Sześć barw grozy

Tym razem sześć opowiadań, w których Jerzy Siewierski mierzy się z klasyką grozy - odwołując się stylistycznie do twórczości Poego, Lovecrafta, Wilde'a i innych - zabarwiając je więcej niż szczyptą pikanterii. Są więc to powieści niesamowite, które w wielu aspektach są historiami bardziej lubieżnymi, lub rubasznymi, niż strasznymi. Nastawcie się więc raczej na pastisz tego typu literatury a jeśli Wasz poziom tolerancji na różne bezeceństwa i igraszki natury erotycznej, jakich dopuszczają się bohaterowie i bohaterki tej książki jest niski, sugerowałbym raczej odpuszczenie sobie lektury tego zbiorku.

Jakkolwiek książka bawi na wielu innych poziomach. Siewierski pisze barwnym, stylizowanym na epoki, w jakich osadzona jest akcja jego historii - od wczesnego średniowiecza, po XIX wiek - i o ile z pewnością te opowieści z dreszczykiem, w których choć roi się od strzyg, czarownic, sukkubów i zbłąkanych dusz, nikogo nie przestraszą, to z pewnością dostarczą rozrywki i rozbawią. Polecam!

Tym razem sześć opowiadań, w których Jerzy Siewierski mierzy się z klasyką grozy - odwołując się stylistycznie do twórczości Poego, Lovecrafta, Wilde'a i innych - zabarwiając je więcej niż szczyptą pikanterii. Są więc to powieści niesamowite, które w wielu aspektach są historiami bardziej lubieżnymi, lub rubasznymi, niż strasznymi. Nastawcie się więc raczej na pastisz tego...

Jerzy Kwiryn Siewierski, herbu Ogończyk, (1932 - 2000 ) – polski pisarz, scenarzysta filmowy, wolnomularz. Używał pseudonimu literackiego George Quiryn.
Twórczość literacka eksplodowała w okresie socrealizmu i to w nurcie powieści milicyjnej.
"Powieść milicyjna – jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Przedstawiała dochodzenie prowadzone przez milicjanta (przeważnie sympatycznego) w sprawie przestępstwa kryminalnego (najczęściej morderstwa),by ukazać jego przyczyny i okoliczności.
Dla realizacji tych celów autorzy odwoływali się do estetyki socrealizmu..."
Wikipedia
Jako student współtworzył pismo „Współczesność”. Pełnił funkcję redaktora i krytyka literackiego w dwutygodniku „Nowe Książki”.

W 1985 roku Jerzy Siewierski zabawił się klasyczną konwencją powieści grozy z kanonu wielkich m.in; E.A. Poe, H.P. Lovecraft, M. Shelley, S.Hill, S.Grabiński, O.Wilde i inni.
Niezwykle mroczne opowiadania przenoszą nas w czasoprzestrzeń wzorowaną na hiszpańskiej, szkockiej czy angielskiej scenerii, różne epoki i język, tematyka. Nie jest to może literatura najwyższych lotów i nie może się równąć z jej prekursorami, ale nie mogę odmówić autorowi swoistego uroku oddania klimatu, czarnego humoru i dekadencji.
Opowiadania :"Zwierciadło Venus", "Zemsta zza grobu" czy "Duchy w Harrow Manor" przypadły mi do gustu.
Niezwykle prosta stylistyka okładki nasuwa skojarzenia z minaturami makabresek XIX wiecznych.

Jerzy Kwiryn Siewierski, herbu Ogończyk, (1932 - 2000 ) – polski pisarz, scenarzysta filmowy, wolnomularz. Używał pseudonimu literackiego George Quiryn.
Twórczość literacka eksplodowała w okresie socrealizmu i to w nurcie powieści milicyjnej.
"Powieść milicyjna – jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy...

Ani straszne, ani ciekawe, ani dobrze napisane. Po tytule i opisie spodziewałam się zupełnie czegoś innego.

Ani straszne, ani ciekawe, ani dobrze napisane. Po tytule i opisie spodziewałam się zupełnie czegoś innego.

Książka ze strychu, sięgnęłam po nią dla zmiany tematu czytanych książek; to zbiór opowiadań grozy, nawet ciekawie napisane, zachęcam do poczytania

Książka ze strychu, sięgnęłam po nią dla zmiany tematu czytanych książek; to zbiór opowiadań grozy, nawet ciekawie napisane, zachęcam do poczytania

Całkowicie rewelacyjny zbiór opowiadań!
Oczywiście mamy tu jak w prawie każdej antologii mix opowiadań różnego poziomu. Jedne mają więcej w sobie jakby z delikatności inne uśmiechają się drapieżnie. Śmiem twierdzić, że jednak wszystkie zawierają typowe oblicze grozy, klimat gotyckiego horroru.
Dla fanów klasycznych upiorów idealnie się wpasuje a i dla wampirzych wielbicieli będzie niespodzianka w postaci pięknej perełki jednego opowiadania. Naprawdę warto przeczytać.

Całkowicie rewelacyjny zbiór opowiadań!
Oczywiście mamy tu jak w prawie każdej antologii mix opowiadań różnego poziomu. Jedne mają więcej w sobie jakby z delikatności inne uśmiechają się drapieżnie. Śmiem twierdzić, że jednak wszystkie zawierają typowe oblicze grozy, klimat gotyckiego horroru.
Dla fanów klasycznych upiorów idealnie się wpasuje a i dla wampirzych wielbicieli...

Książka zawiera typowe opowieści grozy:są w nich duchy, zjawy, widma, wampiry. Wydaje się ,że banał.Muszę jednak powiedzieć, że dawno książka nie wciągnęła mnie tak mocno.Atmosfera czegoś strasznego, złowieszczego, potwornego i mrocznego towarzyszyła lekturze cały czas... i właśnie o to chodzi w tego typu literaturze. Zachęcam do przeczytania!

Książka zawiera typowe opowieści grozy:są w nich duchy, zjawy, widma, wampiry. Wydaje się ,że banał.Muszę jednak powiedzieć, że dawno książka nie wciągnęła mnie tak mocno.Atmosfera czegoś strasznego, złowieszczego, potwornego i mrocznego towarzyszyła lekturze cały czas... i właśnie o to chodzi w tego typu literaturze. Zachęcam do przeczytania!

Jerzy Siewierski jest przykładem pisarza, który ma dobry warsztat, ale nie ma za grosz talentu. Autor nie miał zatem problemów ze stworzeniem pastiszów konwencji właściwych dla różnych epok literackich za to kompletnie nie poradził sobie z tym, co obiecywał w tytule książki - grozy czy jakichkolwiek emocji w niej tyle, co nic. Ot, takie "przeczytać i zapomnieć".

Książka niby niezła, ale w sumie słaba.

Jerzy Siewierski jest przykładem pisarza, który ma dobry warsztat, ale nie ma za grosz talentu. Autor nie miał zatem problemów ze stworzeniem pastiszów konwencji właściwych dla różnych epok literackich za to kompletnie nie poradził sobie z tym, co obiecywał w tytule książki - grozy czy jakichkolwiek emocji w niej tyle, co nic. Ot, takie "przeczytać i zapomnieć".

Książka...

Całkiem przyzwoity zbiór opowiadań grozy.Samej grozy mniej niż odwoływania się do znakomitych przykładów z literatury, choćby Le Fanu czy E.A. Poego, stylistycznie i fabularnie.

Całkiem przyzwoity zbiór opowiadań grozy.Samej grozy mniej niż odwoływania się do znakomitych przykładów z literatury, choćby Le Fanu czy E.A. Poego, stylistycznie i fabularnie.