Picture book, ale nie taki zwyczajny, raczej dla starszych dzieci.
Ilustracje nie wszystkie są wyraziste, niektóre jakby za mgłą. Nie docierają głębią i treścią do małego czytelnika.
Dopiero maluch prowadzący jakby za rączkę przez rodzica , który postara się mu wytłumaczyć o co chodzi w przekazie ,zacznie ciekawić się lekturą.

W 2019 roku książka dostała nagrodę za najlepsza książkę ilustrowaną dla dzieci przyznawaną przez New York Timesa.
Dopracowana jest w każdym calu i szczególe. Wymowna , nostalgiczna, piękna, smutna, pełna refleksji, interesująca, wrażliwa, poruszająca serce do głębi.

Książkę musiałam najpierw sama przestudiować ,żeby móc wytłumaczyć dzieciom o co chodzi.
Z początku trudno dorosłemu rozeznać się w przekazie lektury.

Zaczyna się od słów ,, Wiem jak to jest być małym w mieście…’’.
W grudniowy zimny dzień odnajdujemy samotnego małego chłopca przedzierającego się przez ulice miasta w Stanach Zjednoczonych. Z uwagi, że jeżdżą tam tramwaje , dociekam, że nie jest to Nowy Jork.
Chłopiec podróżuje środkami komunikacji miejskiej, nikt nie zwraca na niego uwagi. Jest tak samotny i bezbronny jak łupinka orzecha na środku oceanu.
Śnieg wali coraz większymi płatami, zawierucha i wiatr. Za szybą tramwaju chwilami nic dosłownie nie widać. Chłopczyk nie boi się, jest bardzo zaradny, idzie naprzód pod naporem wiatru. Tylko widać jego zieloną czapeczkę z dużym czerwonym pomponem.
Przedziera się ulicami głośnego miasta, gdzie aż huczy od hałasu i zgiełku klaksonów.
Trąbią taksówki, wyje syrena, krzyki, tłok, roboty drogowe ,szum koparki. Akcja jest bardzo dynamiczna.
Chłopiec wydaje się taki maleńki na tle drapaczy chmur, których tu nie brakuje.
Dokąd on zmierza? Dlaczego jest sam? Te pytania same się narzucają podczas lektury.
Chłopiec w myślach przemawia do samego siebie, aby dodać sobie otuchy; czy też powtarza cenne wskazówki mamy, która dała mu przed wyjściem z domu. Tego jeszcze na początku nie wiemy.
Powtarza cenne rady typu, żeby nie chodzić małymi ciemnymi ulicami, omijać podwórza z psami, uważać na krzaki, chować się w zakamarkach gałęzi np. morwy, ogrzewać się w miejscach wydmuchu klimatyzacji budynku. Wspomina miejsca , gdzie są przemili sklepikarze ,którzy zawsze poczęstują głodnego; budynki pod, którymi można posłuchać muzyki itp.

Dlaczego chłopiec tak gna po mieście?
Czy ma jakiś ukryty cel?
Do kogo kieruje profesjonalne rady?
Czy wróci wreszcie do domu ?
Czy wyprawa skończy się pomyślnie?

Na te pytania kochani odpowiecie sobie sami , czytając i oglądając wnikliwie ilustracje.
Tu nic nie jest takie bardzo oczywiste.
A interpretacja ostatniego obrazka może mieć wyraz dwuznaczny.
I przypomnę , że nadzieja umiera ostatnia.

Polecam. Lektura chwyta za serce i mocno ściska.

W dodatku wydanie jest takie piękne i dopracowane. Książeczka posiada błyszczącą obwolutę, a okładkę czerwoną jak pomponik czapeczki chłopca. Dodatkowo ma jeszcze tłoczenie sylwetki malca w samej okładce.

Picture book, ale nie taki zwyczajny, raczej dla starszych dzieci.
Ilustracje nie wszystkie są wyraziste, niektóre jakby za mgłą. Nie docierają głębią i treścią do małego czytelnika.
Dopiero maluch prowadzący jakby za rączkę przez rodzica , który postara się mu wytłumaczyć o co chodzi w przekazie ,zacznie ciekawić się lekturą.

W 2019 roku książka dostała nagrodę za...

Ten picturebook to prawdziwa sztuka autorstwa kanadyjskiego ilustratora Sydneya Smitha.

Początkowo byłam przekonana, że narrator, mały chłopiec, przemierzając we wielkie miasto i zatłoczone ulice, które są jego domem, daje porady innemu bezdomnemu dziecku jak przetrwać. Mówi o tym co może budzić lęk w miejskim chaosie, czego lepiej unikać, gdzie znaleźć schronienie, gdzie można się ogrzać, dostać coś do jedzenia, a nawet wskazuje miejsce, gdzie można odnaleźć chwilę przyjemności w postaci posłuchania muzyki i śpiewu. Było mi ogromnie przykro, że małe dziecko musi to wszystko wiedzieć...

Dopiero pod koniec książki, domyśliłam się, że chłopiec zwracał się do swojego kota, który zaginął. Chłopiec z pewnością bardzo za nim tęskni i przypomina mu, że czeka na niego bezpieczny dom, gdzie zawsze może wrócić. Tak jak on sam, bo tam w domu zawsze ktoś na chłopca czeka.

Nie mogę się jednak oprzeć wrażeniu, że ta opowieść jest pewną metaforą, a moje pierwsze przekonanie wcale nie było błędne.

Ten picturebook to prawdziwa sztuka autorstwa kanadyjskiego ilustratora Sydneya Smitha.

Początkowo byłam przekonana, że narrator, mały chłopiec, przemierzając we wielkie miasto i zatłoczone ulice, które są jego domem, daje porady innemu bezdomnemu dziecku jak przetrwać. Mówi o tym co może budzić lęk w miejskim chaosie, czego lepiej unikać, gdzie znaleźć schronienie, gdzie...

"Sam w mieście" to książka utrzymana w dość przygnębiającym klimacie. Książka, która mocno mną wstrząsnęła.

Poznajemy w niej chłopca, który wydaje się smutny, opuszczony i samotny. Sam wędruje po skąpanym w śniegu mieście.

Podczas tej wędrówki udziela nietypowych rad. Pokazuje gdzie można posłuchać darmowej muzyki, gdzie znajdują się dobrzy ludzie, którzy poproszeni podzielą się jedzeniem, gdzie znajduje się kanał z ciepłym powietrzem, pod którym można się zdrzemnąć. A także jakich miejsc unikać, gdzie nie jest bezpiecznie.

Wreszcie dowiadujemy się, że chłopiec udziela tych rad swojemu zaginionemu futrzastemu przyjacielowi, którego szuka. Szuka, jednak nie znajduje.

Przyznam szczerze, że nie jest to łatwa pozycja i potrafi nieźle "przeorać" emocjonalnie. Do tej pory kiedy o niej myślę, ściska mi się gardło. Wywarła na mnie ogromny wpływ, głównie tym, że tak łatwo odnieść ją do bezdomnych i tak bardzo uderza to jak trudne warunki do życia mają zimową porą.

I wreszcie sam bohater, dziecko, od którego bije tak dojmujący smutek. Choć wciąż trwa w poszukiwaniach, zdaje się powoli godzić ze stratą. Stąd rady udzielane przyjacielowi. Udzielane w nadziei, że jakoś sobie poradzi i że gdzieś tam jest cały i zdrów w tym wielkim mieście.

Dawno żadna książka aż tak mnie nie skopała. Długo jeszcze będę o niej myśleć. A Wam polecam tę lekturę zostawić na dogodny moment, w którym pozwolicie jej w pełni zatopić się w swoim sercu i umyśle.

"Sam w mieście" to książka utrzymana w dość przygnębiającym klimacie. Książka, która mocno mną wstrząsnęła.

Poznajemy w niej chłopca, który wydaje się smutny, opuszczony i samotny. Sam wędruje po skąpanym w śniegu mieście.

Podczas tej wędrówki udziela nietypowych rad. Pokazuje gdzie można posłuchać darmowej muzyki, gdzie znajdują się dobrzy ludzie, którzy poproszeni...

Przekaz jest subtelny, nienarzucający się odbiorcy. Myślę, że każdy z nas może odebrać tę książkę na swój sposób. Dla mnie pięknym i istotnym przesłaniem było, że każdy z nas, nawet mały i bezbronny, może okazać się opoką i wsparciem dla innych.

Opowiadając o tej książce, nie sposób nie wspomnieć o niesamowitych, klimatycznych ilustracjach. Zarówno moje dzieci jak i ja byliśmy nimi zachwyceni! Dynamiczne, proste, utrzymane w szaro-burej tonacji doskonale potrafią oddać ładunek emocjonalny książki: poczucie samotności, zagubienia, determinację, odwagę i troskę o innych.

Przekaz jest subtelny, nienarzucający się odbiorcy. Myślę, że każdy z nas może odebrać tę książkę na swój sposób. Dla mnie pięknym i istotnym przesłaniem było, że każdy z nas, nawet mały i bezbronny, może okazać się opoką i wsparciem dla innych.

Opowiadając o tej książce, nie sposób nie wspomnieć o niesamowitych, klimatycznych ilustracjach. Zarówno moje dzieci jak i ja...