Wstrząsa sumienie.
Właściwie to nie wiem jak można ją zrecenzować,to nie jest zwykła książka,to coś znacznie więcej...

Wstrząsa sumienie.
Właściwie to nie wiem jak można ją zrecenzować,to nie jest zwykła książka,to coś znacznie więcej...

Druga część rozmowy z Ocjem Augustynem i chyba jeszcze bardziej "przerażajaca" w swych przepowiedniach. Dająca do myślenia i zmieniająca perspektywę patrzenia.

Biorąc pod uwagę wszystkie znaki, naprawdę nie zostało nam zbyt wiele czasu, by zacząć wchodzić w więź z Jezusem.

Wszystkie przyjemności dzisiejszego świata, upchnięte w jeden ekran skutecznie odbierają nam czas, by zgłębiać słowo Boże ale w moim przypadku strata pracay na poczatku tego roku - okazała się preludium do tego by nadrobić zaległości czytelnicze a po przeczyteniu tych dwóch części jakże cennego wywiadu - natchnęło mnie do częstszego czystania SŁowa Bożego jak i modlitwy.

Dziękluję z całego serca Ojcze Augustynie :-)

Druga część rozmowy z Ocjem Augustynem i chyba jeszcze bardziej "przerażajaca" w swych przepowiedniach. Dająca do myślenia i zmieniająca perspektywę patrzenia.

Biorąc pod uwagę wszystkie znaki, naprawdę nie zostało nam zbyt wiele czasu, by zacząć wchodzić w więź z Jezusem.

Wszystkie przyjemności dzisiejszego świata, upchnięte w jeden ekran skutecznie odbierają nam czas,...

O. Augustyn Pelanowski przyjmuje pozę mędrca stojącego z boku. Nie poucza, nie straszy, nikogo nie nawraca, tylko mówi, co wyczytał w Księdze Apokalipsy św. Jana. A nie są to rzeczy, o których przyjemnie się czyta.

Były paulin głosi prawdy, o których rzadko można usłyszeć na niedzielnych kazaniach. Mówi o potrzebie pokuty i wynagradzania (to uderzyło mnie najmocniej). Bo "kto cierpi pokutę, ten nie cierpi kary". Zaznacza jednak, że trzeba zostać do niej wezwanym - w przeciwnym wypadku pokuta zmieni się w neurozę religijną.

Augustyn Pelanowski mówi także o wydzielaniu czasu dla Boga, do Którego przecież ten czas należy. Osoby deklarujące się jako wierzące często myślą, że tyle (modlitwy, adoracji, różańca) wystarczy; nie ma co przesadzać, ostatecznie pomodlić można się też jutro lub w weekend, gdy będzie więcej czasu. W jednej z kilku dygresji o. Pelanowski snuje też sensowne refleksje na temat spowiedzi św. (łaska przebaczenia "działa" niezależnie od osoby spowiednika, a po pewnym okresie spowiadania się człowiek orientuje się, że jest silniejszy, nie popada w nawykowe zachowania, które niekoniecznie mu służą).

Pięknie o. Pelanowski mówi też o Matce Syna Bożego - że Ona na każdego czeka, bo Jezus Chrystus ustąpił nam miejsca przy Jej sercu. I że w Niej jest ratunek w czasach ostatecznych.

O. Augustyn Pelanowski przyjmuje pozę mędrca stojącego z boku. Nie poucza, nie straszy, nikogo nie nawraca, tylko mówi, co wyczytał w Księdze Apokalipsy św. Jana. A nie są to rzeczy, o których przyjemnie się czyta.

Były paulin głosi prawdy, o których rzadko można usłyszeć na niedzielnych kazaniach. Mówi o potrzebie pokuty i wynagradzania (to uderzyło mnie najmocniej). Bo...

Można pisać dla ludzi, można pisać dla siebie. Choć nie mogę powiedzieć nic złego o autorze to przyznam, że lektura jest trudna. Dużo treści o charakterze filozoficznym.

Można pisać dla ludzi, można pisać dla siebie. Choć nie mogę powiedzieć nic złego o autorze to przyznam, że lektura jest trudna. Dużo treści o charakterze filozoficznym.

Książka – kontynuacja części I wywiadu - ukazała się w drugiej połowie roku 2020. Ojciec Augustyn żyje w ukryciu już od roku, zaś pandemia jest w pełnym rozkwicie.
Ojciec Augustyn jest dla mnie portalem do Starego Testamentu. Także i w tej książce odnajduję wiele wyjaśnień i skojarzeń bazujących na znajomości greki i języka hebrajskiego, ksiąg apokryficznych, komentarzy rabinicznych, midraszy, a także angelologii (wspaniałe przybliżenie postaci archanioła Gabriela).
Jednakże zasadnicza część tej pozycji jest poświęcona apokalipsie i znakom końca czasów. „Co już daje ludzkości Bestia – wymieszanie, którego jesteśmy już świadkami, imigracja była tylko preludium, hybrydyzacja płci to pierwszy akompaniament, chodzi o kreowanie golema cywilizacji post-ludzkiej, na wszelki sposób. Bez tożsamości, bez imion, bez kultury, bez państwa, bez historii i bez związku z Bogiem, a jedynie z błyszczącym numerkiem na ręce lub czole. Oczywiście eliminacja eugeniczna, aborcja, sterylizacja i wszczepianie bezpłodności. Odebranie waluty i własności prywatnej oraz zniesienie małżeństw, redukcja bezproduktywnych starców na drodze eutanazji, inwigilacja inspirowana strachem przed anarchią i terroryzmem, wreszcie wpędzenie ludzi w świat symulacji, Internetu, propagandy programowania umysłów i uczuć. Czy ktoś mi powie, że to teoria spiskowa, czy może już zdążył zauważyć, że to się dzieje już teraz, a w krótkim czasie ogarnie wszystkich, cały ziemski glob?”

Przez cały wywiad przewija się motyw myśli o ucieczce, wycofaniu się, odejściu na „pustynię”.
„Nieuchronne jest więc zniszczenie tego świata, ale mamy jeszcze trochę czasu, owszem, ze stulecia na stulecie coraz mniej, a teraz to już z roku na rok. … Wszystko jest przeznaczone do tego, aby pewnego dnia zostało unicestwione – dobrze jest przed tym zniszczeniem odważnie zniknąć, zaryzykować oswajanie się z drugą stroną, przetestować obywanie się bez tego świata, zaprzyjaźnić się z niebem, wyrobić sobie wizę do Królestwa Bożego… Zniknąć, aby zaistnieć w oczach Boga, zanim zniknie świat, w którym wszyscy chcą zaistnieć w oczach własnych i innych.”

W książce tej nie brakuje także ostrej oceny heretyckich wypowiedzi i posunięć Bergoglio. „Mamy więc proroctwo dotyczące uzurpacji władzy albo wykrzywiania władzy przekazanej Piotrowi. Ktoś podaje się za spadkobiercę władzy Chrystusa, ale tak naprawdę jest to Bestia, która uzurpuje sobie tę władzę i wykrzywia jej godność i ukazuje nam swojego dżokeja. … Ktoś się rozsiadł na Stolicy Piotra dzięki poparciu ludzi wpływowych i rządzących społecznym światem i swoimi miliardami dolarów i dzięki tej bestii mąci w głowach katolików.”

Wzruszające i godne najwyższego podziwu jest wyznanie – przyznanie się do osobistych słabości – na to stać tylko prawdziwie wielkich ludzi.
Najcenniejszym dla mnie fragmentem tej książki jest wezwanie ojca Augustyna do nawiązania osobistej miłosnej relacji z Jezusem: „…czy ja naprawdę kocham Jezusa coraz częściej mówiąc Mu: później się z Tobą spotkam na modlitwie, dziś sobie odpuszczę czytanie Biblii, nie chce mi się dziś adorować?...”
I przynaglenie: ”Wyboru wieczności, która wydaje się odległa i nierealna, dokonujemy w każdej chwili, teraz, w okamgnieniu.”, „Mimo tej oczywistości powagi każdej chwili, większość chrześcijan traci chwilę za chwilą na trywialnych czynnościach i wielogodzinnym gadaniu…”, „…trzeba się liczyć z każdą chwilą…. zadbać o oliwę do zapalenia duszy ogniem Ducha Świętego. Czas się kończy.”

Książka – kontynuacja części I wywiadu - ukazała się w drugiej połowie roku 2020. Ojciec Augustyn żyje w ukryciu już od roku, zaś pandemia jest w pełnym rozkwicie.
Ojciec Augustyn jest dla mnie portalem do Starego Testamentu. Także i w tej książce odnajduję wiele wyjaśnień i skojarzeń bazujących na znajomości greki i języka hebrajskiego, ksiąg apokryficznych, komentarzy...

Niezwykłe świadectwo prześladowanego przez współczesnych faryzeuszy charyzmatycznego szaleńca Bożego. Książka wybitna. Czytać, czytać, czytać!

Niezwykłe świadectwo prześladowanego przez współczesnych faryzeuszy charyzmatycznego szaleńca Bożego. Książka wybitna. Czytać, czytać, czytać!

Rewelacja

Rewelacja

Czy wierzysz czy nie - ksiäzka jest ( prawie ) doskonalä wnalizä dzisiejszego , zatomizowanego spoleczenstwa.
Drobne bledy, czy dokladnie trzy tezy z ktörymi sie nie zgadzam pomine. Polecam kazdemu

Czy wierzysz czy nie - ksiäzka jest ( prawie ) doskonalä wnalizä dzisiejszego , zatomizowanego spoleczenstwa.
Drobne bledy, czy dokladnie trzy tezy z ktörymi sie nie zgadzam pomine. Polecam kazdemu