Bardzo dobra książka, zresztą była też rekomendowana przez prof. Magdalenę Środę, jako lektura uzupełniająca do jej artykułu zamieszczonego w „Książki. Magazyn do czytania”. Zresztą jest to kolejna książka przeczytana z serii „Zrozum” Wydawnictwa Poznańskiego. Podobnie jak wcześniej przeczytane tak i ta zawiera swoiste kompendium wiedzy związanej z przedstawianym tematem, w tym przypadku przybliżono poglądy średniowieczne na temat ciała człowieka. Jako pozycja popularnonaukowa, w pełni spełni wymogi popularyzujące wiedzę. Napisana przystępnym językiem, obfitująca w wiele ciekawostek.
Już na samym początku spotkałem się z przedstawieniem, iż w średniowieczu dość popularną praktyką było pozostawianie woskowych części ciała, w świątyniach słynących z cudów, aby je uzdrowić. Jakiś czas temu podczas wycieczki po Portugalii trafiłem do Sanktuarium Fatimskiego, moim wielkim zaskoczeniem były wiszące na straganach m.in. gałki oczne, ręce, nogi wykonane z wosku. Dowiedziałem się, że pielgrzymi w XXI wieku, kupują te woskowe wyroby, by następnie wrzucić je do kotła z ogniem, ma to pomóc w uzdrowieniu chorej czarci ciała. Widać niedaleko niektórym do poglądów średniowiecznych mimo postępów w medycynie. Obserwując zjawisko, przypomniał mi się tekst Leszka Kołakowskiego, że Boga nie należy pouczać, ale jeżeli komuś ma ulżyć, niech wrzuca woskową rączkę do kotła ognistego w Fatimie. Inną ciekawostką był to, że do dziś określamy osobowość człowieka po kolorze włosów. Te wszystkie dowcipy o blondynkach, uszczypliwe uwagi o rudych. Dowiedziałem się także, że symbol 💙pojawia się wraz z drukiem.
Poszerzyłem też wiedzę o kwestii podejścia do porodów w średniowieczu. Wiadomo mi było, że śmiertelność kobiet przy połogu lub tuż po nim w średniowieczu była wysoka, podobnie zresztą jak i niemowląt. Wszechwładny ówcześnie Kościół raczej interesował się duchowym dobrostanem wielu dzieci, które porodu nie przeżyły. Dlatego też gdy pojawiały się komplikacje, akuszerki były potrzebne, by przeprowadzić średniowieczną wersję cesarskiego cięcia. W czasach przednowoczesnych zabieg ten wykonywano tylko po śmierci rodzącej. „Celem operacji nie było też uratowanie dziecka, lecz raczej umożliwienie błyskawicznego chrztu, zanim i ono umarło”. (s.273)
Zachęcam do lektury, z której dowiedzieć można się m.in.skąd, pochodzi dzisiejsze „szaleństwo miłości”, a także jak leczono łysienie, dlaczego serce było ważniejsze od żołądka w średniowieczu. Polecam

Bardzo dobra książka, zresztą była też rekomendowana przez prof. Magdalenę Środę, jako lektura uzupełniająca do jej artykułu zamieszczonego w „Książki. Magazyn do czytania”. Zresztą jest to kolejna książka przeczytana z serii „Zrozum” Wydawnictwa Poznańskiego. Podobnie jak wcześniej przeczytane tak i ta zawiera swoiste kompendium wiedzy związanej z przedstawianym tematem, w...

To 11 książka z serii "Zrozum", która przeczytałam i chyba największe rozczarowanie. Problemem jest nie tylko to, że autor stara się pokryć okres około tysiącletni na terenach Europy, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, co już może sugerować traktowanie tematu po łebkach. Dużo większym problemem jest to, że książka nie jest na temat, który jest sugerowany poprzez tytuł, opis i układ ksiazki (podział rozdziałów na części ciała)... spodziewałam się poszerzenia informacji o średniowiecznej medycynie, a ten temat był zaledwie muśnięty. Przykładowo w takim rozdziale o sercu, który ma 27 stron - zaledwie 3 strony i jedna grafika na całą pełna stronę traktują o temacie serca z perspektywy medycyny. Reszta stron dotyczy symboliki serca, wierszy, miłości i religii. Dopiero po rozpoczęciu lektury doczytałam, że autor wprawdzie jest historykiem, ale sztuki, co wiele wyjaśnia. W związku z tym w rozdziale o krwi poruszany jest temat prześladowania Żydów w średniowiecznej Europie, w rozdziale o skórze - ubrania noszone przez ludzi w wiekach średnich, a w rozdziale o stopach, oprócz opisu jednej sytuacji medycznej (amputacji stopy cesarza) bez jakiejkolwiek próby wyjaśnienia czy drążenia, czym ten stan był spowodowany, nie ma absolutnie nic o medycynie. Jest natomiast o obuwiu, podróżowaniu i jednostkach miary oraz o mapach powstałych w średniowieczu i sposobach nawigacji. Ta książka jest o wszystkim i o niczym. Bliżej jej do lektury z historii sztuki niż do książki dotyczącej medycyny, która została potraktowana po macoszemu. Niektóre ciekawostki były faktycznie interesujące, dlatego książkę jednak zdecydowałam się skończyć, ale tak naprawdę gdybym wiedziała o czym ona faktycznie jest to nigdy bym po nią nie sięgnęła.

To 11 książka z serii "Zrozum", która przeczytałam i chyba największe rozczarowanie. Problemem jest nie tylko to, że autor stara się pokryć okres około tysiącletni na terenach Europy, Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, co już może sugerować traktowanie tematu po łebkach. Dużo większym problemem jest to, że książka nie jest na temat, który jest sugerowany poprzez tytuł,...

Dobre kompendium wiedzy o średniowiecznych wyobrażeniach na temat ludzkiego ciała i nie tylko, aczkolwiek nie jest to pozycja lekka w czytaniu. Momentami potrafi być nierówna, jeśli chodzi o ciekawość prezentowanej treści, mimo to autor odwalił kawał solidnej roboty i skorzystał z pokaźnej liczby materiałów źródłowych, co podnosi wartość tej książki.

Dobre kompendium wiedzy o średniowiecznych wyobrażeniach na temat ludzkiego ciała i nie tylko, aczkolwiek nie jest to pozycja lekka w czytaniu. Momentami potrafi być nierówna, jeśli chodzi o ciekawość prezentowanej treści, mimo to autor odwalił kawał solidnej roboty i skorzystał z pokaźnej liczby materiałów źródłowych, co podnosi wartość tej książki.

Kolejna anglosaska popularnonaukowa książka z zakresu historii społecznej średniowiecza. I niewątpliwie to co jest jej siłą, czyli zdrowy rozsądek w zakresie korzystania ze źródeł i wyciągania wniosków, jest jej wadą z marketingowego punktu widzenia.
Autor przedstawia stan świadomości ludzi żyjących pomiędzy V a XV wiekiem naszej ery na temat ludzkiego ciała i jego poszczególnych części. I nie da się ukryć, że dotyczy to głównie ówczesnych elit, czyli osób umiejących pisać, lub przynajmniej czytać. Przeważają bowiem źródła pisane, uzupełniane efektami wykopalisk archeologicznych (aczkolwiek autor w epilogu sygnalizuje, że będzie przybywać tylko tych drugich,jak i technik ich badania). W zakresie tych obu z nich nie sposób oprzeć się wrażeniu, że Europa Środkowa i Wschodnia (poza Cesarstwem Bizantyjskim) praktycznie wówczas nie istniały. W istocie, mniej mamy świadectw pisanych (aczkolwiek z Czechami to to różnie bywa, w końcu w XV wieku tu było centrum cesarstwa za Luksemburgów). Ale z archeologią w naszym regionie naprawdę nie jest źle.
Na pociechę można dodać, że nad-reprezentowani są Iroszkoccy mnisi i oczywiście Anglicy. Ale z drugiej strony autor nie zapomina o świecie arabskim czy raczej muzułmańskim oraz Żydach, żyjących wówczas w niemal wszystkich krajach kontynentu i basenu Morza Śródziemnego.
Jak przystało na naukowca Jack Hartnell nie doszukuje się skrajności ani sensacji. Jego tezy nie są ani kanoniczne, ani obrazoburcze a dobór argumentów rozsądny. Przekonywająco tłumaczy słynna ilustrację „Pieśni o róży” z zakonnicami zrywającymi rosnące na drzewie … penisy. Rozumie i tłumaczy schematyczność ówczesnych rysunków miniaturzystów oraz ograniczenia i zasady dotyczące studiowania ciała ludzkiego wynikające z trzech religii monoteistycznych a także jakie z nich płynęły inspiracje (np. do „szatkowania” ciał świętych oraz władców na relikwie, w szczytnym celu rozprzestrzeniania cudów – vide szczęka Antoniego Padewskiego czy wnętrzności królów Francji w specjalnej nekropolii-sanktuarium).
Ciekawa, dobrze zredagowana i ilustrowana pozycja, przybliżającego sposób myślenia ludzi wieków średnich.

Kolejna anglosaska popularnonaukowa książka z zakresu historii społecznej średniowiecza. I niewątpliwie to co jest jej siłą, czyli zdrowy rozsądek w zakresie korzystania ze źródeł i wyciągania wniosków, jest jej wadą z marketingowego punktu widzenia.
Autor przedstawia stan świadomości ludzi żyjących pomiędzy V a XV wiekiem naszej ery na temat ludzkiego ciała i jego...

Seria ZROZUM od Wydawnictwa Poznańskiego to moje zeszłoroczne odkrycie i wiem jedno, chcę więcej i będę sięgać w ciemno po każdy tom jaki tylko wpadnie mi w ręce. Tym razem razem z serią odbyłam fascynującą podróż do średniowiecza aby poznać co nasi przodkowie wiedzieli o ludzkim ciele i jakie mieli do niego podejście.

Autor przechodzi przez całe ludzie ciało od głowy aż po stopy. Opowiada nie tylko o tym co widoczne na pierwszy rzut oka ale także o zmysłach, sercu, wnętrznościach, układzie rozrodczym czy nawet wydalniczym. Każdy kolejny element staje się dla autora punktem wyjścia nie tylko do rozważań natury czysto biologicznej czy medycznej ale sięga znacznie głębiej. Opowieść o ciele nabiera szerszego znaczenie i staje się opowieścią o kulturze, historii, o społeczeństwie, religii i symbolice jaką wiązano z poszczególnymi elementami ciała. Zaskakujące jest, że ludzie średniowieczni wiedzieli całkiem sporo o tym jak zbudowany jest i jak funkcjonuje organizm człowieka czego dowodem są liczne ilustracje zawarte w książce.

,,Jeździec bez głowy" to solidna porcja wiedzy podana w bardzo przystępnej formie. Liczne ciekawostki, anegdoty, ilustracje odczarowują epokę, którą niesłusznie nazywa się ,,wiekami ciemnymi". Znajdziemy tu znacznie bogatszy, bardziej fascynujący obraz średniowiecza pokazany przez przyznam ciała. Pozwoli nam przez chwilę spojrzeć na organizm tak jak patrzyli nasi przodkowie, zrozumieć ich punkt widzenia, szczególnie, że autor mocno posiłkuje się zachowanymi tekstami źródłowymi oraz dostrzec w ciele coś więcej. Bo dla ludzi średniowiecza każdy element miał swoją symbolikę, znaczenie, więcej mówił o całym społeczeństwie niż indywidualnej jednostce. Jest to fascynująca lektura, od której ciężko się oderwać.

Seria ZROZUM od Wydawnictwa Poznańskiego to moje zeszłoroczne odkrycie i wiem jedno, chcę więcej i będę sięgać w ciemno po każdy tom jaki tylko wpadnie mi w ręce. Tym razem razem z serią odbyłam fascynującą podróż do średniowiecza aby poznać co nasi przodkowie wiedzieli o ludzkim ciele i jakie mieli do niego podejście.

Autor przechodzi przez całe ludzie ciało od głowy aż...

Dużo przystępnej wiedzy w bardzo przyzwoitej formie. Tytułowe ciało staje się w pewnym momencie jedynie pretekstem do szerszego omówienia średniowiecza, ale to zdecydowanie działa na plus, jako że osadza wszystko w odpowiednim kontekście. Dużo ciekawostek, cytowania tekstów z epoki i przedrukowywania świetnie dobranych ilustracji, słowem: kawał porządnej popularnonauki.

Dużo przystępnej wiedzy w bardzo przyzwoitej formie. Tytułowe ciało staje się w pewnym momencie jedynie pretekstem do szerszego omówienia średniowiecza, ale to zdecydowanie działa na plus, jako że osadza wszystko w odpowiednim kontekście. Dużo ciekawostek, cytowania tekstów z epoki i przedrukowywania świetnie dobranych ilustracji, słowem: kawał porządnej popularnonauki.

Bardzo ok, ale pod koniec wyjątkowo irytowały mnie długie łacińskie/greckie/francuskie/itp. cytaty dopisywane przy każdej okazji, oczywiście zaraz potem tłumaczone . Odbierałam to jako bezczelne nabijanie wierszówki albo hiperego autora, do takich rzeczy są przypisy(!!!).

Bardzo ok, ale pod koniec wyjątkowo irytowały mnie długie łacińskie/greckie/francuskie/itp. cytaty dopisywane przy każdej okazji, oczywiście zaraz potem tłumaczone . Odbierałam to jako bezczelne nabijanie wierszówki albo hiperego autora, do takich rzeczy są przypisy(!!!).

To pierwsza książka z tej serii z jaką miałam do czynienia, ale bardzo cieszę się, że po nią sięgnęłam.
Nie jest to pozycja, którą pochłania się na raz, ale zawiera naprawdę sporo ciekawostek o podejściu ludzi średniowiecza do medycyny i ludzkiego ciała.
Duży plus za ilustracje.

To pierwsza książka z tej serii z jaką miałam do czynienia, ale bardzo cieszę się, że po nią sięgnęłam.
Nie jest to pozycja, którą pochłania się na raz, ale zawiera naprawdę sporo ciekawostek o podejściu ludzi średniowiecza do medycyny i ludzkiego ciała.
Duży plus za ilustracje.

Bardzo lubię opowieści o dawnej medycynie i wogóle ciekawostki historyczne, jednak ta pozycja nie jest an w połowie tak porywająca jak dzieła Jurgena Thorwalda, czy choćby "Przypadkowe odkrycia medyczne" Wintersa.
Mnóstwo ciekawych informacji, jednak brnęłam przez nią długo, gdyż nie czyta się jej lekko.

Bardzo lubię opowieści o dawnej medycynie i wogóle ciekawostki historyczne, jednak ta pozycja nie jest an w połowie tak porywająca jak dzieła Jurgena Thorwalda, czy choćby "Przypadkowe odkrycia medyczne" Wintersa.
Mnóstwo ciekawych informacji, jednak brnęłam przez nią długo, gdyż nie czyta się jej lekko.

Liczyłam na poruszenie bardziej medycznych kwestii, a dostałam taki trochę misz masz: trochę średniowiecznej medycyny (i to było najciekawsze),trochę sztuki, literatury, religii itd. Nie o to mi chodziło. I kolejny raz mam z serią Zrozum takie poczucie, że super, że są te książki, bo są ciekawe, ale do mojej pełnej satysfakcji, znowu czegoś brakuje.

Liczyłam na poruszenie bardziej medycznych kwestii, a dostałam taki trochę misz masz: trochę średniowiecznej medycyny (i to było najciekawsze),trochę sztuki, literatury, religii itd. Nie o to mi chodziło. I kolejny raz mam z serią Zrozum takie poczucie, że super, że są te książki, bo są ciekawe, ale do mojej pełnej satysfakcji, znowu czegoś brakuje.