Cała książka naprawdę przyjemna, czyta się ją płynnie, lekko, jak to wszystkie te lepsze książki Koonza. A jednak mam wrażenie, że jest tu tak wiele niedopowiedzeń, że choć pomysł był świetny, realizacja niezła, a zakończenie naiwne ale i częściowo zaskakujące, to jako całość odebrałem Misterium jedynie jako pozycję dobrą. Niemniej Koonz nie zawiódł - po prostu napisał lekką fantastykę z elementami sensacji (lub jak kto woli - odwrotnie). Mam w planach przeczytać wszystko, co zostało opublikowane w Polsce i jeszcze kilkanaście książek przede mną. Ta jednak należy do tych, które będę miło wspominał. Zresztą, jak inną podobną. Chyba Koonz lubi psy...

Cała książka naprawdę przyjemna, czyta się ją płynnie, lekko, jak to wszystkie te lepsze książki Koonza. A jednak mam wrażenie, że jest tu tak wiele niedopowiedzeń, że choć pomysł był świetny, realizacja niezła, a zakończenie naiwne ale i częściowo zaskakujące, to jako całość odebrałem Misterium jedynie jako pozycję dobrą. Niemniej Koonz nie zawiódł - po prostu napisał...

Woody Bookman to jedenastolatek, który nie odezwał się przez całe swoje życie. Chłopiec wierzy, że śmierć jego ojca wbrew powszechnej opinii nie była wypadkiem. Jako, że Woody posiada duże zdolności związane z systemami komputerowymi postanawia, że dowie się prawdy o śmierci rodzica. Jego poszukiwania sprawiają, że Woody wraz z mamą stają się celem dla niebezpecznych ludzi. Niestety nie jest to jedyne zagrożenie jakie czyha na jego rodzinę. Szczęśliwie dla chłopca okazuje się, że ma on sojusznika w Kippie, wyjątkowym i niezwykle inteligentnym golden retriverze.

"Misterium" to połączenie powieści grozy z fantastycznymi elementami spod pióra amerykańskiego pisarza. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora, które okazało się udane. Dużym plusem jest poprowadzenie historii z kilku perspektyw co pozwoliło na lepsze poznanie bohaterów oraz motywów, które nimi kierowały. Fabułę śledzimy nie tylko oczami jedenastoletniego Woody'ego, czyli inteligentnego chłopca w spektrum autyzmu, który posiada hakerskie zdolności, ale również posiadającego niezwykły dar Kippa, któremu bliżej do człowieka niż psa. Nie jest to jednak koniec perspektyw, ponieważ w książce mamy także rozdziały, w których poznajemy bezwzględnego Lee Shacketa, który nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. Dodając do tego oryginalną i angażującą fabułę, w której nie brakuje fantastycznych wątków otrzymujemy naprawdę interesującą całość. Nie jest to oczywiście idealny tytuł i książka ma swoje minusy, natomiast bawiłam się przy niej dobrze, więc oczywiście polecam.

Woody Bookman to jedenastolatek, który nie odezwał się przez całe swoje życie. Chłopiec wierzy, że śmierć jego ojca wbrew powszechnej opinii nie była wypadkiem. Jako, że Woody posiada duże zdolności związane z systemami komputerowymi postanawia, że dowie się prawdy o śmierci rodzica. Jego poszukiwania sprawiają, że Woody wraz z mamą stają się celem dla niebezpecznych ludzi....

Gdzieś to już było... Książka bardzo podobna do innych Koontza i nic nowego nie wnosi. Niie dałam rady przeczytać całej.

Gdzieś to już było... Książka bardzo podobna do innych Koontza i nic nowego nie wnosi. Niie dałam rady przeczytać całej.

Odmóżdżacz od Koontza. Dawno nic nie czytałam tego autora, niezły odjazd. Ale wciąż uwielbiam za fakt, że siła dobra jest górą.

Odmóżdżacz od Koontza. Dawno nic nie czytałam tego autora, niezły odjazd. Ale wciąż uwielbiam za fakt, że siła dobra jest górą.

Bajka o psie, którego łączy telepatyczna więź z autystycznym chłopcem.
Historia nierealna, fabuła grubymi nićmi szyta, autor nie wyjaśnia czemu, po co i jak.
Bawiłam się jednak świetnie i ta przygoda to było chyba to czego potrzebowałam.

Bajka o psie, którego łączy telepatyczna więź z autystycznym chłopcem.
Historia nierealna, fabuła grubymi nićmi szyta, autor nie wyjaśnia czemu, po co i jak.
Bawiłam się jednak świetnie i ta przygoda to było chyba to czego potrzebowałam.

Super się zaczyna- w stylu do jakiego przyzwyczaił do siebie Koontz. Taką akcję właśnie lubię- tajemniczość, trochę nadprzyrodzonych zdolności i nieco brutalności. Niestety końcówka zupełnie jakby niedopracowana. Mam wrażenie że autor do końca nie wiedział jak uśmiercić Lee Shacket'a. Zawiodły mnie ostatnie akcje książki. Ale za to po lekturze zacząłem bardziej podejrzliwie patrzeć na swojego psa :-) Może też ma jakieś niezwykłe zdolności :-)

Super się zaczyna- w stylu do jakiego przyzwyczaił do siebie Koontz. Taką akcję właśnie lubię- tajemniczość, trochę nadprzyrodzonych zdolności i nieco brutalności. Niestety końcówka zupełnie jakby niedopracowana. Mam wrażenie że autor do końca nie wiedział jak uśmiercić Lee Shacket'a. Zawiodły mnie ostatnie akcje książki. Ale za to po lekturze zacząłem bardziej podejrzliwie...

Bardzo lubiłem kiedyś książki Deana Koontza i prawie wszystkie przeczytałem. Ale ta mnie rozczarowała. Styl niby podobny, ale dłużyzny i przeładowanie postaciami. Pomysł na fabułę odgrzewany, zbyt bajkowy i przesłodzony miłością do psów. To już nie ten Koontz. Szkoda,

Bardzo lubiłem kiedyś książki Deana Koontza i prawie wszystkie przeczytałem. Ale ta mnie rozczarowała. Styl niby podobny, ale dłużyzny i przeładowanie postaciami. Pomysł na fabułę odgrzewany, zbyt bajkowy i przesłodzony miłością do psów. To już nie ten Koontz. Szkoda,

Po przeczytaniu: "Północy", tak jak obiecałem sięgnąłem po "Misterium". I nie owijając w bawełnę, powiem: jest źle. Pomimo utrzymania stylu pisarza wieje nudą i takim swoistym wypaleniem zawodowym. Ogólnie zamysł na całą historię bardzo dobry, jednak sposób przedstawienia płytki, słaby, nijaki. Jednak największym mankamentem jest zakończenie: liczysz na ostateczną batalię "dobra ze złem" a dostajesz ochłap niczym dla psa. Odniosłem wrażenie, że Koontz nie miał pomysłu na zakończenie i popełnił to coś. Książka typu: przeczytaj i od razu zapomnij.
Opis wydawcy:
Woody Bookman nie wypowiedział ani słowa przez jedenaście lat życia. Nawet wtedy, gdy jego ojciec zginął w tajemniczym wypadku. Ani wtedy, gdy jego matka, Megan, mówi mu, że go kocha. Dla Megan ważne jest, by jej syn był bezpieczny i szczęśliwy. Ale Woody wierzy, że za śmiercią jego ojca stało nieznane zło, które teraz czyha na niego. Nie wie jednak, że w jego myśli wsłuchuje się nieznany mu sojusznik, który również komunikuje się bez słów.
Kipp, wyjątkowo utalentowany pies o sercu równie złotym, co nazwa jego rasy, jest bezgranicznie oddany ludziom. Wie, że przerażające podejrzenia chłopca nabrały już realnego kształtu. Musi odnaleźć Woody’ego, zanim będzie za późno. Tylko razem będą mogli stawić czoła zagadkowemu przeciwnikowi, który nie zna litości, zgromadził wielu sprzymierzeńców i nie cofnie się przed niczym, by zrealizować swój zdeprawowany plan.

Po przeczytaniu: "Północy", tak jak obiecałem sięgnąłem po "Misterium". I nie owijając w bawełnę, powiem: jest źle. Pomimo utrzymania stylu pisarza wieje nudą i takim swoistym wypaleniem zawodowym. Ogólnie zamysł na całą historię bardzo dobry, jednak sposób przedstawienia płytki, słaby, nijaki. Jednak największym mankamentem jest zakończenie: liczysz na ostateczną batalię...

Misterium książka opowiadająca o autystycznym chłopcu obdarzonym wysoką inteligencją Woodym i psie Kippie który posiada nadnaturalny dar .
Razem muszą stawić czoła niewyobrażalnemu złu które wydostało się z laboratorium w Springville oraz płatnym mordercom z organizacji Atropos.
Moim zdaniem książka klimatem bardzo przypomina "Opiekunów " .
Misterium czyta się szybko i sprawnie ponieważ jest dużo akcji i grozy oraz motywów przypominających serial "Z archiwum X "
Moja ocena 10/10 polecam

Misterium książka opowiadająca o autystycznym chłopcu obdarzonym wysoką inteligencją Woodym i psie Kippie który posiada nadnaturalny dar .
Razem muszą stawić czoła niewyobrażalnemu złu które wydostało się z laboratorium w Springville oraz płatnym mordercom z organizacji Atropos.
Moim zdaniem książka klimatem bardzo przypomina "Opiekunów " .
Misterium czyta się szybko i ...

Książka z pogranicza fantasy i horroru. Miejscami moralizatorsko - filozoficzna. W sumie niezła. Poleciłabym ją przede wszystkim wielbicielom psów. Zwłaszcza rasy golden retriever. Miałam wrażenie, że książka jest hołdem autora dla psów jako odwiecznych przyjaciół człowieka. Zakończenie książki jak dla mnie trochę bajkowe. Zresztą cała ta książka jest trochę jak bajka dla dorosłych, w której dobro ostatecznie wygrywa ze złem. W mojej ocenie, książka zasługuje na 6 punktów na możliwych 10.

Książka z pogranicza fantasy i horroru. Miejscami moralizatorsko - filozoficzna. W sumie niezła. Poleciłabym ją przede wszystkim wielbicielom psów. Zwłaszcza rasy golden retriever. Miałam wrażenie, że książka jest hołdem autora dla psów jako odwiecznych przyjaciół człowieka. Zakończenie książki jak dla mnie trochę bajkowe. Zresztą cała ta książka jest trochę jak bajka dla...