Dobry, pulpowy horror science fiction. Książka krótka i treściwa. Dużo akcji. Bohaterowie zarysowani konkretnie, bez lania wody, które by tylko spowolniło tempo opowieści. W podobnym stylu pisał Harry Adam Knight, który także lubił łączyć dziwne teorie naukowe z horrorem. Oczywiście pomysł wyjściowy prawie każdemu skojarzy się z „Manitou” Mastertona, ale mi ten brak oryginalności absolutnie nie przeszkadza. Zwłaszcza że autor jest twórczy w innym miejscu. Jeszcze nigdy nie spotkałem się z horrorem, który starałby się eksplorować kobiecy lęk przed menopauzą. Podoba mi się też pomysł z lekką telepatyczną więzią pomiędzy córką i matką. Z jednej strony daje to autorowi możliwość jeszcze większego zdynamizowania akcji książki. Z drugie strony można to potraktować jako metaforę niełatwej relacji łączącej dziecko i rodzica.

Dobry, pulpowy horror science fiction. Książka krótka i treściwa. Dużo akcji. Bohaterowie zarysowani konkretnie, bez lania wody, które by tylko spowolniło tempo opowieści. W podobnym stylu pisał Harry Adam Knight, który także lubił łączyć dziwne teorie naukowe z horrorem. Oczywiście pomysł wyjściowy prawie każdemu skojarzy się z „Manitou” Mastertona, ale mi ten brak...