Muszę przyznać, że nie do końca odpowiadała mi formuła, jaką w tej historii zastosowano. Te wszystkie inwektywy, kierowane wobec głównego bohatera, no i dość brutalne wątki, opowiadające o potrąceniu zwierzaka przez samochód czy przerabianiu na serdelki - jakoś tak nie bardzo pasowały mi do książki dla najmłodszego odbiorcy.

Ale poza tymi elementami historyjka jest całkiem sympatyczna. Główny bohater - odpychający swoim wyglądem, ale nadrabiający charakterem i ogromnym sercem, szuka swojego wymarzonego właściciela. Przy okazji ładując się w poważne tarapaty.

Oczywiście dobro zwycięża. Ale plusem jest dość nieoczekiwane zakończenie - dalekie od ckliwości. Ciekawe, jak wyglądają kolejne opowieści o przygodach zapchlonego kundla.

Muszę przyznać, że nie do końca odpowiadała mi formuła, jaką w tej historii zastosowano. Te wszystkie inwektywy, kierowane wobec głównego bohatera, no i dość brutalne wątki, opowiadające o potrąceniu zwierzaka przez samochód czy przerabianiu na serdelki - jakoś tak nie bardzo pasowały mi do książki dla najmłodszego odbiorcy.

Ale poza tymi elementami historyjka jest całkiem...

Zacznę od grafiki - urzekająca. Treść zaś, powiedzmy, że kontrowersyjna. Ponadto skrótowa, traktowana sygnalizacyjnie, w telegraficznym wręcz skrócie.

Wiemy, że Zapchlony Kundel ma kumpla Płaskota (też o strasznej życiowej historii),jest niechciany, cuchnący, wzgardzany, wyśmiewany i co rusz popada w piętrowe kłopoty. Raz ma być przerobiony na hot dogi, innym razem wypchany, czego się nie dotknie, od razu ląduje w tragicznych okolicznościach, które, niemałym cudem, kończą się dlań pozytywnie.

Autor nie ma litości dla biednego psa: nie wie on co to dom, kim jest pan-właściciel, nigdy nie był kochany, ni potrzebny. Każde przejaw ludzkiej uwagi traktuje za los szczęścia, pewnie stąd tyle kłopotów.

Zdecydowanie nie jest to książka dla mniejszych dzieci. Moje 9-latka odrzuciła ją z krzykiem, mówiąc, że nie da rady czytać więcej tych okropności. Może starsze dzieci, dorośli, jako rodzaj rozprawienia się z humorem Autora, jego mocnym dowcipem i bezwzględnością wobec bohaterów, na szczęście z happy endem w tle.

To bardzo specyficzna książka, nie dla każdego, dalej gryzę się z myślami.

Zacznę od grafiki - urzekająca. Treść zaś, powiedzmy, że kontrowersyjna. Ponadto skrótowa, traktowana sygnalizacyjnie, w telegraficznym wręcz skrócie.

Wiemy, że Zapchlony Kundel ma kumpla Płaskota (też o strasznej życiowej historii),jest niechciany, cuchnący, wzgardzany, wyśmiewany i co rusz popada w piętrowe kłopoty. Raz ma być przerobiony na hot dogi, innym razem...

Dzieci bardzo lubią opowieści o zwierzętach. A co jeśli jej bohaterem będzie brudny i niekoniecznie pięknie pachnący pies? „Zapchlony Kundel” to świetna, ciekawa i zdecydowanie nietypowa książka dla dzieci od wydawnictwa Wytwórnia. Sprawdźcie razem z nami jakie przygody spotkają jej bohaterów.

Zapchlony Kundel mieszka na śmietniku. Jego wiernymi towarzyszami są nie tylko pchły, ale także całkiem spore stadko much oraz Płaskot (kot, który imię zawdzięcza spotkaniu z furgonetką, które na stałe wpłynęło na jego wizerunek). Pewnego dnia Zapchlony Kundel postanawia znaleźć sobie pana. Wzorem innych psów chciałby chodzić na smyczy i być wiernym towarzyszem człowieka. Niestety, jak się okazuje, nie jest to proste zadanie!

Zapchlony Kundel zdecydowanie nie ma szczęścia do właścicieli. Najpierw znaleziony przez niego pan chce go sprzedać właścicielom restauracji, którzy z psów robią kiełbaski do hot-dogów. Później pies pada ofiarą bandy włamywaczy, czym naraża się na gniew swojego pana. Jego właściciel po tym wydarzeniu nie chce mieć z nim więcej do czynienia. Nikt nie chce przygarnąć Zapchlonego Kundla. Dzieci biorą go za piłkę, przechodnie mylą go z dywanikiem. Nie chcą go nawet w restauracji, gdzie pies chciał się nająć jako wycieraczka na pół etatu. Czy Zapchlony Kundel odszuka wreszcie szczęśliwy dom i pana, który pokocha go mimo pcheł i warstwy brudu?

„Zapchlony Kundel” to książka, która w niczym nie przypomina typowych opowieści dla dzieci. Tytułowy bohater jest brudny, śmierdzący i niezbyt rozgarnięty, choć nie można mu odmówić uroku! W opowieści nie zabraknie czarnych bohaterów. W zasadzie większość ludzi, których spotyka pies, obchodzi się z nim fatalnie. Nie robi to jednak na naszym bohaterze większego wrażenia! Zapchlony Kundel, niezrażony złym traktowaniem, nie ustaje w poszukiwaniach towarzysza na całe życie.

W mojej opinii książka „Zapchlony Kundel” skierowana jest do starszych czytelników. Dość specyficzny humor oraz nietypowa opowieść nie będzie odpowiednia dla wrażliwych i młodszych dzieci. Mimo, że historia momentami może wydawać się dość drastyczna, to bardzo żartobliwe, karykaturalne wręcz przedstawienie rzeczywistości sprawia, że czytelnik dostrzeże i zrozumie, iż cała historia jest po prostu czarną komedią. Jest do tego jednak potrzebna pewna dojrzałość odbiorcy, stąd w mojej opinii książka będzie odpowiednia dla dzieci co najmniej 7-letnich.

Na koniec chciałam dodać, ze historia, choć absurdalna i nietypowa, jest naprawdę bardzo zabawna i warta uwagi! „Zapchlony Kundel” jest ciekawie napisany i czyta się go jednym tchem. Wątek kryminalny z pewnością zadowoli dziecięcych fanów tego gatunku, a śmieszne ilustracje i zabawne dialogi będą przyczyną wielu wybuchów śmiechu. My świetnie bawiliśmy się z „Zapchlonym Kundlem” i chętnie sięgniemy po jego dalsze przygody.

Czytelnicze Podwórko

Dzieci bardzo lubią opowieści o zwierzętach. A co jeśli jej bohaterem będzie brudny i niekoniecznie pięknie pachnący pies? „Zapchlony Kundel” to świetna, ciekawa i zdecydowanie nietypowa książka dla dzieci od wydawnictwa Wytwórnia. Sprawdźcie razem z nami jakie przygody spotkają jej bohaterów.

Zapchlony Kundel mieszka na śmietniku. Jego wiernymi towarzyszami są nie tylko...

Książka jest po prostu straszna. Jedyne co można z niej wynieść to fakt, że kundelki to głupie, nikomu niepotrzebne, brudne i zapchlone psy, których nikt nigdy nie pokocha. Czy naprawdę takie wartości chcemy przekazywać najmłodszym?

Książka jest po prostu straszna. Jedyne co można z niej wynieść to fakt, że kundelki to głupie, nikomu niepotrzebne, brudne i zapchlone psy, których nikt nigdy nie pokocha. Czy naprawdę takie wartości chcemy przekazywać najmłodszym?