Bardzo mi się podobały rysunki autorstwa Stuarta Immonena stąd taka wysoka ocena, bo sama fabuła to klasyczny Spiderman z problemami wieku nastoletniego.

Bardzo mi się podobały rysunki autorstwa Stuarta Immonena stąd taka wysoka ocena, bo sama fabuła to klasyczny Spiderman z problemami wieku nastoletniego.

W serii debiutuje rysownik Stuart Immonen i odpowiada mi jego nowoczesny styl. Na pewno okładki są lepsze, niż u poprzednika - Marka Bagleya.

Co do fabuły natomiast, to jest przesadzona - znowu pojawia się zgraja mutantów, a motywem przewodnim jest pojedynek goblinów. Niestety, to właśnie gobliny nie podobają mi się najbardziej z alternatywnego uniwersum Ultimate, ponieważ... są zbyt dopakowane, trochę takie Supermany. Ta cała przesada jakoś psuje mi zabawę.

W serii debiutuje rysownik Stuart Immonen i odpowiada mi jego nowoczesny styl. Na pewno okładki są lepsze, niż u poprzednika - Marka Bagleya.

Co do fabuły natomiast, to jest przesadzona - znowu pojawia się zgraja mutantów, a motywem przewodnim jest pojedynek goblinów. Niestety, to właśnie gobliny nie podobają mi się najbardziej z alternatywnego uniwersum Ultimate,...

Kolejny średniak. Coraz bardziej kłują w oczy rozwiązania fabularne, momentami dziurawy scenariusz i motywacje niektórych bohaterów. Kolejny raz zawiedli mnie antagoniści, a całość ponownie muszą ratować wątki obyczajowe. Podoba mi się relacja Petera z MJ, z jego ciocią i znajomymi ze szkoły. Peter jako uczeń i nastolatek bardziej mnie angażuje niż Spider-Man. Rysunki są całkiem miłe dla oka. Bałem się, że nie odnajdę się w lekturze po odejściu Bagleya. Na szczęście tak się nie stało. Reasumując Ultimate Spider-Man to przeciętny komiks. Ma swoje lepsze i gorsze momenty. Lektury nie uważam za czas stracony, ale szkoda mi, ze seria staje się coraz bardziej przeciętna.

Kolejny średniak. Coraz bardziej kłują w oczy rozwiązania fabularne, momentami dziurawy scenariusz i motywacje niektórych bohaterów. Kolejny raz zawiedli mnie antagoniści, a całość ponownie muszą ratować wątki obyczajowe. Podoba mi się relacja Petera z MJ, z jego ciocią i znajomymi ze szkoły. Peter jako uczeń i nastolatek bardziej mnie angażuje niż Spider-Man. Rysunki są...

ŚMIERĆ GOBLINA

Przez długi czas wydawało się, że dziewiąty tom „Ultimate Spider-Mana” będzie ostatnim, jaki dostaniemy po polsku – ani w tomie nie znalazła się zapowiedź kolejnego, ani wydawca nie podawał żadnych informacji. Wszystko wskazywało na to, że seria zakończy się dla nas wraz z odejściem jej dotychczasowego rysownika. Tak się na szczęście nie stało i tom dziesiąty trafił właśnie w nasze ręce. A w nim mamy do czynienia z ważnymi wydarzeniami. I to tradycyjnie znakomicie ukazanymi przez Bendisa, choć wciąż sprawiającymi wrażenie, jakby po „Sadze Klonów” artysta ten musiał odpocząć i poświęcić się mniej wymagającym fabułom.

Norman Osborn znów ucieka z więzienia. Na wieść o tym Peter każe ciotce się ukryć, podczas gdy Mary Jane zabiera jej własna matka, by zapewnić córce bezpieczeństwo. Czyste pole do walki? Tak się tylko wydaje… Gdy po występie Osborna w telewizji Fury przestaje dowodzić SHIELD, nowa władza postanawia wykorzystać wszystkie środki, nawet Petera i Harry’ego, jako przynęty, byle tylko ostatecznie powstrzymać szaleńca… A to, jak zwykle, bynajmniej nie koniec, bo na bohaterów czekają nieoczekiwane przetasowania uczuciowe, odkrycia i… mutancki kryzys!

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/05/ultimate-spider-man-10-brian-michael.html

ŚMIERĆ GOBLINA

Przez długi czas wydawało się, że dziewiąty tom „Ultimate Spider-Mana” będzie ostatnim, jaki dostaniemy po polsku – ani w tomie nie znalazła się zapowiedź kolejnego, ani wydawca nie podawał żadnych informacji. Wszystko wskazywało na to, że seria zakończy się dla nas wraz z odejściem jej dotychczasowego rysownika. Tak się na szczęście nie stało i tom...

Historia nadal trzyma poziom, zwroty akcji i zamknięcia pewnych wątków są dobre i nieoczywiste, szkoda że to już nie rysunki Bagley', ale wciąż warto poczytać.

Historia nadal trzyma poziom, zwroty akcji i zamknięcia pewnych wątków są dobre i nieoczywiste, szkoda że to już nie rysunki Bagley', ale wciąż warto poczytać.