Lincoln Highway: A Novel

"Dżentelmena w Moskwie", pierwszą czytaną przeze mnie książkę Amora Towlesa, po prostu uwielbiam i uznaję za jedną z najlepszych powieści, jakie dane mi było przeczytać. Nie wiem więc, jakim cudem przeoczyłem wznowienie jego debiutanckiej powieści "Dobre wychowanie" i wydanie przedostatniej "Lincoln Highway"?... Kiedy się o tym dowiedziałem, bez zwłoki i z ogromnymi nadziejami na kolejną dawkę wybitnej literatury, zabrałem się za nadrabianie zaległości.

Na pierwszy ogień poszła "Lincoln Highway", której opis od początku zapowiadał coś, co trafi w moje gusta. Odyseja dwojga braci a łącznie czwórki doświadczonych życiem młodych chłopaków, przemierzających Stany Zjednoczone lat 50. autostradą Lincolna? Jawiło się to trochę, jak powieść drogi, odwołująca się w wielu aspektach do nurtu klasycznej amerykańskiej powieści przygodowej dla młodzieży.

I w zasadzie jest to prawda, choć nie jest to główny tor ani główny ton powieści, która mimo, iż od pierwszych stron wskazuje na to, że plan podróży i jej cel są jasno określone, szybko rozbiega się w kierunkach kompletnie nieoczekiwanych. Podąża też wątkami znajdującymi nieoczywiste rozwiązania - niektóre z nich, nawet tych rozwiązań ani jasnych konkluzji nie dostarczają (wątek piątej z istotnych postaci - dążącej do emancypacji młodej dziewczyny Sally) - i w zasadzie z początkowych założeń historii nie pozostaje nic, poza - powracającym od czasu do czasu - echem pragnień i planów bohaterów. Stąd też znalazło się tu sporo tu zawoalowanych i bezpośrednich odniesień do "Odysei"...

Wspomniałem o tym, że to książka dla młodzieży, i rzeczywiście bardzo bym ją polecał również młodym czytelnikom, zastrzegając, że Towles sięga również po głębsze tematy i przedstawia bardziej złożone sytuacje i postaci. Te ostatnie kreśli z typowym dla siebie wdziękiem i na wysokim poziomie komplikacji i niejednoznaczności. Oczywiście, nie brak tu bohaterów kompletnie czystych, będących wręcz awatarami rozumianego bezwarunkowo dobra (Billy, Woolly),ale wiele z nich to postaci niedoskonałe, popełniające błędy, podążające ścieżką zdefiniowaną przez swoje poglądy i doświadczenie moralności czy zwykły egoizm. Postaci mocno zapadających w pamięć, i z którymi naprawdę z żalem się rozstajemy.

O ile, podobnie jak w "Dżentelmenie..." właśnie to bogactwo charakterów i poetyckie wręcz pióro autora, oraz to, że w odmalowywaniu czasów i okoliczności oraz nieśpiesznym snuciu wątków, wciąż pozostaje w moich oczach autorem wybitnym, to jednak razi w "Lincoln Highway" pewien bałagan koncepcyjny i narracyjny. Nici fabuły rwą się w dziwnych momentach, pojawiają się pewne wątki poboczne, które służą raczej za - uznać trzeba, że piękne i mądre - moralitety czy przypowieści, a obecność innych, z uwagi na ich finał, trudno wytłumaczyć. Może bardziej sprawdziłyby się w zbiorze krótszych form?...

Jakkolwiek, w ogólnym rozrachunku, to wciąż Towles - który podobnie, jak w "Dżentelmenie w Moskwie", dostarcza przyjemnego pozytywnego i naiwnego uroku, szczypty nostalgii, oraz pokrzepia optymizmem i nadzieją, co ujawnia się tu szczególnie w relacjach międzyludzkich i w samym dążeniu bohaterów do lepszego życia, naprawy życiowych błędów i wyrównania niesprawiedliwie "zapłaconych" rachunków. Wplata tu jednak także bardziej mroczne, dojrzałe i refleksyjne elementy, które nadają powieści głębi i powagi, co sprawia - co podkreślę po raz kolejny - iż jest "Lincoln Highway" piękną lekturą zarówno dla młodzieży, jak i dla dorosłych. Polecam!

"Dżentelmena w Moskwie", pierwszą czytaną przeze mnie książkę Amora Towlesa, po prostu uwielbiam i uznaję za jedną z najlepszych powieści, jakie dane mi było przeczytać. Nie wiem więc, jakim cudem przeoczyłem wznowienie jego debiutanckiej powieści "Dobre wychowanie" i wydanie przedostatniej "Lincoln Highway"?... Kiedy się o tym dowiedziałem, bez zwłoki i z ogromnymi...

Po jednym z wypadów autostopowych uznałyśmy z przyjaciółką, że była to "podróż drogi". Tautologia ta oznaczała dla nas ten rodzaj wyprawy, po której okazuje się, że nie dotarcie do celu czy pobyt w danym miejscu były ważne, lecz właśnie sama podróż - pełna niezwykłych wydarzeń i spotkanych ludzi. I tak właśnie określiłabym tę książkę. To niesamowita opowieść o podróży, która zmierza wszędzie, tylko nie tam, gdzie chcieliby się znaleźć bohaterowie, pełna barwnych postaci, zmagających się z własnymi demonami. Znajdziemy tu wiele powodów do wzruszeń, współczucia, ale także do złoszczenia się na bohaterów za fatalne wybory i decyzje. Moją ocenę zaniżyłam, bo ciężko znoszę łamiące serduszko zakończenia.

Po jednym z wypadów autostopowych uznałyśmy z przyjaciółką, że była to "podróż drogi". Tautologia ta oznaczała dla nas ten rodzaj wyprawy, po której okazuje się, że nie dotarcie do celu czy pobyt w danym miejscu były ważne, lecz właśnie sama podróż - pełna niezwykłych wydarzeń i spotkanych ludzi. I tak właśnie określiłabym tę książkę. To niesamowita opowieść o podróży,...

Ksiazka na okolo 600 stron, niestety ogolem mowiac wiele sie nie dzieje, jest to ksiazka drogi , “przygody” nie sa ciekawe wrecz nudne i wyszedl by z tego nudny film albo taki dla mlodziezy …. Nie moge uwierzyc ze autor rozwlekl to na tyle stron. Ostatnie 100 czytalam juz przeskakujac, wiedzialam juz ze do niczego ta opowiesc nie prowadzi i nic sie nie wydarzy. Strata czasu

Ksiazka na okolo 600 stron, niestety ogolem mowiac wiele sie nie dzieje, jest to ksiazka drogi , “przygody” nie sa ciekawe wrecz nudne i wyszedl by z tego nudny film albo taki dla mlodziezy …. Nie moge uwierzyc ze autor rozwlekl to na tyle stron. Ostatnie 100 czytalam juz przeskakujac, wiedzialam juz ze do niczego ta opowiesc nie prowadzi i nic sie nie wydarzy. Strata czasu

trochę young adult, a trochę powieść drogi, w dodatku narracja zmienia się w zależności od bohatera rozdziału. zmęczyło, połowę zostawiam nieprzeczytaną, być może wrócę.

trochę young adult, a trochę powieść drogi, w dodatku narracja zmienia się w zależności od bohatera rozdziału. zmęczyło, połowę zostawiam nieprzeczytaną, być może wrócę.

Książkę otrzymałam w prezencie i nie miałam pojęcia o czym jest. Nie zapoznałam się z opisem przed czytaniem, więc lektura była dla mnie zaskoczeniem. Nie może się w żadnym wypadku równać z "Dżentelmenem w Moskwie ". To powieść młodzieżowa o nieczywistych losach młodych bohaterów. Pretekstem jest droga, a raczej krok, który rozpoczyna tę drogę. To, czy wybrana droga poprowadzi w zamierzoną stronę jest akurat najmniej oczywiste.

Książkę otrzymałam w prezencie i nie miałam pojęcia o czym jest. Nie zapoznałam się z opisem przed czytaniem, więc lektura była dla mnie zaskoczeniem. Nie może się w żadnym wypadku równać z "Dżentelmenem w Moskwie ". To powieść młodzieżowa o nieczywistych losach młodych bohaterów. Pretekstem jest droga, a raczej krok, który rozpoczyna tę drogę. To, czy wybrana droga...

Znakomita, wciągająca, dynamiczna historia! Nie mogłam się od niej oderwać!
Książka przeniosła mnie do Ameryki, a barwni bohaterowie pozwolili przeżyć niesamowitą przygodę. Do ostatniego akapitu…🤌🏼

Znakomita, wciągająca, dynamiczna historia! Nie mogłam się od niej oderwać!
Książka przeniosła mnie do Ameryki, a barwni bohaterowie pozwolili przeżyć niesamowitą przygodę. Do ostatniego akapitu…🤌🏼

Dla mnie doskonała! Czekam na tłumaczenie kolejnych pozycji tego autora. Porównywalna z "Dżentelmenem w Moskwie"

Dla mnie doskonała! Czekam na tłumaczenie kolejnych pozycji tego autora. Porównywalna z "Dżentelmenem w Moskwie"

Kawał dobrej literatury w typowo amerykańskim stylu. Stany Zjednoczone, lata 50-te XX wieku. Do pewnego stopnia to powieść drogi, jednak takie zaszeregowanie możne być też mylące. Owszem, „Lincoln Higway” opowiada o zwariowanej wyprawie grupy bardzo młodych bohaterów pierwszą transkontynentalną trasą prowadzącą przez Stany. Celem miała być Kalifornia. Ta „podróż” przebiegnie jednak zupełnie inaczej niż możnaby sądzić po przygotowaniach do wyjazdu. Akcja przenosi się do Nowego Jorku i zatrzymuje tam się na kilka rozdziałów. W rzeczywistości akcja jest tylko pretekstem do pokazania bogactwa różnych biografii, postaw oraz charakterów, także postaci spotykanych w trakcie tej podróży. Dobrze sportretowano sylwetki wszystkich bohaterów, przy czym właściwie trudno wskazać który z nich jest postacią pierwszoplanową. Można sądzić, że taką rolę Autor zamierzał przypisać Duchessowi skoro w „jego” rozdziałach uczynił go narratorem w pierwszej osobie. Ale, choć Duchess jest też głównym sprawcą wszystkich komplikacji w tej podróży, to jednak inni bohaterowie wydają się znacznie ważniejsi. Dotyczy to zwłaszcza braci Emmetta i Billy’ego, a także Woolly’ego.

Kawał dobrej literatury w typowo amerykańskim stylu. Stany Zjednoczone, lata 50-te XX wieku. Do pewnego stopnia to powieść drogi, jednak takie zaszeregowanie możne być też mylące. Owszem, „Lincoln Higway” opowiada o zwariowanej wyprawie grupy bardzo młodych bohaterów pierwszą transkontynentalną trasą prowadzącą przez Stany. Celem miała być Kalifornia. Ta „podróż”...

Po "Dżentelmenie w Moskwie" myślałem, że Amor Towles nie napisze tak dobrej książki. Na szczęście się pomyliłem. Świetna.

Po "Dżentelmenie w Moskwie" myślałem, że Amor Towles nie napisze tak dobrej książki. Na szczęście się pomyliłem. Świetna.

Tak jak to można przeczytać w innych opiniach, trudno się od tej książki oderwać. Napisana wyśmienicie, stonowana akcja, ale trzyma w napięciu; zwykli bohaterowie, ale każdy zagadkowy; typowy motyw podróży, ale jakby w drugą stronę.
Koniecznie przeczytajcie

Tak jak to można przeczytać w innych opiniach, trudno się od tej książki oderwać. Napisana wyśmienicie, stonowana akcja, ale trzyma w napięciu; zwykli bohaterowie, ale każdy zagadkowy; typowy motyw podróży, ale jakby w drugą stronę.
Koniecznie przeczytajcie