Książka opisuje smutną egzystencję zdemobilizowanego żołnierza po wojnie Polsko-Bolszewickiej. Nie ma w taj egzystencji niczego zabawnego jak w "Zapiskach oficera .." ale opowieść jest równie interesująca mimo, że niewesoła.

Książka opisuje smutną egzystencję zdemobilizowanego żołnierza po wojnie Polsko-Bolszewickiej. Nie ma w taj egzystencji niczego zabawnego jak w "Zapiskach oficera .." ale opowieść jest równie interesująca mimo, że niewesoła.

Książkę czyta się przyjemnie, akcja wartka. Opowiada o dziejach zdemobilizowanego żołnierza, rzuconego w wir kapitalistycznej, międzywojennej Polski. Polski trapionej bezrobociem, olbrzymimi różnicami między warstwami społecznymi. Wiele wątków autobiograficznych tylko urealnia treść. Niestety pojawiające się postacie z półświatka (prostytutek, kombinatorów i przestępców) są moim zdaniem zbyt uczynne, dobre i na swój sposób uczciwe.

Książkę czyta się przyjemnie, akcja wartka. Opowiada o dziejach zdemobilizowanego żołnierza, rzuconego w wir kapitalistycznej, międzywojennej Polski. Polski trapionej bezrobociem, olbrzymimi różnicami między warstwami społecznymi. Wiele wątków autobiograficznych tylko urealnia treść. Niestety pojawiające się postacie z półświatka (prostytutek, kombinatorów i przestępców) są...

Bardzo wciągająca i pouczająca lektura. Porusza problemy: egzystencji ludzi biednych w społeczeństwie, marności bogactwa, potrzeby celu, miłości i przyjaźni w życiu. Dużo elementów, gdzie przypadkowe znajomości wywierają znaczny wpływ na obrót sytuacji życiowej. Czytając nie mamy uczucia sytuacji wymuszonych na siłę przez autora. Bardzo łatwo wczuć się w bohatera i przeżywać z nim następujące po sobie zdarzenia. Czyta się nie jako powieść fantastyczną a taką, która napisana została na podstawie prawdziwej biografii. Ostatecznie nie stresuje a daje nadzieję, że z czasem życie może dobrze się ułożyć nawet jeśli nie tak jak chcieliśmy, ale to w końcu życie a nie bajka z happy endem na ślubie w zamku i imprezą z wielką pompą. Nie mam się do czego w tej książce przyczepić.

Bardzo wciągająca i pouczająca lektura. Porusza problemy: egzystencji ludzi biednych w społeczeństwie, marności bogactwa, potrzeby celu, miłości i przyjaźni w życiu. Dużo elementów, gdzie przypadkowe znajomości wywierają znaczny wpływ na obrót sytuacji życiowej. Czytając nie mamy uczucia sytuacji wymuszonych na siłę przez autora. Bardzo łatwo wczuć się w bohatera i...

Przed lekturą warto zapoznać się z biografią autora. Pełna niesamowitych przygód historia życia Sergiusza Piaseckiego to materiał na książkę lub dobry film. Nie dziwi więc, że "Żywot człowieka rozbrojonego" jest inspirowany bardzo mocno autentycznymi przeżyciami autora z początku lat 20. XX wieku.

Autor ma ciekawy zmysł obserwacji i jak na fakt, że znaną nam wersję książki odtwarzał z pamięci po latach, pisze barwnie i ciekawie. Mimo bardzo smutnego początku, powieść nie ma wymowy pesymistycznej. Jest pokrzepiająca. Warto po nią sięgnąć, zwłaszcza, że od opisywanych wydarzeń mija niemal równo stulecie.

Przed lekturą warto zapoznać się z biografią autora. Pełna niesamowitych przygód historia życia Sergiusza Piaseckiego to materiał na książkę lub dobry film. Nie dziwi więc, że "Żywot człowieka rozbrojonego" jest inspirowany bardzo mocno autentycznymi przeżyciami autora z początku lat 20. XX wieku.

Autor ma ciekawy zmysł obserwacji i jak na fakt, że znaną nam wersję książki...

Pozostawiony nie z wlasnej winy bez srodkow do zycia Michal Lubien przestaje podejmowac decyzje. Od tej pory decyduje za niego glod i nedza. Glowny bohater poszukuje jedzenia i sensu zycia. Daleki jest jednak od moralizatorstwa, bo wie, ze kazdy dzien to egzamin z czlowieczenstwa niezaleznie od sytuacji, w jakiej sie znajduje. A bywa roznie, jak to mowia raz na wozie.... Bardzo dobra proza czytana lekko mimo ciezkiej tematyki. Polecam.

Pozostawiony nie z wlasnej winy bez srodkow do zycia Michal Lubien przestaje podejmowac decyzje. Od tej pory decyduje za niego glod i nedza. Glowny bohater poszukuje jedzenia i sensu zycia. Daleki jest jednak od moralizatorstwa, bo wie, ze kazdy dzien to egzamin z czlowieczenstwa niezaleznie od sytuacji, w jakiej sie znajduje. A bywa roznie, jak to mowia raz na wozie.......

Bardzo ciekawa powieść polecam

Bardzo ciekawa powieść polecam

Moja ocena jest subiektywna. Pewnie zawyżona ale kieruję się własnym upodobaniem i własną fantazją na temat literatury pana Piaseckiego.
Jest to kolejna pozycja pana Sergiusza po którą sięgnąłem i nie żałuję i wszystkim bardzo polecam.
Nie trudno zgadnąć, że historia w niej opowiedziana przedstawia historię samego Piaseckiego, zdemobilizowanego polskiego żołnierza po wojnie polsko-bolszewickiej.
W "Żywocie człowieka..." bohater, Michał Łubień opisuje swoje 1,5 roczne życie po demobilizacji z Wojska Polskiego. Takich jak on jest wielu, z dnia na dzień zostało bez zajęcia, bez wynagrodzenia, bez celu i sensu życia. Kiedyś uwielbiani i doceniani, teraz niechciani i wzgardzeni.
Szybko kończące się pieniądze z żołdu oraz niemożność znalezienia pracy (w urzędach zatrudnienia pracy szukają setki ludzi przez wiele tygodni i miesięcy wystających za choćby najsłabiej płatną posadą),spychają bohatera na skraj nędzy i rozpaczy. A to już krok dzieli, żeby gdy nadarzy się sposobność zacząć kraść czy wejść w konflikt z prawem, który to człowiek nie zatracił jednak swojej niewinności raz na zawsze i permanentnie do końca.
Michał jest rozczarowany i pełen goryczy za los, jaki przypadł mu po tym, jak walczył za Polskę, nie szczędząc wysiłku i krwi. W zamian zaś został potraktowany jak śmieć, jak nikomu niepotrzebny odpadek.
"Tak minęło półtora roku życia człowieka rozbrojonego. Głupiego życia. Lecz nie każdy otrzymał od losu czy od społeczeństwa patent na "mądre" życie...dla siebie. Niektórzy zostali pominięci: siedzą w więzieniach, włóczą się głodni i bezdomni ulicami, śpią w piwnicach, kradną...Czy warto zakłócać wam syty i ciepły żywot opowieścią o nich - ludziach rozbrojonych?"

Moja ocena jest subiektywna. Pewnie zawyżona ale kieruję się własnym upodobaniem i własną fantazją na temat literatury pana Piaseckiego.
Jest to kolejna pozycja pana Sergiusza po którą sięgnąłem i nie żałuję i wszystkim bardzo polecam.
Nie trudno zgadnąć, że historia w niej opowiedziana przedstawia historię samego Piaseckiego, zdemobilizowanego polskiego żołnierza po wojnie...

Smutna to opowieść ale bardzo wciągająca. Lubie Piaseckiego bo bardzo ciekawie opisuje swoje przeżycia.

Smutna to opowieść ale bardzo wciągająca. Lubie Piaseckiego bo bardzo ciekawie opisuje swoje przeżycia.

Żołnierz zdemobilizowany po wojnie Polsko bolszewickiej

Żołnierz zdemobilizowany po wojnie Polsko bolszewickiej

Żywot człowieka rozbrojonego. Następna książka Sergiusza Piaseckiego, która zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Opisana tu historia ponownie dotyczy Wilna i "okolic", czyli kresów wschodnich (choć rzecz toczy się głównie w Wilnie właśnie) jest zupełnie inna, niż te przeczytane przeze mnie poprzednio.

Główny bohater Michał Łubień opisuje swoje losy obejmujące 1,5 roku jego życia, tuż po demobilizacji z Wojska Polskiego, gdy bolszewicka Rosja dostała łupnia i wielu żołnierzy stało się w armii zbędnym obciążeniem intendentów.
Wielu takich jak nasz bohater z dnia na dzień zostało bez zajęcia, bez wynagrodzenia, bez celu i sensu życia. Kiedyś uwielbiani i doceniani, teraz niechciani i wzgardzeni.
Szybko kończące się pieniądze z ostatniego żołdu oraz niemożność znalezienia pracy (w urzędach zatrudnienia szukają setki ludzi przez wiele tygodni i miesięcy wystających za choćby najsłabiej płatną posadą),spychają bohatera na skraj nędzy i rozpaczy. Siłą rzeczy, gdy przydarza się sposobność, zaczyna kraść, wieść żywot człowieka wchodzącego w konflikt z prawem..., który to człowiek nie zatracił jednak swojej niewinności raz na zawsze i permanentnie do końca.
Michał jest rozczarowany i pełen goryczy za los, jaki przypadł mu po tym, jak walczył za Polskę, nie szczędząc wysiłku i krwi. W zamian zaś został potraktowany jak śmieć, jak nikomu niepotrzebny odpadek. Jak żołnierz- skutek uboczny czasu wojny.

Jak zwykle Piasecki pisze językiem wciągającym bez reszty. Prostym, szczerym, sugestywnym. Wszystko jest autentyczne, znane (choć przecież egzotyczne),swojskie (a z innej epoki),aktualne w warstwie psychologicznej i takie świeże, że aż trudno uwierzyć. To nazywam literaturą wielką, bo ponadczasową.

Tak, Sergiusz Piasecki wielkim pisarzem jest. Był. Każda kolejna książka utwierdza mnie w tym przekonaniu. Jak zwykle gorąco polecam.

Żywot człowieka rozbrojonego. Następna książka Sergiusza Piaseckiego, która zrobiła na mnie bardzo duże wrażenie. Opisana tu historia ponownie dotyczy Wilna i "okolic", czyli kresów wschodnich (choć rzecz toczy się głównie w Wilnie właśnie) jest zupełnie inna, niż te przeczytane przeze mnie poprzednio.

Główny bohater Michał Łubień opisuje swoje losy obejmujące 1,5 roku...