Książka została zatytułowana "Macki" i jest w zasadzie o...mackach, które zabijają ludzi. Tyle.Nic więcej. Nic ciekawego. Jakieś kilkadziesiąt stron książki to rozdziały opisujące śmierć przypadkowych osób. Każda śmierć jest taka sama, a ofiary nas nie interesują, bo poznajemy je dopiero w chwili śmierci.
Głównym bohaterem jest palant, który uwielbia krzywdzić kobiety, z którymi chodzi do łóżka, kiedy ma zły dzień.
Punktem kulminacyjnym powiastki jest gwałt na dziennikarce, który nie ma zupełnie nic wspólnego ani z mackami ani zupełnie niczym, co działo się przez wcześniejsze 200 stron - ot tak, zdarzenie to, niczym nie uzasadnione fabularnie, ma miejsce podczas finałowej walki protagonisty z mackami.
Książka kończy się wywodem głównego bohatera, który po zabiciu macek myśli sobie, że chciałby jeszcze raz przelecieć dziennikarkę, której tak bardzo nienawidzi (miał na to ochotę przez całą walkę z mackami), ale nie wie, że kilka stron temu zgwałcił ją jakiś psychol znikąd. "Miał nadzieję, że bęzie miała na to ochotę". Zrozumiałem, że ta ostatnia myśl miała być według autora zabawna.
Myślę, że męscy pisarze nie powinni zasiadać do pisania bez uprzedniej wielokrotnej masturbacji. Może wtedy nie myśleli by kroczem w trakcie pisania.O ile marzenia o gwałtach podchodzą jeszcze pod zwykłe "myślenie kroczem".
Idiota.

Książka została zatytułowana "Macki" i jest w zasadzie o...mackach, które zabijają ludzi. Tyle.Nic więcej. Nic ciekawego. Jakieś kilkadziesiąt stron książki to rozdziały opisujące śmierć przypadkowych osób. Każda śmierć jest taka sama, a ofiary nas nie interesują, bo poznajemy je dopiero w chwili śmierci.
Głównym bohaterem jest palant, który uwielbia krzywdzić kobiety,...