14 - Wilde'ów ciąg dalszy. Jak każda z serii- lekka, przyjemna i wciągająca.

14 - Wilde'ów ciąg dalszy. Jak każda z serii- lekka, przyjemna i wciągająca.

Pierwszy raz książka Eloisy James spodobała mi się bardziej niż Julii Quinn, mojej dotychczasowej królowej romansów historycznych (a czytałam tuż po tym "Grzesznika nawróconego" - stąd porównanie). Jak widać, ulubionych autorek tego gatunku będę mieć kilka!

W "Zakochanych do szaleństwa", pierwszym tomie serii o rodzeństwie Wilde'ów, poznajemy losy Alarica - trzeciego rodzonego (a drugiego żyjącego) z kolei syna księcia Wilde'a. Alaric kompletnie nie wpasowuje się w ówczesne kanony tego, jak powinien wyglądać i zachowywać się lord. Mamy czerwiec 1778 roku, moment, kiedy Alaric wrócił właśnie z zamorskich wojaży. Znany jest w całej Anglii nie tylko ze swoich książek podróżniczych, ale również z anonimowej sztuki teatralnej, która opisuje jego podboje (też te miłosne). I muszę Wam powiedzieć, że mamy tu tyle humoru, tyle ciekawych momentów, a co najważniejsze świetnie wykreowanych postaci, że czytało mi się tę książkę z ogromną przyjemnością. Główny bohater musi się zmierzyć ze sławą, której wcale nie oczekiwał i której nie chciał. Przymilające się adoratorki, kradnące cegły z płotu jego domu to jedno z mniejszych zmartwień, z jakimi przyjdzie mu się zmierzyć. Dlatego gdy spotyka Willę, a właściwie Wil­hel­mi­nę Eve­rett Ffyn­che, która ani nie czytała jego książek, ani nie oglądała sławetnej sztuki (nomen omen pt. "Zakochany do szaleństwa"),czuje się zaintrygowany tą interesującą kobietą. I chociaż motyw zakochania się w tej jednej jednynej, nie wzdychającej do głównego bohatera damy nie jest czymś nowym, to i tak sposób zaprezentowania go był ciekawy, dzięki czemu nie mogłam się oderwać od czytania. Czekam, aż pojawi się kolejny tom tej serii! Polecam wszystkim fanom gatunku!

Pierwszy raz książka Eloisy James spodobała mi się bardziej niż Julii Quinn, mojej dotychczasowej królowej romansów historycznych (a czytałam tuż po tym "Grzesznika nawróconego" - stąd porównanie). Jak widać, ulubionych autorek tego gatunku będę mieć kilka!

W "Zakochanych do szaleństwa", pierwszym tomie serii o rodzeństwie Wilde'ów, poznajemy losy Alarica - trzeciego...

Zmęczyło mnie czytanie tej książki. Dla mnie nudna.

Zmęczyło mnie czytanie tej książki. Dla mnie nudna.

Zabawna i ciepła historia miłości pisarza i jego nie czytelniczki.

Zabawna i ciepła historia miłości pisarza i jego nie czytelniczki.

Lekka i przyjemna książka, ciekawa historia. Niestety coś mi nie podpasowało w stylu autorki - nie urzekł mnie. Czytałam lepsze.

Lekka i przyjemna książka, ciekawa historia. Niestety coś mi nie podpasowało w stylu autorki - nie urzekł mnie. Czytałam lepsze.

na początku było tak nudo. naprawdę myślałam, że nic się nie rozkręci, ale w końcu jakoś dobrnęłam do końca.

na początku było tak nudo. naprawdę myślałam, że nic się nie rozkręci, ale w końcu jakoś dobrnęłam do końca.

Perypetie Willi i Alarica to typowy romans historyczny, w którym jedyną rzeczą dzielącą bohaterów są ich wzajemne uprzedzenia. On początkowo w ogóle nie rozważa małżeństwa, a ona owszem, chętnie wyszłaby za mąż i zeszła z małżeńskiego rynku, ale na pewno nie za niego! Willa chce prywatności i rozsądku, chce więc za męża kogoś zupełnie innego niż awanturniczy lord Alaric, którego bardzo (nie)korzystne ryciny zdobią sypialni większości angielskich dziewcząt i dam.
Ciekawy wątek ze skunksem ;)

Perypetie Willi i Alarica to typowy romans historyczny, w którym jedyną rzeczą dzielącą bohaterów są ich wzajemne uprzedzenia. On początkowo w ogóle nie rozważa małżeństwa, a ona owszem, chętnie wyszłaby za mąż i zeszła z małżeńskiego rynku, ale na pewno nie za niego! Willa chce prywatności i rozsądku, chce więc za męża kogoś zupełnie innego niż awanturniczy lord Alaric,...

Była już dama z łasiczką, wiec teraz czas na damę ze... skunksem 😆

Lord Alaric to książęcy syn, ktory wraca ze swoich wypraw, podczas ktorych miał zapomnieć o śmierci swojego brata.
Owszem, udało się, ale z deszczu żalu wpada wprost pod rynnę niechcianej sławy. Okazuje się bowiem, że jego wizerunek widnieje w sypialni niemal lażdej damy, która miała na uwadze jego przygody opisywane w książkach (nie tylko) podrożniczych.
Jedyną kobietą, która mu się nie narzuca z powodu popularności, jest Willa,dama goszcząca w zamku królewskim. Panna roztropna i zdystansowana względem calego zgiełku, jaki otacza postać Alarica.
To wlasnie ją Alaric chce odkryć, podobnie jak odkrywał nieznane mu lądy i tu wlaśnie pojawia się wspomniany na poczatku skunks, ktorego Willa dostaje w prezencie od Alarica.

Na tym właśnie polega urok książek Eliosy James. Łamie ona konwenase i sprawia, że bohaterowie na prawdę dają się lubić.
Ośmielam się nawet napisać, że zrobiła ogromny postęp, ponieważ znalazła zloty środek pomiędzy tradycją, a własnym, w przeszlosci nieco kiczowatym, stylem.

Całość czyta się bardzo przyjemnie, zwłaszcza że jest to część serii o ekstrawaganckiej rodzinie krolewskiej i z kazdą stroną czułam się częścią tej zabawnej grupy.

Polecam 😊

Była już dama z łasiczką, wiec teraz czas na damę ze... skunksem 😆

Lord Alaric to książęcy syn, ktory wraca ze swoich wypraw, podczas ktorych miał zapomnieć o śmierci swojego brata.
Owszem, udało się, ale z deszczu żalu wpada wprost pod rynnę niechcianej sławy. Okazuje się bowiem, że jego wizerunek widnieje w sypialni niemal lażdej damy, która miała na uwadze jego przygody...

Bardzo przyjemny romans historyczny jaki przeczytałem. Jest to bardzo lekka i zabawna powieść , którą czytałem z radością i uśmiechem na twarzy.
Polecam

Bardzo przyjemny romans historyczny jaki przeczytałem. Jest to bardzo lekka i zabawna powieść , którą czytałem z radością i uśmiechem na twarzy.
Polecam

Czytając tę powieść miałam wrażenie, że natrafiłam na jakiś relikt z epoki pensjonarek, które z wypiekami na policzkach upajały się w sekrecie przed mamą opowieściami o szalonych romansach rozgrywających się w świecie angielskiej arystokracji. Obietnice na okładce: "...skrzy się humorem i seksownym wdziękiem" nie znalazły potwierdzenia w treści, bo książka ta wprawiła mnie najpierw w rozdrażnienie, a potem w nerwowy śmiech nad jej pustotą i egzaltacją. W dodatku prawdą jest to, co napisał już jeden z czytelników- wydawnictwo wypuściło bubel aż kipiący od błędów stylistycznych i logicznych i prawdopodobnie będący wynikiem fatalnego przekładu. Jest to historyjka o niczym: oto po latach podróży po świecie przybywa do swego majątku lord Aleric i poznaje piękną Willę. On podoba się jej i vice versa. Dalej dzieje się niewiele, ale mamy tu tak zabawne opisy uniesień kochanków, że trudno uwierzyć, by zrobiły one na kimś wrażenie; jest też absurdalna historia rozkochanej w lordzie szalonej córki misjonarza, która postanawia zdobyć go za wszelką cenę i inne ciekawostki. Szkoda czasu na opisywanie fabuły. Fascynuje mnie tylko jedna rzecz- jakim cudem to "dzieło" znalazło się na liście bestsellerów "New York Timesa" (o ile to prawda)?

Czytając tę powieść miałam wrażenie, że natrafiłam na jakiś relikt z epoki pensjonarek, które z wypiekami na policzkach upajały się w sekrecie przed mamą opowieściami o szalonych romansach rozgrywających się w świecie angielskiej arystokracji. Obietnice na okładce: "...skrzy się humorem i seksownym wdziękiem" nie znalazły potwierdzenia w treści, bo książka ta wprawiła mnie...