Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O tak, wizyta u weterynarza z kotem to zawsze mocne przeżycie! Jestem wtedy podrapana, obsyczana i na koniec muszę jeszcze za wszystko przepraszać :) Serię ze złym Kocurkiem lubię nie tylko za poczucie humoru i dystans autora, ale również za to, że dzieci uczą się z niej zachowań swoich pupili i przede wszystkim uświadamiają sobie, że zwierzę należy obserwować. Nie mówię tu jedynie o stanach chorobowych, ale również o codziennych zachowaniach. Moja córka dobrze wie, że np. machanie ogonem u kota nie oznacza wcale radości. Przeciwnie, zwierzak jest wtedy najczęściej zdenerwowany i jeżeli będzie nadal go osaczać to zaatakuje. Niestety często zdarza się, że dzieci o tym po prostu nie wiedzą. Ba, co tam dzieci! Ostatnio słyszałam jak moje czteroletnie dziecko instruowało w tej dziedzinie swojego bez mała siedemdziesięcioletniego dziadka :) Przy okazji takich właśnie lektur fajnie można z dzieckiem porozmawiać oraz zachęcić do własnych obserwacji i wniosków.