Częsc o akcji z maoistami mnie rozsmieszyla...
pani Ania moze przez niedotlenienie miala wizje??

Częsc o akcji z maoistami mnie rozsmieszyla...
pani Ania moze przez niedotlenienie miala wizje??

Dałam 10 gwiazdek, bo książka (jak również inne z tej serii) przechodzi właśnie do legendy… Niespełna miesiąc temu (31 stycznia 2023) zmarła ich autorka, Anna Czerwińska, wybitna himalaistka, nietuzinkowa osobowość, piękny człowiek. Już takich książek nie będzie, pozostaną jedynie spisane wspomnienia. Relacje z tras wspinaczkowych, udanych, zakończonych zdobyciem szczytu, jak i również nietrafionych wypraw na najwyższe góry świata. Seria GórFanki ma trzy główne części: "Moje ABC w skale i lodzie" - o początkach wspinaczki w Tatrach i Alpach", "Na szczytach Himalajów" oraz "GórFanka powraca w Karakorum". Spisane relacje są wyjątkowe. Przeplatane wspaniałym poczuciem humoru, autoironiczne, nieoszczędzające zarówno samej autorki, jak i innych opisywanych postaci. Szczere do bólu. Pochłania się je jednym tchem, bo napisane są lekko, soczyście, okraszone pięknymi zdjęciami. Nie zadają trudu czytelnikowi. A opisują trud właśnie, mozół, wyczyn, potworność, wielkość, nieludzkość. Nie są to grzeczne książki. Nie ma tam miejsca na subtelne emocje, niuanse, niedomówienia. Ktoś komuś da w pysk, ktoś posądzi o kradzież, zarzuci działanie nie-fair, nie zadba o bliźniego w biedzie, zdradzi kochankę w wysokogórskiej bazie. Jest też piękno świata i przyrody, niezmierzone wyroki boskie i wzruszenia do łez.
Anna Czerwińska wspinała się przez 50 lat, w górach całego świata. Zaczynała w Tatrach, potem w Alpach, gdzie dokonała pierwszych kobiecych przejść ekstremalnymi drogami wspinaczkowymi. Skompletowała Koronę Ziemi – jako pierwsza Polka i ósma kobieta świata. Zdobyła sześć ośmiotysięczników będąc już po 50-tce! Pierwszy z nich to Mount Everest w 2000 roku w wieku 51 lat, ostatni Makalu (8485 m) w 2006 roku (pierwsze polskie kobiece wejście). I jeszcze długo się wspinała. Należała do wielkich polskiego himalaizmu i do wąskiego wśród nich grona, którzy… nie zginęli w górach.
Charakteryzowała się niepozorną sylwetką, taka krótko ostrzyżona chłopczyca, w okularach z grubymi szkłami, diastema w przednich zębach. Ot, nieco zagubiona emerytka. Szara myszka, która w najwyższych górach świata stawała się mocarzem.
Zachęcam do jej kultowych książek. Dużo śmiechu, ale i łez na otarcie.
[Pełen tekst wraz z cytatami z książek znajduje się na moim blogu pamietnikidzienniki.pl]

Dałam 10 gwiazdek, bo książka (jak również inne z tej serii) przechodzi właśnie do legendy… Niespełna miesiąc temu (31 stycznia 2023) zmarła ich autorka, Anna Czerwińska, wybitna himalaistka, nietuzinkowa osobowość, piękny człowiek. Już takich książek nie będzie, pozostaną jedynie spisane wspomnienia. Relacje z tras wspinaczkowych, udanych, zakończonych zdobyciem szczytu,...

Dobra, rzeczowa. Odczarowała mi złe pierwsze wrażenie Anny Czerwińskiej po wcześniej przeczytanej GórFance na himalajskiej ścieżce, gdzie odniosłam wrażenie, że himalaistka na każdym kroku polega na wsparciu mężczyzn i wini ich o swoje niepowodzenia. Okazuje się samodzielną i naprawdę dobrą wspinaczką. Super babka o niesamowitych dokonaniach. Fajnie napisany wywiad rzeka.

Dobra, rzeczowa. Odczarowała mi złe pierwsze wrażenie Anny Czerwińskiej po wcześniej przeczytanej GórFance na himalajskiej ścieżce, gdzie odniosłam wrażenie, że himalaistka na każdym kroku polega na wsparciu mężczyzn i wini ich o swoje niepowodzenia. Okazuje się samodzielną i naprawdę dobrą wspinaczką. Super babka o niesamowitych dokonaniach. Fajnie napisany wywiad rzeka.

Wybitna himalaistka opisuje próby oraz wejścia na ośmiotysięczniki jak i to wszystko co wydarza się podczas tych bardzo niebezpiecznych wypraw na szlaku a także w głowie osoby z tak ogromnym doświadczeniem górskim jaki posiada Anna Czerwińska.
Czyta się lekko i przyjemnie, nie brakuje humoru i zdjęć.

Wybitna himalaistka opisuje próby oraz wejścia na ośmiotysięczniki jak i to wszystko co wydarza się podczas tych bardzo niebezpiecznych wypraw na szlaku a także w głowie osoby z tak ogromnym doświadczeniem górskim jaki posiada Anna Czerwińska.
Czyta się lekko i przyjemnie, nie brakuje humoru i zdjęć.

Postać Anny Czerwińskiej znałam głównie z książek o innych himalaistach- gdzieś tam od czasu do czasu jej osoba się przewijała.
Miałam również przyjemność spotkać ją na Targach Książki jednak wówczas niewiele o jej osiągnięciach wiedziałam.

Górskie przygody autorki zaczęłam zatem poznawać od najwyższych szczytów: Everestu, Lhotse i Makalu.
I muszę przyznać- ta kobieta ma jaja.
Konkret babka.
Książka jest krótka, zwięzła i na temat.
Opatrzona dużą ilością zdjęć chociaż szkoda, że niektóre nie są podpisane.
Forma wywiadu w tym przypadku sprawdza się rewelacyjnie.
Ja od tej pory nabrałam przeogromnego szacunku dla tej Pani i z przyjemnością poznam dalszą część jej górskiej historii.

Postać Anny Czerwińskiej znałam głównie z książek o innych himalaistach- gdzieś tam od czasu do czasu jej osoba się przewijała.
Miałam również przyjemność spotkać ją na Targach Książki jednak wówczas niewiele o jej osiągnięciach wiedziałam.

Górskie przygody autorki zaczęłam zatem poznawać od najwyższych szczytów: Everestu, Lhotse i Makalu.
I muszę przyznać- ta kobieta...

Bardzo przyjemna książka, z ładnymi zdjęciami, fajnie było poczytać o tych wyprawach, no i miły przerywnik od innych rodzajów literatury.

Bardzo przyjemna książka, z ładnymi zdjęciami, fajnie było poczytać o tych wyprawach, no i miły przerywnik od innych rodzajów literatury.

Przede wszystkim książka wzorowo ilustrowana. Tak mówię o literaturze podróżniczej, która ma wystarczająco dużo zdjęć, aby pozwolić czytelnikowi zobaczyć i odczuć otoczenie, w którym podróż się odbywa.
Jeśli chodzi o treść jak dla mnie trochę za dużo mocnego charakteru autorki (nie chcę pisać narzekania),ale uwagi typu „Nic tak nie cieszy jak wpadka przyjaciół” albo rozgoryczenie na temat górskiej samotności z wtrąceniem o tym jak w życiu codziennym pani od mężczyzna wsparcia też nie dostaje - to dla mnie wrażenia psujące opis samej podróży i zmagań z górą. Z drugiej strony swoimi wypowiedziami oddaje trud psychiczny podczas wysokogórskiej wspinaczki. Zwłaszcza, że jako samodzielna kobieta niezaprzyjaźniona z innymi himalaistami potrafiła zdobyć szczyt ośmiotysięcznika i to w "męskim tempie".

Przede wszystkim książka wzorowo ilustrowana. Tak mówię o literaturze podróżniczej, która ma wystarczająco dużo zdjęć, aby pozwolić czytelnikowi zobaczyć i odczuć otoczenie, w którym podróż się odbywa.
Jeśli chodzi o treść jak dla mnie trochę za dużo mocnego charakteru autorki (nie chcę pisać narzekania),ale uwagi typu „Nic tak nie cieszy jak wpadka przyjaciół” albo...

Uwielbiam literaturę górską, chociaż sama ledwo człapię pod równinach. Cenię ludzi z pasją, choćby totalnie niezrozumiałą dla przeciętnych zjadaczy chleba.
"Górfanka" to solidna, dobra pozycja. Raził mnie jedynie język, jakim została napisana. W ten sposób można snuć historie przy piwie, jednak od książki wymagam czegoś więcej.

Uwielbiam literaturę górską, chociaż sama ledwo człapię pod równinach. Cenię ludzi z pasją, choćby totalnie niezrozumiałą dla przeciętnych zjadaczy chleba.
"Górfanka" to solidna, dobra pozycja. Raził mnie jedynie język, jakim została napisana. W ten sposób można snuć historie przy piwie, jednak od książki wymagam czegoś więcej.

Druga część opowieści Anny Czerwińskiej pokazuje nam prawdę o zdobywaniu tych najwyższych/najtrudniejszych gór. To obraz ogromnego wysiłku, wyrzeczeń, miłości do gór oraz śmierci. jestem bardzo szczęśliwy,że te książki trafiły w moje ręce.

Druga część opowieści Anny Czerwińskiej pokazuje nam prawdę o zdobywaniu tych najwyższych/najtrudniejszych gór. To obraz ogromnego wysiłku, wyrzeczeń, miłości do gór oraz śmierci. jestem bardzo szczęśliwy,że te książki trafiły w moje ręce.

Nie wiem skąd mi się to wzięło, bo po górach nie chodzę, a uwielbiam literaturę górską… <3

Sporo już książek przeczytałam z tej tematyki. To jest naprawdę fascynujące poznać himalaistów i himalaistki – ich motywacje, które wciąż napędzają ich do działania i zmagania podczas zdobywania najwyższych szczytów świata.

Anna Czerwińska w rozmowie z Romanem Gołędowskim zabiera nas w niesamowite miejsce – w najwyższe szczyty ziemi. Zapewniam, że czytając tę książkę poczujecie się tak, jakbyście to razem z nią zdobywali Everest, Lhotse oraz Makalu. Wydaje mi się, że takie przeżycia w Himalajach są naprawdę trudne do opisania, ale Czerwińskiej się to udało. Konkretna kobieta, które bardzo dosadny styl pokazuje prawdziwą rzeczywistość takich wypraw w wysokie góry. Oczywiście, jak to w książkach podróżniczych bywa dużym atutem są zdjęcia. Zdjęcia, których większości z nas nigdy nie uda się zrobić… I to jest też piękne w tej książce :]

http://allthesensesbymm.blogspot.com/2019/05/gorfanka-na-szczytach-himalajow.html

Nie wiem skąd mi się to wzięło, bo po górach nie chodzę, a uwielbiam literaturę górską… <3

Sporo już książek przeczytałam z tej tematyki. To jest naprawdę fascynujące poznać himalaistów i himalaistki – ich motywacje, które wciąż napędzają ich do działania i zmagania podczas zdobywania najwyższych szczytów świata.

Anna Czerwińska w rozmowie z Romanem Gołędowskim zabiera...