Gdzieś to już było... Książka bardzo podobna do innych Koontza i nic nowego nie wnosi. Niie dałam rady przeczytać całej.

Gdzieś to już było... Książka bardzo podobna do innych Koontza i nic nowego nie wnosi. Niie dałam rady przeczytać całej.

Odmóżdżacz od Koontza. Dawno nic nie czytałam tego autora, niezły odjazd. Ale wciąż uwielbiam za fakt, że siła dobra jest górą.

Odmóżdżacz od Koontza. Dawno nic nie czytałam tego autora, niezły odjazd. Ale wciąż uwielbiam za fakt, że siła dobra jest górą.

Bajka o psie, którego łączy telepatyczna więź z autystycznym chłopcem.
Historia nierealna, fabuła grubymi nićmi szyta, autor nie wyjaśnia czemu, po co i jak.
Bawiłam się jednak świetnie i ta przygoda to było chyba to czego potrzebowałam.

Bajka o psie, którego łączy telepatyczna więź z autystycznym chłopcem.
Historia nierealna, fabuła grubymi nićmi szyta, autor nie wyjaśnia czemu, po co i jak.
Bawiłam się jednak świetnie i ta przygoda to było chyba to czego potrzebowałam.

Super się zaczyna- w stylu do jakiego przyzwyczaił do siebie Koontz. Taką akcję właśnie lubię- tajemniczość, trochę nadprzyrodzonych zdolności i nieco brutalności. Niestety końcówka zupełnie jakby niedopracowana. Mam wrażenie że autor do końca nie wiedział jak uśmiercić Lee Shacket'a. Zawiodły mnie ostatnie akcje książki. Ale za to po lekturze zacząłem bardziej podejrzliwie patrzeć na swojego psa :-) Może też ma jakieś niezwykłe zdolności :-)

Super się zaczyna- w stylu do jakiego przyzwyczaił do siebie Koontz. Taką akcję właśnie lubię- tajemniczość, trochę nadprzyrodzonych zdolności i nieco brutalności. Niestety końcówka zupełnie jakby niedopracowana. Mam wrażenie że autor do końca nie wiedział jak uśmiercić Lee Shacket'a. Zawiodły mnie ostatnie akcje książki. Ale za to po lekturze zacząłem bardziej podejrzliwie...

Bardzo lubiłem kiedyś książki Deana Koontza i prawie wszystkie przeczytałem. Ale ta mnie rozczarowała. Styl niby podobny, ale dłużyzny i przeładowanie postaciami. Pomysł na fabułę odgrzewany, zbyt bajkowy i przesłodzony miłością do psów. To już nie ten Koontz. Szkoda,

Bardzo lubiłem kiedyś książki Deana Koontza i prawie wszystkie przeczytałem. Ale ta mnie rozczarowała. Styl niby podobny, ale dłużyzny i przeładowanie postaciami. Pomysł na fabułę odgrzewany, zbyt bajkowy i przesłodzony miłością do psów. To już nie ten Koontz. Szkoda,

Po przeczytaniu: "Północy", tak jak obiecałem sięgnąłem po "Misterium". I nie owijając w bawełnę, powiem: jest źle. Pomimo utrzymania stylu pisarza wieje nudą i takim swoistym wypaleniem zawodowym. Ogólnie zamysł na całą historię bardzo dobry, jednak sposób przedstawienia płytki, słaby, nijaki. Jednak największym mankamentem jest zakończenie: liczysz na ostateczną batalię "dobra ze złem" a dostajesz ochłap niczym dla psa. Odniosłem wrażenie, że Koontz nie miał pomysłu na zakończenie i popełnił to coś. Książka typu: przeczytaj i od razu zapomnij.
Opis wydawcy:
Woody Bookman nie wypowiedział ani słowa przez jedenaście lat życia. Nawet wtedy, gdy jego ojciec zginął w tajemniczym wypadku. Ani wtedy, gdy jego matka, Megan, mówi mu, że go kocha. Dla Megan ważne jest, by jej syn był bezpieczny i szczęśliwy. Ale Woody wierzy, że za śmiercią jego ojca stało nieznane zło, które teraz czyha na niego. Nie wie jednak, że w jego myśli wsłuchuje się nieznany mu sojusznik, który również komunikuje się bez słów.
Kipp, wyjątkowo utalentowany pies o sercu równie złotym, co nazwa jego rasy, jest bezgranicznie oddany ludziom. Wie, że przerażające podejrzenia chłopca nabrały już realnego kształtu. Musi odnaleźć Woody’ego, zanim będzie za późno. Tylko razem będą mogli stawić czoła zagadkowemu przeciwnikowi, który nie zna litości, zgromadził wielu sprzymierzeńców i nie cofnie się przed niczym, by zrealizować swój zdeprawowany plan.

Po przeczytaniu: "Północy", tak jak obiecałem sięgnąłem po "Misterium". I nie owijając w bawełnę, powiem: jest źle. Pomimo utrzymania stylu pisarza wieje nudą i takim swoistym wypaleniem zawodowym. Ogólnie zamysł na całą historię bardzo dobry, jednak sposób przedstawienia płytki, słaby, nijaki. Jednak największym mankamentem jest zakończenie: liczysz na ostateczną batalię...

Misterium książka opowiadająca o autystycznym chłopcu obdarzonym wysoką inteligencją Woodym i psie Kippie który posiada nadnaturalny dar .
Razem muszą stawić czoła niewyobrażalnemu złu które wydostało się z laboratorium w Springville oraz płatnym mordercom z organizacji Atropos.
Moim zdaniem książka klimatem bardzo przypomina "Opiekunów " .
Misterium czyta się szybko i sprawnie ponieważ jest dużo akcji i grozy oraz motywów przypominających serial "Z archiwum X "
Moja ocena 10/10 polecam

Misterium książka opowiadająca o autystycznym chłopcu obdarzonym wysoką inteligencją Woodym i psie Kippie który posiada nadnaturalny dar .
Razem muszą stawić czoła niewyobrażalnemu złu które wydostało się z laboratorium w Springville oraz płatnym mordercom z organizacji Atropos.
Moim zdaniem książka klimatem bardzo przypomina "Opiekunów " .
Misterium czyta się szybko i ...

Książka z pogranicza fantasy i horroru. Miejscami moralizatorsko - filozoficzna. W sumie niezła. Poleciłabym ją przede wszystkim wielbicielom psów. Zwłaszcza rasy golden retriever. Miałam wrażenie, że książka jest hołdem autora dla psów jako odwiecznych przyjaciół człowieka. Zakończenie książki jak dla mnie trochę bajkowe. Zresztą cała ta książka jest trochę jak bajka dla dorosłych, w której dobro ostatecznie wygrywa ze złem. W mojej ocenie, książka zasługuje na 6 punktów na możliwych 10.

Książka z pogranicza fantasy i horroru. Miejscami moralizatorsko - filozoficzna. W sumie niezła. Poleciłabym ją przede wszystkim wielbicielom psów. Zwłaszcza rasy golden retriever. Miałam wrażenie, że książka jest hołdem autora dla psów jako odwiecznych przyjaciół człowieka. Zakończenie książki jak dla mnie trochę bajkowe. Zresztą cała ta książka jest trochę jak bajka dla...

,,Misterium" to książka rozgrywająca się na przestrzeni kilku dni, gdzie pewna wdowa wraz z wysoko funkcjonującym autystycznym synem, zamieszkują małe miasteczko Pinehaven. Tymczasem w znanej firmie, po cichu prowadzącej eksperymenty, wybucha pożar, ginie wielu ludzi, a tylko jednemu z nich udaje się uciec. Nie wynika z tego nic dobrego. Autystyczny chłopiec imieniem Woody próbuje się doszukać przyczyny śmierci swojego ojca, jednakże sprowadza olbrzymie kłopoty na swoją mamę i siebie. Kipp, golden retriever, o niezwykłej inteligencji, pod wpływem kilku istotnych wydarzeń, pragnie odnaleźć Woody'ego. Wszystko po to, by stawić czoła niebezpieczeństwu i ochronić chłopca.

Było to moje pierwsze zetknięcie z tym autorem. Kiedy zaczęłam ją czytać, od razu pochłonęła mnie w swoją fabułę. Książka jest napisana w taki sposób, że nie miałam ochoty się odrywać od lektury. Koontz pisze w taki sposób, jakby ten scenariusz naprawdę mógłby mieć miejsce w naszym świecie. Sam początek zaczyna się dość spokojnie, ale akcja już zaraz nabiera tempa. Właściwie nie odczułam, żeby akcja działa się w przeciągu kilku dni, a raczej tygodni, być może, że są przedstawiane historie różnych bohaterów, które dzieją się w tym samym czasie. Fascynowała mnie ta różnorodność bohaterów. Nie są zrobieni na jedno kopyto, a sympatia do nich zmienia się na przestrzeni książki. Moim faworytem zdecydowanie jest Kipp, uwielbiam to jak autor ożywił tego bohatera. Obawiałam się, że może zostać potraktowany po macoszemu, ale na szczęście tak nie było. Ale nie ukrywam, że zdobył moją sympatię dlatego, że wiąże swoją przyszłość zawodową z psami i jest psem, o którym marzyłam od dziecka 🥰
Woody dla mnie był świetnym chłopcem, skrytym, ale jego uczucia zostały fajnie uwypuklone. Wydaje mi się, że opisanie życia osoby z autyzmem zostało dobrze przedstawione, ale rozumiem, jeżeli ktoś może mieć inne zdanie na ten temat. Jego mama, może trochę wydawała się nadopiekuńcza, jednak widać było, że mają silną więź. Pod koniec miałam jednak wrażenie, że relacje pomiędzy bohaterami rozwijają się za szybko. Było parę momentów, kiedy zastanawiałam się, o co chodzi w danym rozdziale i chciałam jak najszybciej przeskoczyć do głównego wątku, ale to chyba świadczy o tym, że zaangażowałam się w tę historię.
Końcówka wywołała we mnie dużo emocji. Niepewności, spięcia, pytań czy wszystko będzie dobrze. Były też wzruszenia. Nie do końca akceptuje zamysł, że dobro zwycięża ze złem. Zakończenie może trochę przesłodzone, ale akceptuje je.
Kwestia, która była dla mnie ważna przy zakupie, to czy książka będzie faktycznie horrorem, jak ją do tej kategorii zaliczono. Niestety nie odczułam tego dreszczyku emocji. Bardziej przypomina to książkę pełną akcji, niż coś, po czym nie mogłabym zasnąć.
Fajna książka, ale jeżeli ktoś oczekuje horroru, czegoś mocnego, to może się trochę zawieść.

,,Misterium" to książka rozgrywająca się na przestrzeni kilku dni, gdzie pewna wdowa wraz z wysoko funkcjonującym autystycznym synem, zamieszkują małe miasteczko Pinehaven. Tymczasem w znanej firmie, po cichu prowadzącej eksperymenty, wybucha pożar, ginie wielu ludzi, a tylko jednemu z nich udaje się uciec. Nie wynika z tego nic dobrego. Autystyczny chłopiec imieniem Woody...

Jest to chyba najgorsza książka Koontza jaką przeczytałam.
Ja wiem, że Autor kocha psy ale na siłę je wciskać w takim niewiarygodnym wątku. Jakoś ta to fabuła się nie trzyma kupy.

Jest to chyba najgorsza książka Koontza jaką przeczytałam.
Ja wiem, że Autor kocha psy ale na siłę je wciskać w takim niewiarygodnym wątku. Jakoś ta to fabuła się nie trzyma kupy.