Kolejna pozycja o górach. Ta moim zdaniem jest ciekawszymm jezykiem napisana niz "Dosięgnąć Everestu". A fabuła to oczywiście bardzo podobna.

Teraz możemy poczytać o wejściach na Everest (2000), Lhotse (2001) i Makalu (2006). Z Everestem wiąże się wspomnienie ciężkiego odwrotu do bazy po ataku szczytowym. W erze komercyjnych wypraw w Himalaje, po lekturze książki Martyny Wojciechowskiej "Przesunąć horyzont". Przy okazji opisu wejścia na Lhotse (i w ogóle po lekturze całej książki Anny Czerwińskiej) niezwykle przyjaźnie wspominam postać Dariusza Załuskiego, wysokogórskiego filmowca pozostającego w cieniu innych himalaistów. Czerwińska opisuje m.in. jego zachowanie, gdy schodząc ze szczytu Lhotse, uratował życie młodemu brytyjskiemu wspinaczowi. Wiele ciepłych słów poświęconych jest Darkowi, w przeciwieństwie do kilku innych ludzi gór (w stosunku do tych, którzy jej zdaniem na to zasługują, Czerwińska nie stosuje taryfy ulgowej).
Jednak najbardziej sugestywne z całej książki jest wspomnienie samotnego biwaku pod szczytem Makalu. Łatwo sobie wyobrazić samotną postać na ośnieżonym zboczu również dzięki ciekawemu zabiegowi edytorskiemu. Wszystkie strony książki, na których opisywane są wydarzenia nocne, są ciemnogranatowe. Czerwińska biwak przetrwała, następnego dnia weszła ma szczyt i szczęśliwie powróciła do obozu.

Polecam

Kolejna pozycja o górach. Ta moim zdaniem jest ciekawszymm jezykiem napisana niz "Dosięgnąć Everestu". A fabuła to oczywiście bardzo podobna.

Teraz możemy poczytać o wejściach na Everest (2000), Lhotse (2001) i Makalu (2006). Z Everestem wiąże się wspomnienie ciężkiego odwrotu do bazy po ataku szczytowym. W erze komercyjnych wypraw w Himalaje, po lekturze książki Martyny...