No, ja wiem, że fabuła jest przewidywalna do bólu, że wiele sytuacji naciąganych i niestety niewiele mają wspólnego z rzeczywistością, gdzie niestety dominuje kolor szary, a nie czarno-biały ułatwiający czytelnikowi orientację kogo lubić a kogo nie, kto ma rację a kto jest zimnym draniem. I że książki Moniki Szwai kiedyś zaliczono by do kategorii książek dla kucharek. Ale tak wiele osób próbuje napisać książkę dla tych, którzy potrzebują pocieszenia, wyciszenia, drogowskazu, oderwania się od..., powiedzenia, że dasz radę i z tym....i nie łam się itd. Czyli dla współczesnej kobiety, która znalazła się niestety w czasie przejściowym, w którym mężczyzna stracił swoją dawną pozycję i nie jest w stanie już któreś pokolenie wymyślić sobie jakiejś innej pozy, w której byłoby mu do twarzy i mógłby się przydać do czegokolwiek na dłuższą metę. I nikt tego nie robi tak dobrze jak ta właśnie autorka. Książki Moniki Szwai powinni czytać mężczyźni, bo to by im pomogło to miejsce znaleźć, zamiast jęczeć zupełnie bez sensu, że do niczego ci nie jestem potrzebny, lub co gorsza, jak bohater "Gosposi...", próbować sobie wyrobić pozycję w małżeństwie pięścią. Szanowna Pani Moniko! Może i jest Pani autorką książek dla kucharek. Ale jest Pani wybitną autorką tych książek!

No, ja wiem, że fabuła jest przewidywalna do bólu, że wiele sytuacji naciąganych i niestety niewiele mają wspólnego z rzeczywistością, gdzie niestety dominuje kolor szary, a nie czarno-biały ułatwiający czytelnikowi orientację kogo lubić a kogo nie, kto ma rację a kto jest zimnym draniem. I że książki Moniki Szwai kiedyś zaliczono by do kategorii książek dla kucharek. Ale...