http://filmoliteraturofilia.blogspot.com/2013/04/refleksyjna-wielopokoleniowa-spowiedz.html#more

"Matka Ryżu" to obraz życia codziennego na Malajach na przełomie lat. Doświadczenia wielopokoleniowej rodziny. Życie i cała gama uczuć: od czasów, gdy o tożsamość narodową jest niezwykle trudno aż do lat współczesnych. Piękne i złe chwile prostego i barwy bogatego okresu. Opowieść, którą snuje prawie każdy członek tej ogromnej rodziny.

Opowieści te, czasem niczym bajania Szeherezady, są magiczne i niezwykle wciągające. W swojej formie nieco przypominają reportaż. A to przez relacje zdawane przez członków rodziny, ich wspomnienia. Nie tyle jest to wielopokoleniowa saga, co takaż spowiedź. Każdy bohater ma coś do powiedzenia, w związku z czym powieść jest niezwykle głęboka i ciekawa. Podążamy wraz z bohaterami, ich podejściem do życia, priorytetami, relacjami i emocjami. Autorka niezwykle prawdziwie oddaje odczucia wielu osób. Obrazuje jak bardzo rzeczywistość może się różnić z punktu widzenia pojedynczego człowieka. Jak jeden czyn, jedno zdanie może zostać zrozumiane przez drugą osobę. Jak łatwo jest zranić bliskich. Jak trudno zburzyć stawiane latami mury.

Wynikiem tego jest niezwykle emocjonalna powieść, w której kochamy i nienawidzimy wraz z bohaterami, a nasze opinie zmieniają się wraz z przeczytanymi stronami. Gdy spojrzymy na postaci oczami bliskich, nasze zdanie o nich może zmienić się o sto osiemdziesiąt stopni.

Manicka stosuje odniesienia historyczne oraz nadzwyczajnie barwne i bogate opisy. Niektórych fragmentów nie powstydziłyby się autorki szwedzkich kryminałów. Okrucieństwa Japończyków autorka opisuje niezwykle mocno, wręcz brutalnie. Przez znaczną część książki aż zionie strachem wobec tej nacji. Tak samo niesłychane są opisy malajskiego dnia codziennego, snów, obrzędów, zwyczajów i całej reszty, która składa się na tę wspaniałą pozycję.

"Matka Ryżu" to powieść niezwykle mądra i obrazowa. Z bohaterami niespodziewanie silnymi, ale także delikatnymi duszami, które nie radzą sobie z trudami życia i wielkimi oczekiwaniami bliskich. W gruncie rzeczy historia jest niezwykle pesymistyczna, smutna i refleksyjna. Po mijanych latach i relacjach kolejnych pokoleń widzimy, jak bardzo czasy się zmieniają. Jak mało jednocześnie różnią się emocje, jak łatwo złe słowa przekazać dalej poprzez swoje dzieci. Jak wiele lat trzeba, by dojść do jednej myśli i by zrozumieć błędy przeszłości.

Powieść daje niezwykły obraz kultury na przestrzeni lat, obyczajów hinduskich, ale po części także chińskich i cejlońskich. Bardzo dużo z tej pozycji dowiemy się o życiu ludzi z tego kawałka świata. Nie brakuje tu także szamanizmu. Momentami powieść czyta się jak baśń. Życzyłabym sobie więcej tak bogatych i barwnych niespodzianek czytelniczych. Naprawdę polecam.

http://filmoliteraturofilia.blogspot.com/2013/04/refleksyjna-wielopokoleniowa-spowiedz.html#more

"Matka Ryżu" to obraz życia codziennego na Malajach na przełomie lat. Doświadczenia wielopokoleniowej rodziny. Życie i cała gama uczuć: od czasów, gdy o tożsamość narodową jest niezwykle trudno aż do lat współczesnych. Piękne i złe chwile prostego i barwy bogatego okresu....