Lektura „Złego kocurka” to było czyste szaleństwo. Razem z córką tarzałyśmy się ze śmiechu i co chwilę musiałyśmy przerywać czytanie. Nie wiem jak to się stało, że wcześniej n ie trafiłam na tą serię, ale teraz z pewnością nadrobimy zaległości, tym bardziej, że jesteśmy zagorzałymi kociarami. W domu mamy dwa egzemplarze tych niesamowitych stworzeń, a dokarmiamy jeszcze kilka sztuk wolnożyjących. Często mamy więc okazję obserwować ich zwyczaje i charaktery i muszę powiedzieć, że chociaż książeczka Nicka Bruela nie jest duża objętościowo, to całkiem sporo w niej informacji na temat nawyków i upodobań futrzanych czworonogów. Wszystko opowiedziane z przymrużeniem oka i sporą ironią, co doskonale rozumiem, gdyż sama też często podśmiewam się z wygodnictwa moim pupili, a ich kreatywność w wynajdywaniu najodpowiedniejszych dla siebie miejsc nieodmiennie mnie zadziwia.

Nie myślmy jednak, że tylko koty są tutaj w centrum wydarzeń. W „Obozowym szaleństwie” mamy niespotykaną zamianę ról, w której nasz tytułowy kocurek stanie się psem i jako pies zostanie przyjęty na obóz. Czy poradzi sobie z tym wyzwaniem? No cóż, na pewno będzie musiał pożegnać się z 22-godzinnymi drzemkami i wylegiwaniem na słońcu. Psie życie wygląda nieco inaczej, a do tego las, psi koledzy, dzikie zwierzęta…

Lektura „Złego kocurka” to było czyste szaleństwo. Razem z córką tarzałyśmy się ze śmiechu i co chwilę musiałyśmy przerywać czytanie. Nie wiem jak to się stało, że wcześniej n ie trafiłam na tą serię, ale teraz z pewnością nadrobimy zaległości, tym bardziej, że jesteśmy zagorzałymi kociarami. W domu mamy dwa egzemplarze tych niesamowitych stworzeń, a dokarmiamy jeszcze...