożone w całość i wyjaśnione wszelkie nieścisłości. Wówczas wszystko nabiera sensu. Poznając historię Ewy zaczynamy też rozumieć, dlaczego tak trudno jest jej na nowo ułożyć swoje życie. Nie jest to łatwe, gdy wciąż nawiedzają ją obrazy, niczym z mrocznego horroru.

Trudno mi było sobie wyobrazić, by taka historia zdarzyła się naprawdę i nikomu nie życzę, by tego rodzaju doświadczenia były udziałem kogokolwiek. Jednak natura ludzka zdolna jest do wielu wypaczeń, więc wszystko może się zdarzyć w rzeczywistości.

Autorka stworzyła wprawdzie fikcyjną historię opowiadającą o ludzkiej podłości, która narodziła się z przeżytych traum pozostawiających po sobie nie tylko koszmarne wspomnienia, ale też poranione dusze, a tym samym okrutne, bezduszne, zobojętniałe pokręcone psychiczne osobowości.

O pisarce nie znalazłam żadnych informacji, więc nie jest mi wiadome, co zainspirowało ją do stworzenia takiej powieści. Swoją pierwszą książką pokazała, że tkwi w niej duży potencjał, który mam nadzieję, jeszcze lepiej będzie wykorzystany w kolejnych powieściach.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu Novae Res

„Kiedy staje się twarzą w twarz ze swoimi potworami, trudno się do nich uśmiechnąć i przywitać jak ze starymi, dobrymi przyjaciółmi.”

Jednymi z czynników, które kształtują nasz charakter są niewątpliwe przeżyte doświadczenia, które mają różny potencjał. Jedne są delikatne, niepozostawiające po sobie koszmarnych wspomnień, ale są też i takie, które zapadają w pamięć z całą...

Muszę przyznać, że do sięgnięcia po "Ołowianą godzinę" autorstwa Aleksandry Pawłyszyn od wydawnictwa Novae Res skusił mnie opis. Liczyłam na historię osoby zbliżonej do mnie wiekiem, kobiety dla której zamykają się jedne drzwi, aby za chwilę mogły otworzyć się kolejne. Wiedziałam, że czeka mnie "czytelnicza przeprawa" przez rzekę emocji i wspomnień oraz nieidealna relacja między dwojgiem ludzi. Oczywiście wszystko to w książce się znalazło. Główna bohaterka Ewa była odpychająca, nie sposób było ją polubić, lecz podskórnie czułam to napięcie przed poznaniem wspomnień byłej pani architekt, które ukształtowały jej charakter i zmieniły mój sposób patrzenia na jej postać, na tyle by jej współczuć, ale nie na tyle, aby ją lubić.
Chcę teraz wspomnieć o plusach tego tytułu: znowu podobnie jak przy "Spowiedzi kochanki", którą niedawno skończyłam czytać, również "Ołowianą godzinę" czyta się błyskawicznie, jest napisana przystępnym językiem. Wielość emocji, którymi autorka bombarduje zarówno bohaterów, jak i czytelników jest przytłaczająca, ale dodaje tym samym książce kolorytu. Dodatkowo pozostałe postacie mniej lub bardziej bliskie Ewie są wykreowane w bardzo dobry sposób. Doceniam także drugą część książki, gdzie otrzymujemy bolesne wspomnienia z przeszłości. Niestety to co przeszła główna bohaterka dzieje się naprawdę w realistycznym świecie i nie ma sensu udawać, że przemoc wobec dzieci, handel nimi nie istnieje. Taki sposób stworzenia wspomnień moim zdaniem miał wstrząsnąć czytelnikiem i ze mną właśnie to zrobił.
Jeśli chodzi o minusy to zdecydowanie będzie to tematyka: przemoc wobec dzieci. Myślę, że z jednej strony to dobrze, że również takie tematy znajdują się w książkach, lecz z drugiej strony bardzo ciężko się o tym czyta, i może to sprawić, że bardzo duża ilość osób, właśnie z tego powodu po ten tytuł nie sięgnie, a szkoda bo myślę, że książka jest warta poznania.
Podsumowując: "Ołowianą godzinę" oceniłam jako książkę bardzo dobrą. Nie jest to zdecydowanie tytuł dla każdego, ale gdy po książki sięgamy ze świadomością tego o czym może być to zdecydowanie warto po nią sięgnąć.

Książkę do recenzji otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Muszę przyznać, że do sięgnięcia po "Ołowianą godzinę" autorstwa Aleksandry Pawłyszyn od wydawnictwa Novae Res skusił mnie opis. Liczyłam na historię osoby zbliżonej do mnie wiekiem, kobiety dla której zamykają się jedne drzwi, aby za chwilę mogły otworzyć się kolejne. Wiedziałam, że czeka mnie "czytelnicza przeprawa" przez rzekę emocji i wspomnień oraz nieidealna relacja...

Przeszłość powraca do nas w nieoczekiwanych momentach, nie da się od niej uwolnić. Czasem wystarczy jedna chwila, by wszystko, co wydawało się tak poukładane runęło jak domek z kart. Ewa to pewna siebie, ceniona za osiągnięcia zawodowe, młoda architektka. Pracuje w renomowanej firmie, spotyka się z Pawłem, chociaż ich związek ma wzloty i upadki i to on staje się powodem utraty posady, na którą tak ciężko pracowała. Nic jednak nie dzieje się bez przyczyny, ten moment staje się dla niej powrotem do przeszłości, która tak mocno odcisnęła swoje piętno w jej sercu i umyśle. Dla ludzi wokół jest piękną, pewną siebie, wyniosłą kobietą, a tylko ona jedna wie, jak ten obraz kłóci się z rzeczywistością, jak musi walczyć niemal każdego dnia z demonami przeszłości. Czy jest szansa, by w końcu je pokonać?

Zupełnie nie wiedziałam, czego spodziewać się po tej książce. Zainteresował mnie po prostu opis fabuły i postanowiłam dać jej szansę i to był naprawdę dobry pomysł. Ta niepozorna opowieść, która początkowo może kojarzyć się z typową powieścią obyczajową, skrywa w sobie wiele wydarzeń wywołujących dużo emocji, wstrząsających i skłaniających do refleksji. Ból, przemoc, krzywda, poczucie bezsilności, ale także nowy początek, iskierka nadziei, siła, by przetrwać, walczyć, pokonać demony przeszłości. Wiem, że to co napisałam, może wydać się dosyć chaotyczne, ale ta książka właśnie takie wywołuje emocje. Nie sposób przejść obok niej obojętnie. Być może niektóre wątki powinny być bardziej rozwinięte, mocniej zaakcentowane, ale niezależnie od tego warto poznać tą opowieść.

Główna bohaterka to charakterystyczna postać. Zwraca na siebie uwagę nie tylko wyglądem, ale pewnym wycofaniem, chłodem, tajemniczością. Jej podejście do życia nie jest standardowe, czuć że coś jest nie tak. Mimo, że stara się zachować pozory normalności, żyć tak, jak wszyscy wokół, skrywa w sobie mrok, z którym musi się mierzyć i o którym w trakcie lektury dowiadujemy się coraz więcej. Kreacja tej postaci zwraca uwagę, jest wyrazista i ciekawa, nadaje charakteru. Dzięki niej z takim zainteresowaniem śledzi się kolejne wydarzenia, które potrafią zaskoczyć. To kobiety są siłą napędową tej opowieści, silne, ale też okrutne, bezwzględne, zaskakujące. Jedną z nich jest Caryca, czyli Zarina Pawlowa, której historia wzbudza wiele skrajnych emocji.

Autorka miała dobry pomysł na fabułę i potrafiła ciekawie go zrealizować, chociaż tak jak wspomniałam niektóre z wątków mogłyby być bardziej rozbudowane. W tej książce znaleźć można zarówno sporo życiowych wydarzeń, ale również intrygę, wątek kryminalny, czy dobrze nakreśloną warstwę psychologiczną. Opowieść nie jest monotonna, cały czas coś się dzieje, a dodatkowo barw dodają interesujące dialogi, czy spostrzeżenia głównej bohaterki, jak chociażby o niepełnosprawnym sercu, czy o głodzie. Sporo w tej książce okrucieństwa, brutalności w najgorszej postaci, przez co trudno miejscami się ją poznaje, ale warto dać jej szansę. Porusza trudną tematykę, ale też zawiera celne spostrzeżenia. O samotności wśród ludzi, czy tym, że kobiety zawsze coś muszą udowadniać, konkurują, potrafią być dla siebie wrogie zamiast się wspierać.

„Ołowiana godzina” to powieść o intrygującym tytule i równie ciekawej treści. Wywołuje wiele skrajnych emocji i przedstawia historię, obok której trudno przejść obojętnie, misternie utkaną, ale pełną okrucieństwa i bólu. Niebanalna, zaskakująca i warta poznania.

http://wyczytane-ksiazki.blogspot.com/2023/04/olowiana-godzina-aleksandra-pawlyszyn.html

Przeszłość powraca do nas w nieoczekiwanych momentach, nie da się od niej uwolnić. Czasem wystarczy jedna chwila, by wszystko, co wydawało się tak poukładane runęło jak domek z kart. Ewa to pewna siebie, ceniona za osiągnięcia zawodowe, młoda architektka. Pracuje w renomowanej firmie, spotyka się z Pawłem, chociaż ich związek ma wzloty i upadki i to on staje się powodem...

„Najgorzej w życiu jest biec, wiedząc, że nie ma mety”.


Ewa to piękna młoda kobieta, niezwykła, przyciągająca uwagę. Pracuje jako architektka w renomowanym biurze projektowym. W pracy jest piekielnie ambitną perfekcjonistką. Z pozoru to dumna, oschła, wyniosła i pewna siebie „Królowa Lodu”, której tajna broń to bezpośredniość do bólu i werbalna ironia, bycie zawsze i wszędzie „ponadto”. Poza pracą Ewa ma też życie prywatne, jest w dość nieoczywistym związku z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnego biura architektonicznego. Ich relacja jest jak napięta lina nad przepaścią, jedno wielkie niedopowiedzenie, kilka chwil zapomnienia, wciąż żarzący się niedopałek papierosa..
Pewnego dnia właśnie związek Ewy z Pawłem staje się jednym z kilku powodów, przez który kobieta traci pracę. W tym krytycznym momencie, wszystko co do tej opory o niej wiedzieliśmy okazuje się tylko skorupą, która właśnie spękała.. odsłaniając prawdziwe oblicze zagubionej, żyjącej jak w potrzasku i w ogromnym napięciu, kobiety. Osoby, która każdego dnia zmaga się z nieodstępującym ją ani na krok demonem, ciągle karmionym wspomnieniami, złością, żalem, poczuciem upokorzenia, samotnością i wstydem.. alkoholem i łzami. Historia Ewy jest przerażająca i dramatyczna. To co ją spotkało woła o pomstę do nieba, podważa istotę człowieczeństwa, poddaje w wątpliwość istnienie Boga..

„Ołowiana godzina” to mocny utwór dramatyczny wstrząsający i niepozwalający na przejście obok siebie bez emocji. Autorka ekonomicznie gospodarując słowami tworzy obrazy, które niezwykle oddziałują na wyobraźnię – bolą, smucą, poruszają, złoszczą, niepokoją.. Stawiają pytania, na które strach poznać odpowiedzi. Krzyczą o uwagę i zauważenie. Rzucają się cieniem na optymistycznym oglądzie rzeczywistości. Otwierają rany, które nie mają szans się zabliźnić.. nawet wobec upływającego czasu..

Polecam.

„Najgorzej w życiu jest biec, wiedząc, że nie ma mety”.


Ewa to piękna młoda kobieta, niezwykła, przyciągająca uwagę. Pracuje jako architektka w renomowanym biurze projektowym. W pracy jest piekielnie ambitną perfekcjonistką. Z pozoru to dumna, oschła, wyniosła i pewna siebie „Królowa Lodu”, której tajna broń to bezpośredniość do bólu i werbalna ironia, bycie zawsze i...

Ewa to bardzo dobry architekt i mimo swojego młodego wieku pracuje w renomowanej firmie. Pyskata, bezpośrednia, wyniosła nie jest lubiana w pracy. Jej związek z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnego biura oraz ciągłe spóźniania się do pracy przyczyniają się do jej utraty i zwolnienia. Ewa rozpoczyna podróż do przeszłości, do najbardziej mrocznych wspomnień i czasu jaki przeżyła jako dziecko.

Czy uda się Ewie uwolnić od przeszłości i traumy jaką przeżyła? 

To jedna z tych książek które mocno wstrząsają czytelnikiem. Zapada w pamięć pozostawiając rysę, której nie da się wypolerować. Zmiażdży nawet najbardziej wytrzymałego czytelnika. Przyprawia o dreszcz, a opisy są tak drastyczne, że czuć stęchliznę i zapach krwi.

Ołowiana godzina to bardzo bolesna i zmuszająca do refleksji historia. Porywa za serce z każdej najmniej spodziewanej strony. Tematyka i fabuła jest uderzająca i pobudzająca. To nie jest lekka lektura. Treść i opisy sprawiają ból, szarpią duszę a zakończenie mocno zaskakuje. 

Autorka przedstawia historię Ewy, która przeżyła w swoim krótkim życiu bardzo wiele. Przemoc jakiej doświadczyła w dzieciństwie, molestowanie, choroba psychiczna, samotność i wiele innych ważnych tematów, których Aleksandra Pawłyszyn nie boi się podejmować. Wspaniale ukazany portret psychologiczny i walka z demonami przeszłości, z którymi przyszedł czas się rozliczyć raz na zawsze. 

Ewa to bardzo dobry architekt i mimo swojego młodego wieku pracuje w renomowanej firmie. Pyskata, bezpośrednia, wyniosła nie jest lubiana w pracy. Jej związek z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnego biura oraz ciągłe spóźniania się do pracy przyczyniają się do jej utraty i zwolnienia. Ewa rozpoczyna podróż do przeszłości, do najbardziej mrocznych wspomnień i czasu jaki...

Jak bardzo przeżycia i wydarzenia z przeszłości mogą zatruć życie i sprawić, że demon zła odzywa się w nas, można się przekonać sięgając po powieść Aleksandry Pawłyszyn Ołowiana godzina. Ostrzegam, trzeba się przygotować na mocne emocje. Trudna i wstrząsająca, ale poruszająca ważne tematy.
Ewa jest cenioną architektką pracującą w znanej firmie. Jest młoda, a osiągnęła już tak wiele, jest cenionym pracownikiem przez szefa. Jednak wśród współpracowników ma opinię wyniosłej i oschłej, niedostępnej. Jednak jej czas w firmie dobiega końca, a to za sprawą romansu, w jaki się wdała z Pawłem, synem właściciela konkurencyjnej firmy. Traci pracę, chociaż jest przekonana, że jej związek nie ma wpływu na jej pracę, to dzięki jej umiejętnościom firma odnosi sukcesy rynkowe. To dla niej cios, zatraca się w matni wewnętrznych przeżyć, wracają do niej demony przeszłości. Nie potrafi sobie z nimi poradzić, nie może spać i normalnie funkcjonować. Jej związek zostaje wystawiony na ciężką próbę. Paweł nie rozumie zachowania ukochanej i nie ma pojęcia jak jej pomóc. Czy taki związek oparty na szeregu niedomówień ma szansę na rozwój? Co dręczy kobietę i dlaczego ukrywa to w tajemnicy przed ukochanym? Czy poradzi sobie z przeszłością i będzie się starała o niej zapomnieć? O tym się przekonacie, kusząc się na Ołowianą godzinę.
Ołowiana godzina to lektura mocna w przekazie i odważna. Dotyka bardzo ważnych przeżyć, jakie były udziałem bohaterki. Gwałt, przemoc fizyczna i psychiczna, molestowanie seksualne, porzucenie i zaniedbanie przez rodziców. Strasznie tego dużo jak na jedną młodą osobę. Jak wiele Ewa przeżyła, tego nie sposób sobie wyobrazić. Ale jak bliscy mogli fundować jej takie przeżycia, jak mogli nią poniewierać i skazać być może na śmierć, gdyby nie zbieg pewnych okoliczności. Waga wydarzeń przyprawia o gęsią skórkę i wprawia w złość, ta wszechogarniająca niemoc i znieczulica bardzo boli i rozrywa serce na strzępy. Jak można później wchodzić w dorosłe życie z tak ogromnym ciężarem na plecach? Jakim trzeba być silnym, aby po takiej traumatycznej przeszłości się podnieść i próbować ułożyć życie na nowo? Chylę czoła przed bohaterką, że mimo pewnej niemocy nabrała sił i przekonania, że warto o siebie zawalczyć. Zabiła w sobie demony wspomnień i pozbyła się ich raz na zawsze. Otworzyła się na przyszłość i pogrzebała przeszłość.
Na szybko rodzi się pytanie, na które trudno szukać odpowiedzi. Dlaczego rodzice krzywdzą swoje dzieci, dlaczego nie potrafią ich kochać i okazać namiastki normalności? Nie znam odpowiedzi, być może inni są bardziej doświadczeni w tych kwestiach.
Lektura trudna i bolesna. Warto po nią sięgnąć, aby zauważyć, jakie problemy mają ludzie żyjący obok nas, czasami nasi znajomi i współpracownicy. Ale wstydzą się mówić o nich głośno, tłumią strach w sobie i sami próbują się z nim zmierzyć. Ale gdybyśmy choć troszkę wiedzieli o ich problemach, zapewne próbowalibyśmy im pomóc, wesprzeć ich i pozwolić ufniej podchodzić do życia.
Polecam, warto się przełamać i po nią sięgnąć. Może uwrażliwi na wszechobecne zło i nauczy rozpoznawać objawy takich problemów, z jakimi walczyła dzielna bohaterka.

Jak bardzo przeżycia i wydarzenia z przeszłości mogą zatruć życie i sprawić, że demon zła odzywa się w nas, można się przekonać sięgając po powieść Aleksandry Pawłyszyn Ołowiana godzina. Ostrzegam, trzeba się przygotować na mocne emocje. Trudna i wstrząsająca, ale poruszająca ważne tematy.
Ewa jest cenioną architektką pracującą w znanej firmie. Jest młoda, a osiągnęła już...