Po jednym z wypadów autostopowych uznałyśmy z przyjaciółką, że była to "podróż drogi". Tautologia ta oznaczała dla nas ten rodzaj wyprawy, po której okazuje się, że nie dotarcie do celu czy pobyt w danym miejscu były ważne, lecz właśnie sama podróż - pełna niezwykłych wydarzeń i spotkanych ludzi. I tak właśnie określiłabym tę książkę. To niesamowita opowieść o podróży, która zmierza wszędzie, tylko nie tam, gdzie chcieliby się znaleźć bohaterowie, pełna barwnych postaci, zmagających się z własnymi demonami. Znajdziemy tu wiele powodów do wzruszeń, współczucia, ale także do złoszczenia się na bohaterów za fatalne wybory i decyzje. Moją ocenę zaniżyłam, bo ciężko znoszę łamiące serduszko zakończenia.

Po jednym z wypadów autostopowych uznałyśmy z przyjaciółką, że była to "podróż drogi". Tautologia ta oznaczała dla nas ten rodzaj wyprawy, po której okazuje się, że nie dotarcie do celu czy pobyt w danym miejscu były ważne, lecz właśnie sama podróż - pełna niezwykłych wydarzeń i spotkanych ludzi. I tak właśnie określiłabym tę książkę. To niesamowita opowieść o podróży,...

Ksiazka na okolo 600 stron, niestety ogolem mowiac wiele sie nie dzieje, jest to ksiazka drogi , “przygody” nie sa ciekawe wrecz nudne i wyszedl by z tego nudny film albo taki dla mlodziezy …. Nie moge uwierzyc ze autor rozwlekl to na tyle stron. Ostatnie 100 czytalam juz przeskakujac, wiedzialam juz ze do niczego ta opowiesc nie prowadzi i nic sie nie wydarzy. Strata czasu

Ksiazka na okolo 600 stron, niestety ogolem mowiac wiele sie nie dzieje, jest to ksiazka drogi , “przygody” nie sa ciekawe wrecz nudne i wyszedl by z tego nudny film albo taki dla mlodziezy …. Nie moge uwierzyc ze autor rozwlekl to na tyle stron. Ostatnie 100 czytalam juz przeskakujac, wiedzialam juz ze do niczego ta opowiesc nie prowadzi i nic sie nie wydarzy. Strata czasu

trochę young adult, a trochę powieść drogi, w dodatku narracja zmienia się w zależności od bohatera rozdziału. zmęczyło, połowę zostawiam nieprzeczytaną, być może wrócę.

trochę young adult, a trochę powieść drogi, w dodatku narracja zmienia się w zależności od bohatera rozdziału. zmęczyło, połowę zostawiam nieprzeczytaną, być może wrócę.

Książkę otrzymałam w prezencie i nie miałam pojęcia o czym jest. Nie zapoznałam się z opisem przed czytaniem, więc lektura była dla mnie zaskoczeniem. Nie może się w żadnym wypadku równać z "Dżentelmenem w Moskwie ". To powieść młodzieżowa o nieczywistych losach młodych bohaterów. Pretekstem jest droga, a raczej krok, który rozpoczyna tę drogę. To, czy wybrana droga poprowadzi w zamierzoną stronę jest akurat najmniej oczywiste.

Książkę otrzymałam w prezencie i nie miałam pojęcia o czym jest. Nie zapoznałam się z opisem przed czytaniem, więc lektura była dla mnie zaskoczeniem. Nie może się w żadnym wypadku równać z "Dżentelmenem w Moskwie ". To powieść młodzieżowa o nieczywistych losach młodych bohaterów. Pretekstem jest droga, a raczej krok, który rozpoczyna tę drogę. To, czy wybrana droga...

Znakomita, wciągająca, dynamiczna historia! Nie mogłam się od niej oderwać!
Książka przeniosła mnie do Ameryki, a barwni bohaterowie pozwolili przeżyć niesamowitą przygodę. Do ostatniego akapitu…🤌🏼

Znakomita, wciągająca, dynamiczna historia! Nie mogłam się od niej oderwać!
Książka przeniosła mnie do Ameryki, a barwni bohaterowie pozwolili przeżyć niesamowitą przygodę. Do ostatniego akapitu…🤌🏼

Dla mnie doskonała! Czekam na tłumaczenie kolejnych pozycji tego autora. Porównywalna z "Dżentelmenem w Moskwie"

Dla mnie doskonała! Czekam na tłumaczenie kolejnych pozycji tego autora. Porównywalna z "Dżentelmenem w Moskwie"

Kawał dobrej literatury w typowo amerykańskim stylu. Stany Zjednoczone, lata 50-te XX wieku. Do pewnego stopnia to powieść drogi, jednak takie zaszeregowanie możne być też mylące. Owszem, „Lincoln Higway” opowiada o zwariowanej wyprawie grupy bardzo młodych bohaterów pierwszą transkontynentalną trasą prowadzącą przez Stany. Celem miała być Kalifornia. Ta „podróż” przebiegnie jednak zupełnie inaczej niż możnaby sądzić po przygotowaniach do wyjazdu. Akcja przenosi się do Nowego Jorku i zatrzymuje tam się na kilka rozdziałów. W rzeczywistości akcja jest tylko pretekstem do pokazania bogactwa różnych biografii, postaw oraz charakterów, także postaci spotykanych w trakcie tej podróży. Dobrze sportretowano sylwetki wszystkich bohaterów, przy czym właściwie trudno wskazać który z nich jest postacią pierwszoplanową. Można sądzić, że taką rolę Autor zamierzał przypisać Duchessowi skoro w „jego” rozdziałach uczynił go narratorem w pierwszej osobie. Ale, choć Duchess jest też głównym sprawcą wszystkich komplikacji w tej podróży, to jednak inni bohaterowie wydają się znacznie ważniejsi. Dotyczy to zwłaszcza braci Emmetta i Billy’ego, a także Woolly’ego.

Kawał dobrej literatury w typowo amerykańskim stylu. Stany Zjednoczone, lata 50-te XX wieku. Do pewnego stopnia to powieść drogi, jednak takie zaszeregowanie możne być też mylące. Owszem, „Lincoln Higway” opowiada o zwariowanej wyprawie grupy bardzo młodych bohaterów pierwszą transkontynentalną trasą prowadzącą przez Stany. Celem miała być Kalifornia. Ta „podróż”...

Po "Dżentelmenie w Moskwie" myślałem, że Amor Towles nie napisze tak dobrej książki. Na szczęście się pomyliłem. Świetna.

Po "Dżentelmenie w Moskwie" myślałem, że Amor Towles nie napisze tak dobrej książki. Na szczęście się pomyliłem. Świetna.

Tak jak to można przeczytać w innych opiniach, trudno się od tej książki oderwać. Napisana wyśmienicie, stonowana akcja, ale trzyma w napięciu; zwykli bohaterowie, ale każdy zagadkowy; typowy motyw podróży, ale jakby w drugą stronę.
Koniecznie przeczytajcie

Tak jak to można przeczytać w innych opiniach, trudno się od tej książki oderwać. Napisana wyśmienicie, stonowana akcja, ale trzyma w napięciu; zwykli bohaterowie, ale każdy zagadkowy; typowy motyw podróży, ale jakby w drugą stronę.
Koniecznie przeczytajcie

Czasem śni mi się sen-koszmar, w którym chcę gdzieś dotrzeć, ale ucieka mi autobus, następnego nie ma, nie mogę znaleźć innego transportu i choć chcę dojechać do miejsca w którym powinnam być niestety nie mogę się tam dostać. Albo chcę coś zrobić, załatwić jakąś sprawę, ale na przykład nie zdążam do urzędu przed zamknięciem, nie dotrzymuję terminu i temu podobne. Generalnie zawsze chodzi o przeszkody, których nie mogę pokonać by osiągnąć cel. Ten sen jest dla mnie męczący, po tym jak mi się śni jestem w następnego dnia rozdrażniona, rozbita, czuję się jak "wymięta". I właśnie tak się czułam czytając "Amor towles". Rozdrażniona. Każdy niby wiedział co należy robić, ale przeszkody piętrzyły się i piętrzyły i komplikowały życie, wybory, zamiary. Niby o to chodzi w książkach, by fabuła była ciekawa. Ale tu nie było ciekawie a denerwująco. Najbardziej denerwujący był dla mnie Emmet, potem Duchess, a potem cała reszta, z wyjątkiem Billego i Woolego - bo dla mnie obaj mają dysfunkcje. Billy - spektrum autyzmu, a Wolly - nie wiem, być może też coś z autyzmem związane, na pewno lekoman, biedne, bogate i nieprzystosowany społecznie dziecko.

Czasem śni mi się sen-koszmar, w którym chcę gdzieś dotrzeć, ale ucieka mi autobus, następnego nie ma, nie mogę znaleźć innego transportu i choć chcę dojechać do miejsca w którym powinnam być niestety nie mogę się tam dostać. Albo chcę coś zrobić, załatwić jakąś sprawę, ale na przykład nie zdążam do urzędu przed zamknięciem, nie dotrzymuję terminu i temu podobne. Generalnie...