Jest osiem na dziesięć. Dwie dałem sobie bo mimo, że komedia i to zdrowa, to jest też wymagająca. Wrócę do niej za jakiś czas. Jakby to przełożyć na obraz to miałem przed oczami stare włoskie filmy wielkich włoskich reżyserów. Warto przeczytać. Czekam na kolejne książki tego autora bo pióro, warsztat, słownictwo, wiedza imponujące.

Jest osiem na dziesięć. Dwie dałem sobie bo mimo, że komedia i to zdrowa, to jest też wymagająca. Wrócę do niej za jakiś czas. Jakby to przełożyć na obraz to miałem przed oczami stare włoskie filmy wielkich włoskich reżyserów. Warto przeczytać. Czekam na kolejne książki tego autora bo pióro, warsztat, słownictwo, wiedza imponujące.

Przeczytałem tę książkę i przyznam, że jestem pod wielkim wrażeniem. Po pierwsze, dla kunsztu pisarskiego autora, dobór słownictwa jest na poziomie tak wysokim , jakiego nie miałem okazji doświadczyć już od dawna, a może i wcale. Wiedza autora na tematy historyczne po prostu powala. Dawno nie spotkałem się z pisarzem o takim poziomie wiedzy i znajomości historii naszego kraju. Po tej lekturze zacząłem poważnie i z uwagą przyglądać się wszystkim faktom historycznym dotyczącym Polski i jej losów.
No i przede wszystkim, komedia. nie przypominam sobie, abym kiedykolwiek śmiał się tak bardzo z jakiegokolwiek dzieła literackiego. Poczucie humoru autora rozwala do kości, dosłownie.
Szczerze i gorąco polecam!!!

Przeczytałem tę książkę i przyznam, że jestem pod wielkim wrażeniem. Po pierwsze, dla kunsztu pisarskiego autora, dobór słownictwa jest na poziomie tak wysokim , jakiego nie miałem okazji doświadczyć już od dawna, a może i wcale. Wiedza autora na tematy historyczne po prostu powala. Dawno nie spotkałem się z pisarzem o takim poziomie wiedzy i znajomości historii naszego...

Książkę przeczytałam kilka razy :) Przyznaję się do tego po raz pierwszy :)

Słowo "szpital", w tytule, jako miejsce akcji, w czasach pandemii i kryzysu we "wszystkim", mimo pozornej jednoznaczności, można rozumieć wielorako. Do tego "komedia", która jest raczej czarną komedią, jeśli zna się realia polskiej służby zdrowia, a słowo "zdrowa" daje nadzieję na wyleczenie jakimś magicznym lekarstwem :)

Obietnica Autora, że w książce znajdę gwarę warszawską i później, w trakcie czytania, również specyficzny język komunikacji związany ze środowiskami, z których pochodzą bohaterowie książki, dodatkowo mnie przekonuje ...
Musiał się do tego gruntownie przygotować, przez co czuję się doceniona jako czytelniczka.

Kto dzisiaj jeszcze pamięta gwarę warszawską? Kto zna klimat ulicy, na której wybrzmiewała? Kto dostrzega fakt, że zanika? Komu się chce o tym pomyśleć i sprawdzić co oznaczają słowa? Dodatkowo zostały stworzone, w formie lekkiego quizu, przypisy do książki, które pomagają w czytaniu i dociekaniu, co Autor miał na myśli, jeśli miał (jak sam wspomina). Jeśli ktoś będzie chciał je znaleźć, znajdzie w internecie :)

W szpitalnych realiach można spotkać ludzi z różnych środowisk i wysłuchać historii ich życia, spojrzeć na ich dramaty ale też chwile szczęścia. Jeśli dodatkowo jest się uważnym obserwatorem, można połączyć wiele faktów i przemyśleć zmiany (celowo nie napiszę jakie, zeby dodatkowo zachęcić do czytania),które nastąpiły i następują lub ich nie ma, jesli zaufa się Autorowi i pozwoli przeprowadzić przez kolejne rozdziały.

W książce ostro zestawione są fantastyka z realizmem, brzydota z pięknem, prawość z jej brakiem itp... Tam musi być więc "dziwna" atmosfera :)

Czytając pobieżnie i niedbale, możnaby odebrać klimat "Mircyla...." jako nadmiernie egzaltowany z humorem "na siłę" i jeszcze te egzorcyzmy ;)
Nie wolno jednak dać się temu zwieść :)
Groteska, burleska... Wszechobecna niedorzeczność w rzeczywistości i gdzieś dobro i piękno... trzeba umieć lub chcieć to zobaczyć, odczuć, zrozumieć i dać sobie na to czas...

Cała książka to zabawa słowami i na tym można już tylko poprzestać, jesli to dla kogoś wystarczające... Można też spojrzeć głębiej, znaleźć kilka warstw i dojść do ... Tu ostrzegam, niezbędny jest humor, dystans do siebie i do rzeczywistości. ;)

Jest też metafizycznie, tajemniczo i fantastycznie :) Na to też znalazła się tabletka...

Autor wspomina o 84 tabletkach, a ja znalazłam ich więcej... :)

Bardzo polecam i czekam na kolejne książki tego Autora.

Książkę przeczytałam kilka razy :) Przyznaję się do tego po raz pierwszy :)

Słowo "szpital", w tytule, jako miejsce akcji, w czasach pandemii i kryzysu we "wszystkim", mimo pozornej jednoznaczności, można rozumieć wielorako. Do tego "komedia", która jest raczej czarną komedią, jeśli zna się realia polskiej służby zdrowia, a słowo "zdrowa" daje nadzieję na wyleczenie...

...miało być śmiesznie a jest żenująco... książka w 1/3 napisana gwarą warszawską. Humor w większości zaczerpnięty z internetu - śmieszny kilka lat temu...
Ledwo dotarłem do 2/3... a potem.... było jeszcze gorzej... ostatnia 1/3 książki to metafizyczny bełkot (czary, czarty, egzorcyzmy, opętania itp itd). Szkoda że nie można dać "ZERO" punktów

...miało być śmiesznie a jest żenująco... książka w 1/3 napisana gwarą warszawską. Humor w większości zaczerpnięty z internetu - śmieszny kilka lat temu...
Ledwo dotarłem do 2/3... a potem.... było jeszcze gorzej... ostatnia 1/3 książki to metafizyczny bełkot (czary, czarty, egzorcyzmy, opętania itp itd). Szkoda że nie można dać "ZERO" punktów

Książka zawiera spostrzeżenia na temat świata usług medycznych NFZ w naszym kraju. Zupełnie nie w moim typie. Autor na siłę nasyca/ przesyca dowcipem niemal każde zdanie, czyniąc całość nieznośnie męczącą. Barokowy przerost formy nad treścią. Brakuje mi lekkości, finezji i "powietrza". Zdecydowanie nie odpoczęłam czytając i w rezultacie nie dobrnęłam nawet do połowy.
Na szczęście dla debiutującego autora, są tacy, którzy tą powieścią się zachwycają. A ja trzymam kciuki za kolejną książkę, mam nadzieję dużo lepszą.

Książka zawiera spostrzeżenia na temat świata usług medycznych NFZ w naszym kraju. Zupełnie nie w moim typie. Autor na siłę nasyca/ przesyca dowcipem niemal każde zdanie, czyniąc całość nieznośnie męczącą. Barokowy przerost formy nad treścią. Brakuje mi lekkości, finezji i "powietrza". Zdecydowanie nie odpoczęłam czytając i w rezultacie nie dobrnęłam nawet do połowy.
Na...

Bardzo przyjemna odtrutka w postaci czasami mocno groteskowej " zdrowej komedii szpitalnej". Mamy tutaj różne rodzaje humoru więc każdy kto sięgnie po Mircyla powinien znaleźć coś dla siebie. Trochę nie trafia do mnie zakończenie a też z wieloma komediami książkowymi nie miałem doczynienia- stąd ocena.

Bardzo przyjemna odtrutka w postaci czasami mocno groteskowej " zdrowej komedii szpitalnej". Mamy tutaj różne rodzaje humoru więc każdy kto sięgnie po Mircyla powinien znaleźć coś dla siebie. Trochę nie trafia do mnie zakończenie a też z wieloma komediami książkowymi nie miałem doczynienia- stąd ocena.

"Wystarczy wiedzieć, który świat jest prawdziwy. Dla kogoś nieuważnego ten wokół wydaje się realny. Ale to jest imitacja. Niech pan się przyjrzy obliczom, posłucha, co mówią. Tylko budynek i sprzęty są prawdziwe. Reszt jest podmieniona. Niech pan nie ulega scenografii. W świecie iluzji tylko pan może rozpoznać dobrą drogę i zadbać o siebie. Może kiedyś będzie inaczej i będzie się można złożyć w ręce drugiego człowieka. Ale najlepiej, żeby do końca życia nie musiał pan z tego korzystać."
Trudna komedia szpitalna. Polityczna. Czy z prawej czy z lewej, pomimo jasnego stanowiska autora, warto przeczytać. Trudno było mi się zgodzić z niektórymi rozdziałami, sformułowaniami, poglądami, nie po drodze mi z bezkrytycznym traktowaniem którejkolwiek ze stron, ale sama świadomość problemu (jakby niezauważana przez ludzi teraz) ważna.

"Wystarczy wiedzieć, który świat jest prawdziwy. Dla kogoś nieuważnego ten wokół wydaje się realny. Ale to jest imitacja. Niech pan się przyjrzy obliczom, posłucha, co mówią. Tylko budynek i sprzęty są prawdziwe. Reszt jest podmieniona. Niech pan nie ulega scenografii. W świecie iluzji tylko pan może rozpoznać dobrą drogę i zadbać o siebie. Może kiedyś będzie inaczej i...

I co miałam nosa do tej książki. Gratulacje! :)
https://www.youtube.com/watch?v=IVINxvGCeEo

I co miałam nosa do tej książki. Gratulacje! :)
https://www.youtube.com/watch?v=IVINxvGCeEo

Siedzę w domu jak wszyscy i co robić? No i jak dziesięć lat nie czytałem nic oprócz instrukcji obsługi to powiem Wam, że przeczytałem książkę jednym tchem. Autor obiecywał przygodę pełną śmiechu, to prawda, powiem szczerze wiele razy rozbawił mnie tak że zanosiłem się śmiechem. Obiecywał "łzowe wzruszenia", dotrzymał słowa, nie raz zamyślałem się nad życiem. Jest dużo akcji i pozytywnych obserwacji, jest horror jeśli chodzi o służbę i przypomniały mi się polskie komedie i żywe czasy PRL-u. Kogo trzeba to pogłaszcze i przytuli do serca a kto niedobry tego słowem wychłoszcze po tyłku. Widać, że autor bardzo lubi Warszawę i jej klimaty, opisuje codzienność gwarą warszawską. Aż szkoda nie korzystać, więc jak nigdy nie pisałem recenzji tak teraz śmiało dzielę się. Dużo się dzieje i różnorodnie co uważam za plus.
Ciężko zostać obojętnym. Sporo wspomnień z tamtych czasów i odniesień do współczesność. Aha, styl pisania bardzo mi przypomina Chmielewską, Tyrmanda, Wiecha.
Polecam na kwarantannę i nie tylko. Mam nadzieję, że będą kolejne książki. Widziałem też na jego Facebooku audiobooki. Towarzysze i Towarzyszki do czytania marsz. Antoni Baltus Mircyl czyli Zdrowa komedia szpitalna.

Siedzę w domu jak wszyscy i co robić? No i jak dziesięć lat nie czytałem nic oprócz instrukcji obsługi to powiem Wam, że przeczytałem książkę jednym tchem. Autor obiecywał przygodę pełną śmiechu, to prawda, powiem szczerze wiele razy rozbawił mnie tak że zanosiłem się śmiechem. Obiecywał "łzowe wzruszenia", dotrzymał słowa, nie raz zamyślałem się nad życiem. Jest dużo akcji...

Siedzę w domu jak wszyscy i co robić? No i jak dziesięć lat nie czytałem nic oprócz instrukcji obsługi to powiem Wam, że przeczytałem książkę jednym tchem. Autor obiecywał przygodę pełną śmiechu, to prawda, powiem szczerze wiele razy rozbawił mnie tak że zanosiłem się śmiechem. Obiecywał "łzowe wzruszenia", dotrzymał słowa, nie raz zamyślałem się nad życiem. Jest dużo akcji i pozytywnych obserwacji, jest horror jeśli chodzi o służbę i przypomniały mi się polskie komedie i żywe czasy PRL-u. Kogo trzeba to pogłaszcze i przytuli do serca a kto niedobry tego słowem wychłoszcze po tyłku. Widać, że autor bardzo lubi Warszawę i jej klimaty, opisuje codzienność gwarą warszawską. Aż szkoda nie korzystać, więc jak nigdy nie pisałem recenzji tak teraz śmiało dzielę się. Dużo się dzieje i różnorodnie co uważam za plus.
Ciężko zostać obojętnym. Sporo wspomnień z tamtych czasów i odniesień do współczesność. Aha, styl pisania bardzo mi przypomina Chmielewską, Tyrmanda, Wiecha.
Polecam na kwarantannę i nie tylko. Mam nadzieję, że będą kolejne książki. Widziałem też na jego Facebooku audiobooki. Towarzysze i Towarzyszki do czytania marsz. Antoni Baltus Mircyl czyli Zdrowa komedia szpitalna.

Siedzę w domu jak wszyscy i co robić? No i jak dziesięć lat nie czytałem nic oprócz instrukcji obsługi to powiem Wam, że przeczytałem książkę jednym tchem. Autor obiecywał przygodę pełną śmiechu, to prawda, powiem szczerze wiele razy rozbawił mnie tak że zanosiłem się śmiechem. Obiecywał "łzowe wzruszenia", dotrzymał słowa, nie raz zamyślałem się nad życiem. Jest dużo akcji...