To już ósma przygoda Fourmille Gratule i Yuriego Podrova w świecie Ekho, gdzie zdaje się utknęli na stałe. Tym razem przyjdzie im zmierzyć się, co zresztą okładka mocno sugeruje, z iście śliską sprawą, gdzie ofiarą jest pewien znawca win. Ginie nieoczekiwanie w miejscu swej pracy, gdzie akurat przebywali Yuri i Fourmille. I tym oto sposobem nasza parka znów pakuje się w kłopoty, a przeciwnik okazuje się być dość zaskakujący.

Co mnie grzeje :)

1. To nadal wspaniały, szalony świat
Ekho jest magiczne :) Przynajmniej dla mnie. Od samego początku, gdy mam styczność z tą serią, zostałem wessany w Lustrzany Świat. Z jednej strony podobne rzeczy już nieraz się pojawiały i będą pojawiać w przeróżnych dziełach, ale z drugiej Ekho po prostu jest interesujące. Do tego mnogość nawiązań do osób oraz wydarzeń z naszego świata, czarny humor i fakt, ze w tym świecie nie ma absolutnie żadnego sposobu aby działała elektryczność. Cóż mogę rzec. Magia :)

2. Antagonista
Co prawda gdy się on objawił od razu wybuchłem niepohamowanym śmiechem, przypominając sobie pewien film animowany, ale skojarzenie nasuwało się samo. Z drugiej strony w całej opowieści wypadł on bardzo dobrze. Na dokładkę ma fajny origin i dość solidny finał, nawiązujący do innej miejskiej legendy. Ciekawie pomyślane.

3. Rysunek i kolory
Cóż mogę rzec. Jak zwykle w tej serii stoi to na diablo dobrym poziomie i cieszy oko.

Co mnie ziębi :(

1. Akcja pędzi drastycznie szybko
Może się czepiam, ale tym razem miałem wrażenie, jakby zbyt szybko. Dosłownie w kilka godzin i w sumie patrząc na scenariusz chyba faktycznie tak było. Nie wiem, jakoś nie przekonało mnie to do końca i czułem lekki niedosyt, bo poprzednie części miały akcję lepiej rozłożoną w czasie.

Co było mi obojętne

1. Formille Gratule
Jakoś główna bohaterka tej serii powoli zaczyna mnie nużyć. Nie mówię o jej unikalnej zdolności, gdy do blond główki wpada kolejny duch jakiegoś nieboszczyka, ale o samej Formille gdy jest sobą. Drażni mnie jej sztuczny uśmieszek i to jak traktuje biednego Yuriego, który świata poza dziewczyna nie widzi. Po prostu szkoda mi chłopa, szczególnie że facet w zasadzie co chwila ją ratuje i płąci jej długi.

Werdykt

Jak na serię Ekho przystało jest dobrze. To nadal solidny przedstawiciel swego gatunku i fani nie powinni czuć się zawiedzeni. Czekam z niecierpliwością na kolejne przygody naszych bohaterów w Lustrzanym Świecie, ale mam nadzieję, że nieco oni ewoluują pod kątem emocjonalnym. Fajnie by było, jakby wprowadzono do całości dłuższą przygodę dziejącą się w tle i łączącą kilka mniejszych spraw. Bo w innym wypadku troszkę boję się, że niedługo to zmieni się w odcinanie kuponów.

To już ósma przygoda Fourmille Gratule i Yuriego Podrova w świecie Ekho, gdzie zdaje się utknęli na stałe. Tym razem przyjdzie im zmierzyć się, co zresztą okładka mocno sugeruje, z iście śliską sprawą, gdzie ofiarą jest pewien znawca win. Ginie nieoczekiwanie w miejscu swej pracy, gdzie akurat przebywali Yuri i Fourmille. I tym oto sposobem nasza parka znów pakuje się w...

Syrena z Manhattanu to już ósma część serii „Ekho. Lustrzany świat”, która ukazuje się na naszym rynku nakładem wydawnictwa Taurus Media. Pora więc sprawdzić jak wypada „lustrzany świat” po prawie dwuletniej nieobecności i czy fani zostali odpowiednio nagrodzeni za tak długie czekanie.

Na samym początek krótkie rozjaśnienie ogólnego zarysu fabularnego dla kogoś, kto nie miał jeszcze okazji obcowania z serią. Bohaterowie dzieła Fourmille Gratule i Yuri Podrov w wyniku pewnych zdarzeń zostali wciągnięci do lustrzanego świata Ziemi, gdzie wszystko jest mocno niesamowite. W wielkich miastach-państwach tętniące życie nacechowane jest sporą dawką fantazyjnej treści, gdzie latające smoki „pasażerskie” czy wagoniki metra umieszczone na plecach dziwnych morskich stworzeń, to zupełna normalność. Do tego trzeba jeszcze doliczyć tajemnicze Preshauny, które posiadają ogrom władzy w swoich włochatych kończynach.

Jeśli fani tytułu liczyli, że po długiej przerwie ósma część przyniesie jakieś odpowiedzi fabularnego, to będę oni bardzo mocno zawiedzeni. Scotch Arleston nie ma na razie zamiaru rozwijać poruszonych wcześniej wątków i czegokolwiek mocniej wyjaśniać. Nadal stawia on na pojedynczą zamkniętą historię, która potrafi być jednak dosyć ciekawa. Tym razem Fourmille wykorzysta swoje paranormalne zdolności, aby wyjaśnić sprawę pewnej zbrodni. Bohaterka cierpi bowiem do dość specyficzną przypadłość, w wyniku której słysząc dźwięk odkorkowywanej butelki, jej ciało zostaje opętywane przez duszę zmarłej osoby. W recenzowanym tomie dusza denata, która zawładnie jej ciałem, należy do pewnego niebywale szanowanego sommeliera Alexandra. Dwójka bohaterów musi więc wyjaśnić tajemnicę zbrodni, nieustannie będąc na tropie mordercy. Cała sprawa nie będzie jednak nazbyt prosta, szczególnie że sami stają się oni głównymi podejrzanymi o dokonanie tego morderstwa.

Zaserwowana tutaj historia jest niewątpliwie prosta w swoich założeniach, ale bardzo przyjemna w odbiorze. Scenarzysta potrafi z owej prostoty wyciągnąć naprawdę solidne pokłady rozrywki i niejednokrotnie nas mile zaskoczyć. Na czterdziestu ośmiu stronach tytułu, umieszcza on solidną porcję lekkiego, rozrywkowego kryminału, doprawionego wyczuwalną szczyptą dobrego humoru i solidną dawką mocno fantazyjnej treści (która jest znakiem rozpoznawczym całej serii). Jest więc to lekka, łatwa i bardzo przyjemna komiksowa lektura.

Całą recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/w-lustrzanym-swiecie-recenzja-komiksu-syrena-z-manhattanu/

Syrena z Manhattanu to już ósma część serii „Ekho. Lustrzany świat”, która ukazuje się na naszym rynku nakładem wydawnictwa Taurus Media. Pora więc sprawdzić jak wypada „lustrzany świat” po prawie dwuletniej nieobecności i czy fani zostali odpowiednio nagrodzeni za tak długie czekanie.

Na samym początek krótkie rozjaśnienie ogólnego zarysu fabularnego dla kogoś, kto nie...