Bardzo fajna seria Wydawnictwa IX. Jasne, literacko jest to, nazwijmy to, "dla koneserów", ale daje wspaniały wgląd w pewne trendy sprzed stu lat. I są zwyczajnie ciekawe, a niewielka objętość sprawia, że inwestycja w zapoznanie się z twórczością wręcz całkowicie zapomnianą nie wymaga wielkich nakładów czasowych.

Bardzo fajna seria Wydawnictwa IX. Jasne, literacko jest to, nazwijmy to, "dla koneserów", ale daje wspaniały wgląd w pewne trendy sprzed stu lat. I są zwyczajnie ciekawe, a niewielka objętość sprawia, że inwestycja w zapoznanie się z twórczością wręcz całkowicie zapomnianą nie wymaga wielkich nakładów czasowych.

Drugi tom w serii "Niesamowitnicy" Wydawnictwa IX, tym razem autorstwa zapomnianego Jana Huskowskiego, który, poza karierą literacką, dokonał morderstwa i trafił do zakładu dla obłąkanych. W tym tomiku mniej jest grozy i niesamowitości pochodzenia nadprzyrodzonego, a więcej wynikających z natury i zachowań ludzkich. Opowiadania są dość krótkie i, niestety, jak dla mnie raczej średnie i słabe. Mniej tu faktycznej niesamowitości (z wyjątkami),a więcej gadania o wyższości woli i prób "natchnionego" uzasadnienia tego (mocno widać wpływy filozofów typu Nietschego i Schopenhauera, a także problemów psychicznych autora). Jest kilka dobrych tekstów, ale to mniejszość.
Gdyby ktoś chciał sprawdzić, to na stronie wydawnictwa jest darmowy ebook, ale ja osobiście raczej nie polecam, chyba że kogoś bardzo ciekawią zapomniani pisarze tego typu.

Drugi tom w serii "Niesamowitnicy" Wydawnictwa IX, tym razem autorstwa zapomnianego Jana Huskowskiego, który, poza karierą literacką, dokonał morderstwa i trafił do zakładu dla obłąkanych. W tym tomiku mniej jest grozy i niesamowitości pochodzenia nadprzyrodzonego, a więcej wynikających z natury i zachowań ludzkich. Opowiadania są dość krótkie i, niestety, jak dla mnie...

Spojrzenia
Jan Huskowski
Rok pierwszego wydania: 1909

Ile możliwości tyle spojrzeń. Czujne oko zerka na istotę człowieczą i widzi kruchość kości. Przenika owe oko na wylot, gotowe, by pogruchotać marzenia, sny, myśli. Pozostaję tylko cień szczęścia - iluzja dawnych pragnień.

Słowa te nie pojawiły się u mnie z niczego, bowiem drugi tom z serii niesamowitników płynie całkowicie innym od swego poprzednika literackim nurtem. Jeśli jest groza, to znikoma. Delikatnie wychyla za kartek swą twarzyczkę, lecz chwila ta jest tak ulotna, że nie zdążę dobrze przyjrzeć się jej obliczu. Autor owiany tajemnicą sekretnymi zdaniami posługę swą wypełnia, ale próżno szukać tu czegoś niesamowitego, ponieważ na sprawach społecznych i aspektach psychologicznych skupia wysiłki, badając ciężko dostępne korytarze ludzkiej duszy.
Szkoda, że tak niewiele znalazłem okazji do zachwytów oraz tekstów dłuższych, bardziej rozwiniętych. Autor posługuje się krótką formą, jakby chciał zostawić nikły ślad w pamięci, pochwycić fragment przeżyć i rzucić go na żer bezwzględnej wskazówce zegara.

Wyłowić udało mi się z tych układanek słów rozczarowanie światem i jego mieszkańcami. Niesprawiedliwe wyroki losu niczym żebrak wędrują z jednego miejsca w drugie, by finalnie zatoczyć koło wracając do punktu startowego. Zdecydowanie nie jest to moja proza, acz potrafiłem do pewnego momentu rozumieć ciężar przekazu autora. Druga część zbioru jednak za bardzo przypominała mi biblijną księgę Koheleta, a co za tym idzie teksty zamieniły się w aforyzmy czy przypowiastki w których nie odnalazłem już choćby krztyny podobieństwa do wcześniejszych opowiadań.
Tak więc lektura była dość nierówna, toteż nie mam jednoznacznej oceny dla niej, ale z pewnością mogę pochwalić strukturę prozy romansującej z poetyką oraz dramaturgiczny wydźwięk.

Spojrzenia
Jan Huskowski
Rok pierwszego wydania: 1909

Ile możliwości tyle spojrzeń. Czujne oko zerka na istotę człowieczą i widzi kruchość kości. Przenika owe oko na wylot, gotowe, by pogruchotać marzenia, sny, myśli. Pozostaję tylko cień szczęścia - iluzja dawnych pragnień.

Słowa te nie pojawiły się u mnie z niczego, bowiem drugi tom z serii niesamowitników płynie...

Autentycznie ciekawi mnie co kierowało wydawnictwem, aby przypomnieć te nudną, nużącą, bezsensowną i nic nie wnoszącą do życia człowieka książkę. Ani te teksty odkrywcze, ani ciekawe, ani tajemne. Przypomina to raczej twittera jakiegoś zakompleksionego komentatora, który zazdrości innym popularności. Zdecydowanie odradzam.

Autentycznie ciekawi mnie co kierowało wydawnictwem, aby przypomnieć te nudną, nużącą, bezsensowną i nic nie wnoszącą do życia człowieka książkę. Ani te teksty odkrywcze, ani ciekawe, ani tajemne. Przypomina to raczej twittera jakiegoś zakompleksionego komentatora, który zazdrości innym popularności. Zdecydowanie odradzam.

„Tym razem człek chory, próbować będzie zaistnieć”
Drugi tom „Niesamowitnicy” rozczarował. Zastanawia mnie, jakie kryteria zastosowano próbując przepchnąć do naszej świadomości wątpliwej jakości twórczość Jana Huskowskiego.
Jak wspomniano we wstępie – pisarz ów został skazany na zapomnienie. Nie dziwi ów fakt, bowiem za pisarzem stoi talent, on decyduje czy skryba zapisze się na kartach historii. Dlaczego nie ma na nich Huskowskiego ? Odpowiedzi należy szukać w tym tomiku. Po pierwsze niewiele w nim opowiadań niesamowitych. Dwa ? I to z trudem zaliczone przeze mnie do tej kategorii. Po drugie pisarz miał problemy z psychiką i część z opowieści to potwierdza. Widać w nich schizofreniczne bełkotanie i próbę poukładania rzeczywistości wedle własnych chorych prawideł. Nie wyszło…
Po trzecie pisarz ewidentnie miał problemy emocjonalne w kontaktach z kobietami. Z części pism wypływa pogarda – „jakoby szły a przed nimi rozwój”
Po czwarte są w zbiorze opowiadania o zabarwieniu czysto pedofilskim. „Dzień Ewy” opisujący pierwsze próby seksualne czternastolatki… Niesmaczne i nie mające głębszego sensu.
Krótkie około zdaniowe formy są nudne i tak naprawdę niczego nie wnoszą.
Moim zdaniem zawiodła kwalifikacja i Huskowski nie powinien być w tej serii wydany. Ze swej strony odradzam i zapominam. Przeczytałem, żebyście nie musieli…

„Tym razem człek chory, próbować będzie zaistnieć”
Drugi tom „Niesamowitnicy” rozczarował. Zastanawia mnie, jakie kryteria zastosowano próbując przepchnąć do naszej świadomości wątpliwej jakości twórczość Jana Huskowskiego.
Jak wspomniano we wstępie – pisarz ów został skazany na zapomnienie. Nie dziwi ów fakt, bowiem za pisarzem stoi talent, on decyduje czy skryba zapisze...

."Jakie są twoje zamiary, głowo? Na kogo padł twój wyrok śmierci, cichy- jak błyskawica, miażdżący- jak piorun, tajemniczy- jak morska głębina?"

Pora na kolejne wspomnienie grozy z dawno zapomnianej przeszłości. Powitajcie Jana Huskowskiego, kolejnego autora "odkurzonego" przez IX-tkę.

Autor prawdziwie oddany swojej twórczości i tak samo szalony. Jan miał kilka ciekawych pomysłów na opowiadania, ale niestety błyskotliwy talent nie mógł się rozwinąć, gdyż autor znalazł się za bramami zakładu dla obłąkanych, gdzie trafił za zrobienie z głowy swojego wroga sitka na kluski.

"Spojrzenia" to cała masa opowiadań i drobnych tekstów, dlatego uwzględnienie ich wszystkich tytułów w poniższej recenzji byłoby jeszcze większym wodolejstwem z mojej strony niż zwykle.
Opowiadania Huskowskiego nie zaniepokoiły mnie tak bardzo jak Czosnowskiego, ale w kilku z nich przepadłem całkowicie. Zasługują na wyróżnienie i zapewne będę do nich wracał nie raz w bliżej nieokreślonej przyszłości.
"Dzień Ewy" to mój osobisty numer jeden z tego zbiorku. Nie spodziewałem się, że Jan może aż tak dorzucić do pieca w tak plastyczny sposób. Również podobało mi się "Przed bitwą", gdzie autor w mistrzowski sposób przelał szereg emocji mających towarzyszyć żołnierzom podczas zbliżającej się tytułowej bitwy. Przyznaję, że "Skrzydła stalowe" rozśmieszyły mnie bardziej niż powinny, bo prawie odnalazłem tam samego siebie proszącego autorów o książki z dedykacją.

O drobnych prozatorskich tekstach zatytułowanych "Rzuty dyskiem" nie będę się rozpisywał. Są krótkie, zawierają celne przemyślenia i skłaniają do głębszej zadumy.

."Jakie są twoje zamiary, głowo? Na kogo padł twój wyrok śmierci, cichy- jak błyskawica, miażdżący- jak piorun, tajemniczy- jak morska głębina?"

Pora na kolejne wspomnienie grozy z dawno zapomnianej przeszłości. Powitajcie Jana Huskowskiego, kolejnego autora "odkurzonego" przez IX-tkę.

Autor prawdziwie oddany swojej twórczości i tak samo szalony. Jan miał kilka...

Kilka opowiadań było ciekawych, ale większośc jakaś taka urwana, bez puenty - co nieco mnie jednak dziwi, bo we wstępie mamy powiedziane o celnych puentach... no cóż, może nie zrozumiałam, trudno 🙂
Część Rzuty Dyskiem wypada lepiej, może przez taką jakby poetyckość tych utworów..? Nie wiem, w każdym razie wydały mi się bardziej przystępne.
Nie powiem że mi się podobało, ale i tak polecam. Króciutkie, za darmo, warto sprawdzić chociażby jako ciekawostkę 🙂

Kilka opowiadań było ciekawych, ale większośc jakaś taka urwana, bez puenty - co nieco mnie jednak dziwi, bo we wstępie mamy powiedziane o celnych puentach... no cóż, może nie zrozumiałam, trudno 🙂
Część Rzuty Dyskiem wypada lepiej, może przez taką jakby poetyckość tych utworów..? Nie wiem, w każdym razie wydały mi się bardziej przystępne.
Nie powiem że mi się podobało, ale...

To kolejna wspaniała odsłona literatury niesamowitej, którą możemy się zachwycać, dzięki wyłonieniu jej z otchłani niepamięci przez Wydawnictwo IX 🖤
Zbiór zawiera "Spojrzenia", które ukazały się w 1909 roku oraz cykl lirycznych poematów prozą w drobnej formie zatytułowany jako "Rzuty dyskiem".

Historie napisane są pięknym literackim językiem pełnym archaizmów i w duchu ówczesnej młodopolskiej epoki, jakże odmiennej od obecnej. Forma podania jest niezwykła. Nie brak tu groteski i sporej dozy ironii. Tu nie ma zbędnych opisów, opowiadania te bazują na emocjach jakie targają bohaterami. Umysły bohaterów ogarnięte są złowieszczymi myślami. Bohaterowie mają przedziwne nastroje, są pełni wątpliwości, czują się upokarzająco pognębieni i słabi. Czuć wrażliwość autora na ludzką krzywdę. Ból i cierpienie zbyt długo skrywane w sobie doprowadzają do eskalacji emocji, która musi znaleźć gdzieś ujście, a to może rodzić potworne czyny.

Groza w tym wydaniu nie opiera się na nadprzyrodzonych zjawiskach, ale wynika z mrocznych zakamarków umysłów ludzkich. Zwykłe zdarzenia potrafią doprowadzić człowieka do obłędu.

Stopniowo narasta uczucie niepokoju i pewnego niejasnego dyskomfortu, a na koniec pozostawia czytelnika z głową kipiącą od pytań. Siła tych opowiadań tkwi w nieoczywistych zakończeniach, w dużej mierze trzeba liczyć na potęgę własnej wyobraźni.

Huskowski miał niezwykle oryginalne pomysły. Żałuję, że los potraktował go tak tragicznie i nie możemy zobaczyć, co jeszcze mógłby stworzyć, gdyby żył dłużej. Perełka literatury niesamowitej, która pozwala na chwilę zadumy. Polecam z całego serducha miłośnikom przepięknego języka i klasyki literatury.
Z dumą objęłam patronatem tę niesamowitą książkę. Za co dziękuję Wydawnictwu IX🖤

To kolejna wspaniała odsłona literatury niesamowitej, którą możemy się zachwycać, dzięki wyłonieniu jej z otchłani niepamięci przez Wydawnictwo IX 🖤
Zbiór zawiera "Spojrzenia", które ukazały się w 1909 roku oraz cykl lirycznych poematów prozą w drobnej formie zatytułowany jako "Rzuty dyskiem".

Historie napisane są pięknym literackim językiem pełnym archaizmów i w duchu...