Serię poradników rozwoju osobistego "Jak łatwiej żyć" jak najbardziej warto rozpocząć od tej własnej pozycji. 
Po przeczytaniu kilku książek z tej serii uważam, że ta jest dobrym wstępem i ogólnym wprowadzeniem do tematyki o osobach nadzdolnych, dla "zbyt inteligentnych oraz skomplikowanych". 

Niemniej, jeśli tę książkę potraktuje się zupełnie oddzielnie od pozostałych, Czytelnik może odczuwać zdecydowany niedosyt na określone pod tematy, ponieważ w tym wydaniu tematy potraktowane są wybiórczo, skrótowo, niewyczerpująco, niemniej, nadal przedstawione są tak, aby zaciekawić i przyciągnąć Czytelnika na dłużej w tematyce egzystencji osób wysokowrażliwych oraz ich codziennego funkcjonowania we współczesnych czasach.

Serię poradników rozwoju osobistego "Jak łatwiej żyć" jak najbardziej warto rozpocząć od tej własnej pozycji. 
Po przeczytaniu kilku książek z tej serii uważam, że ta jest dobrym wstępem i ogólnym wprowadzeniem do tematyki o osobach nadzdolnych, dla "zbyt inteligentnych oraz skomplikowanych". 

Niemniej, jeśli tę książkę potraktuje się zupełnie oddzielnie od pozostałych,...

Moim zdaniem to raczej podręcznik dla psychologów lub dla tych, którzy mają w swoim otoczeniu osoby nadwydajne mentalnie (I nie wiedzą, co z tym począć; usiłują je zrozumieć) aniżeli poradnik stricte dla osób dotkniętych tą przypadłością.

Moim zdaniem to raczej podręcznik dla psychologów lub dla tych, którzy mają w swoim otoczeniu osoby nadwydajne mentalnie (I nie wiedzą, co z tym począć; usiłują je zrozumieć) aniżeli poradnik stricte dla osób dotkniętych tą przypadłością.

Przeczytane na dwugodzinnym, nudnym wykładzie. A właściwie "przeleciane", bo konkretów i typowych porad jest stanowczo za mało.

Przeczytane na dwugodzinnym, nudnym wykładzie. A właściwie "przeleciane", bo konkretów i typowych porad jest stanowczo za mało.

Trochę się rozczarowałam po tej lekturze. Mam wrażenie, że autorka potraktowała temat bardzo ogólnie, po macoszemu.
Zdecydowanie zabrakło mi tu konkretów.

Trochę się rozczarowałam po tej lekturze. Mam wrażenie, że autorka potraktowała temat bardzo ogólnie, po macoszemu.
Zdecydowanie zabrakło mi tu konkretów.

Czy ta książka cokolwiek wnosi? Wątpliwe.

Czy ta książka cokolwiek wnosi? Wątpliwe.

Autor: Monique de Kermadec
Tytuł: Jak łatwiej żyć. Dla zbyt inteligentnych i skomplikowanych
Wydawnictwo: Feeria
Premiera: 2021-03-24
Czy czujesz, że mimo swojej wysokiej inteligencji masz trudności z odnalezieniem swojej życiowej ścieżki? Czy masz wrażenie, że twoje zdolności raczej stają ci na przeszkodzie, niż pomagają w życiu? Czy zmagasz się z problemami w rodzinie, pracy i wśród znajomych? Czy czujesz, że nikt cię nie rozumie, a wszystkie twoje pomysły są wyśmiewane lub nie masz odwagi zabrać się za ich realizację? Czy doświadczasz poczucia inności? Wielu bardzo zdolnych dorosłych wciąż czuje się źle ze swoją niezwykłością. Poczucie inności, będącej wynikiem wyższej, a zarazem odmiennej inteligencji, zepchnęło ich na margines życia, przez co wciąż nie odnaleźli swojej ścieżki i cierpią z powodu impasu, w którym utknęli. Skrycie marzą o wolności, mając nadzieję, że ich inność w końcu przestanie być więzieniem, a stanie się źródłem radości i inspiracji.

Podeszłam do tej pozycji, bo stwierdziłam, że chcę dowiedzieć się czegoś na ten temat. Napisana jest w miarę przyjemnym pismem, lecz musimy pamiętać, że to poradnik, więc no nie będzie idealnie. Książka została podzielona na główne tematy, z czego każdy ma swoje mniejsze punkty, które są nam wyjaśniane. Zawiera w sobie mnóstwo przykładów oraz odniesienia do doświadczeń. Podobało mi się to w jaki sposób jest ona podzielona. Dodatkowym punktem jest też to, że określone elementy są wypunktowane przejrzyście. Mimo tego myślę, że ta książka nie jest dla mnie. Oczywiście jest dobrze przemyślana, jednak nie dostałam tutaj tego, czego oczekiwałam. Nie mogłam do końca się w niej odnaleźć, pomijając fakt różnych myśli, czy porad z niej. Nie podobało mi się to jak później została ona rozwinięta i zakończona. Po przeczytaniu nic nie mogę wprowadzić do swojego życia, ponieważ nie zauważyłam nic co mnie by chwyciło. Jednak jeżeli chcecie do niej zajrzeć to możecie, bo to jest moja opinia, a wasza może być inna. Ocena 4/10

Autor: Monique de Kermadec
Tytuł: Jak łatwiej żyć. Dla zbyt inteligentnych i skomplikowanych
Wydawnictwo: Feeria
Premiera: 2021-03-24
Czy czujesz, że mimo swojej wysokiej inteligencji masz trudności z odnalezieniem swojej życiowej ścieżki? Czy masz wrażenie, że twoje zdolności raczej stają ci na przeszkodzie, niż pomagają w życiu? Czy zmagasz się z problemami w rodzinie,...

Dramat. Czekałam i czekałam na jakieś rady typu "jak lepiej żyć". Kompletny nonsens. Rozciągnięcie jednego rozdziału na kilka. Nie dowiesz się nic przydatnego, oprócz powiedzmy nieśmiałej "samo diagnozy" i odniesienia przykładów do swojego życia, jeśli jesteś "nadzdolny".
Spoiler - kończy się na zachęceniu do terapii.
Spoiler 2 - nic się nie zmieni. Najwyżej zniechęcisz się do poradników na kilka dobrych miesięcy.

Dramat. Czekałam i czekałam na jakieś rady typu "jak lepiej żyć". Kompletny nonsens. Rozciągnięcie jednego rozdziału na kilka. Nie dowiesz się nic przydatnego, oprócz powiedzmy nieśmiałej "samo diagnozy" i odniesienia przykładów do swojego życia, jeśli jesteś "nadzdolny".
Spoiler - kończy się na zachęceniu do terapii.
Spoiler 2 - nic się nie zmieni. Najwyżej zniechęcisz...

Książka, o której Wam dzisiaj opowiem, została napisana przez psycholożkę żyjącą i pracującą we Francji. Temat, który poruszyła, jest dla mnie nowy i mega ciekawy. Pani Monique, jako specjalistka, zajmuje się między innymi pracą z osobami nadzdolnymi. Co to oznacza? Są to osoby, które mają wrodzoną wysoką inteligencję - nie tylko w klasycznym ujęciu, ale również emocjonalną i twórczą. Czy jest to przepis na życiowy sukces? Jak się okazuje, niekoniecznie. Autorka mówi nam o problemach z jakimi spotykają się takie osoby - wyalienowanie, brak zrozumienia, depresja, stres, nadwrażliwość… To wszystko powoduje, że często życie takich ludzi nie jest naznaczone sukcesami. Autorka usilnie namawia do tego, aby takie osoby diagnozować już w dzieciństwie i poprzez psychoterapię, działania w edukacji czy w rodzinie nauczyć dobrze funkcjonować w społeczeństwie. Bardzo ważne jest też rozwijanie ich zdolności i pewności siebie, aby czuli, że robią coś, co sprawia im satysfakcję. Natomiast błędem jest hamowanie ich możliwości - co niestety często ma miejsce.

Takich nadzdolnych dorosłych nie jest dużo - jest to zaledwie niewielki procent społeczeństwa. Autorka sporo pisze o 2% społeczeństwa ludzkiego, którzy należą do stowarzyszenia MENSA. Słyszeliście o nim? Są to ludzie o wysokim ilorazie inteligencji. Warto dowiedzieć się na ten temat czegoś więcej!

Jeżeli jesteś wyjątkowo inteligentny, wrażliwy, empatyczny, twórczy i masz problem z odnalezieniem się w grupie innych ludzi, to może jesteś nadzdolnym dorosłym? Aby się tego dowiedzieć należy udać się do specjalisty - psychologa - i przejść szereg testów i rozmów. Są to między innymi testy na inteligencję, ale nie tylko.

Pozycja bardzo ciekawa, napisana w miarę prostym i zrozumiałym językiem. Niezbyt obszerna, więc czyta się szybko. Omawiająca temat w taki sposób, żeby zainteresować i pobudzić do dalszych poszukiwań. Cieszę się, że ją przeczytałam .

Książka, o której Wam dzisiaj opowiem, została napisana przez psycholożkę żyjącą i pracującą we Francji. Temat, który poruszyła, jest dla mnie nowy i mega ciekawy. Pani Monique, jako specjalistka, zajmuje się między innymi pracą z osobami nadzdolnymi. Co to oznacza? Są to osoby, które mają wrodzoną wysoką inteligencję - nie tylko w klasycznym ujęciu, ale również emocjonalną...

Książka bardzo mi się dłużyła, przysypiałam po kilku kartkach. Za dużo suchej wiedzy, powtórzeń, za mało praktycznych rad, na jakie liczyłam po zapoznaniu się z rozwinięciem tytułu i opisem od wydawcy.

Książka bardzo mi się dłużyła, przysypiałam po kilku kartkach. Za dużo suchej wiedzy, powtórzeń, za mało praktycznych rad, na jakie liczyłam po zapoznaniu się z rozwinięciem tytułu i opisem od wydawcy.

Napisana w tak nudny sposób, że dałam spokój po dwóch rozdziałach.

Napisana w tak nudny sposób, że dałam spokój po dwóch rozdziałach.