Myślałam, że już na zawsze z 10 tomem zostanie u mnie nie przeczytane.
W końcu przeczytałam. Tom trzyma poziom pozostałych serii. Nie, żeby był jakiś spadek. Tylko manga od początku nie wchodziła mi tak dobrze jak anime albo drama.
Nie podobają mi się tła.
Jakoś tak męczące jest czytanie.
Wolę Beztroski Kemping na ekranie.

Myślałam, że już na zawsze z 10 tomem zostanie u mnie nie przeczytane.
W końcu przeczytałam. Tom trzyma poziom pozostałych serii. Nie, żeby był jakiś spadek. Tylko manga od początku nie wchodziła mi tak dobrze jak anime albo drama.
Nie podobają mi się tła.
Jakoś tak męczące jest czytanie.
Wolę Beztroski Kemping na ekranie.

Kontynuujemy kemping w Izu. Pierwszy wieczór przebiega w atmosferze szaleństw kulinarnych. Aż chce się coś ugotować. Mam wrażenie, że autor coraz dokładniej opisuje procesy tworzenia posiłków i powoli z mangi poradnikowo-podróżniczej przekształca się w książkę kulinarną.

Podczas wycieczki zwiedzamy z dziewczynami kolejne geotopy, ilustracje niesamowicie dobrze odzwierciedlają rzeczywiste miejsca i oddają ich piękno, wspinamy się też oglądać zachody słońca i trafiamy do parku z kapibarami w gorących źródłach! Rozumiem zachwyt Akari nad tymi gryzoniami, nawet na rysunku były niezwykle urocze^^

Jak mowa o Akari, uwielbiam jej przekomarzanki z Aoi. Starsza z dziewczyn nieźle wkręca siostrzyczkę. Relacja rodzeństwa jest tu fajnie pokazana, te drobne, nieszkodliwe złośliwości pokazują jak są do siebie przywiązane.

Grupka odwiedza państwo Ida, zaprzyjaźnione małżeństwo które uratowało dziewczyny od zamarznięcia kilka tomów temu. Kempingi łączą pomimo różnic wieku, czy to dorośli czy nastolatki.

Prawie zapomniałabym o głównym punkcie tomiku a mianowicie o niespodziance urodzinowej. Niestety jak dla mnie ta scena wypadła trochę nijako, może przez to, że ten "Kemping..." był pełen bardziej uroczych momentów.

Tom kończy się wieczorną rozmową Rin z Nadeshiko po powrocie. Brzmi ona trochę jak kończąca serię i jeśli byłby to ostatni tom to byłabym całkowicie usatysfakcjonowana. Ale skoro jak wiemy nie jest, z największą przyjemnością idę czytać 10.

Kontynuujemy kemping w Izu. Pierwszy wieczór przebiega w atmosferze szaleństw kulinarnych. Aż chce się coś ugotować. Mam wrażenie, że autor coraz dokładniej opisuje procesy tworzenia posiłków i powoli z mangi poradnikowo-podróżniczej przekształca się w książkę kulinarną.

Podczas wycieczki zwiedzamy z dziewczynami kolejne geotopy, ilustracje niesamowicie dobrze...

Kilkudniowa kempingowa wyprawa dziewczyn do urokliwego Izu, zbliża się coraz szybciej do końca. Zanim jednak powrócą one do swojej codzienności, odwiedzą liczne geotopy/gorące źródła, złożą wizytę poznanym jakiś czas temu państwu Ida, zorganizują mała urodzinową imprezkę, pozwolą nauczycielce po dłuższym czasie abstynencji zakosztować smaku procentów, odwiedza małe zoo z uroczymi kapibarami i oczywiście zasmakują w nowych pysznych potrawach. Tomik jest wypełniony treścią po brzegi i na każdej stronie będzie się tutaj coś działo. Ekipa staje się coraz bardziej zgrana i nawet Rin zaczyna mocno lubić większe biwakowe wyprawy. Autor w swoim stylu stara się również pod wierzchnią warstwą humoru i beztroski, zaciekawić odbiorcę terenami, które odwiedzają nastolatki. Co prawda w głównej mierze kierowane jest to do japońskiego odbiorcy, ale nie przeszkadza to mieszkańcowi kraju nad Wisłą poznania uroków i różnorodnych krajobrazów KKW. Lekcja geografii to co prawda nie będzie, ale być może manga zachęci kogoś do głębszego sprawdzenia tematu.

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-mangi-beztroski-kemping-7-10/

Kilkudniowa kempingowa wyprawa dziewczyn do urokliwego Izu, zbliża się coraz szybciej do końca. Zanim jednak powrócą one do swojej codzienności, odwiedzą liczne geotopy/gorące źródła, złożą wizytę poznanym jakiś czas temu państwu Ida, zorganizują mała urodzinową imprezkę, pozwolą nauczycielce po dłuższym czasie abstynencji zakosztować smaku procentów, odwiedza małe zoo z...