O. Wojciech Kowalski pokazuje w swojej książce że Bóg przychodzi do nas przez nasze słabości tam gdzie czujemy się słabi
tam gdzie jest w nas "czarna dziura" . Nieraz wzruszyłem się czując jak Bóg przychodzi do mnie przez slowa zawarte w ksiązce O. Wojciecha bowiem "wystarczy Ci mojej łaski ,moc bowiem w słabości się doskonali,, (2 Kor 12:9) .

O. Wojciech Kowalski pokazuje w swojej książce że Bóg przychodzi do nas przez nasze słabości tam gdzie czujemy się słabi
tam gdzie jest w nas "czarna dziura" . Nieraz wzruszyłem się czując jak Bóg przychodzi do mnie przez slowa zawarte w ksiązce O. Wojciecha bowiem "wystarczy Ci mojej łaski ,moc bowiem w słabości się doskonali,, (2 Kor 12:9) .

Świetna, świeża, poruszająca, lekka w odbiorze, głęboka w przemyśleniach. Krótka - do szybkiego przeczytania i dłuższego przemyślenia.

Świetna, świeża, poruszająca, lekka w odbiorze, głęboka w przemyśleniach. Krótka - do szybkiego przeczytania i dłuższego przemyślenia.

Książka niby krótka, ale dla mnie i tak za długa. Ledwie przebrnęłam do końca. Mnogość przykładów historii pojedynczych postaci sprawiła, że żadnej na dobre nie zapamiętałam. Końcówka ciekawa, choć trochę jakby urwana. Na plus kilka wskazówek jak najbardziej przydatnych.

Książka niby krótka, ale dla mnie i tak za długa. Ledwie przebrnęłam do końca. Mnogość przykładów historii pojedynczych postaci sprawiła, że żadnej na dobre nie zapamiętałam. Końcówka ciekawa, choć trochę jakby urwana. Na plus kilka wskazówek jak najbardziej przydatnych.

Po ostatnich perypetiach z książką ks. Marka Dziewieckiego nie miałam jakoś ochoty w najbliższym czasie sięgać po kolejne pozycje wydane przez RTCK, jednak "Ukształtowany" jakoś zwrócił moją uwagę, więc pomyślałam, że dam tej książce szansę.

Absolutnie nie żałuję, że zdecydowałam się ją przeczytać. Jest niezwykle krótka, ale i niezwykle treściwa. Wydawało mi się, że tak dobrze i w tak przekonujący sposób o różnych postaciach ze Starego i Nowego Testamentu w ujęciu bardzo życiowym, dotyczącym każdego człowieka, może mówić i pisać tylko o. Szustak, jednak okazało się, że i Wojciech Kowalski SJ świetnie sobie z tym radzi. To, co ich łączy i co myślę bardzo pozytywnie wpływa na to, jak trafiają do ludzi podobnych do mnie, to fakt, że obaj odnoszą się do swojego życia, wszystko odbywa się "na przykładach", nie ma tego wybrakowanego z ludzkiego pierwiastka kazania, w którym czujemy się jak uczniaki w ławce szkolnej, którzy nie mają pojęcia, o czym jest mowa przy tablicy. Tu jest kawa na ławę. Pokazanie, że problemy, nawroty do rzeczy i ludzi, którzy generują kryzysy w naszym życiu, dotyczą każdego z nas, że nie jesteśmy w tym tak bardzo osamotnieni, że to naturalna kolej rzeczy. Ta książka zawiera coś, czego teraz bardzo potrzebowałam, choć wydawało mi się, że pewne sprawy są za mną i że teraz będzie już wszystko ekstra - przypomniała mi, że te kryzysy są po prostu potrzebne. I że siłowanie się, udawanie, że sobie poradzimy sami, że uratujemy się sami, że spływa na nas jakaś głęboka mądrość znikąd, że jesteśmy wszechwiedzący, bo się sami nauczyliśmy, jesteśmy mocarni i możemy wszystko - nijak mają się do rzeczywistości i do autentycznego wychodzenia z kryzysów. Bo czasem trzeba po prostu odpuścić, opuścić gardę, przyznać się przed sobą, że nie potrafimy więcej, że na więcej nas nie stać, że się upokorzyliśmy lub że nas upokorzono i że rysuje się przed nami droga przez ciemną dolinę. Znów. Ale Wojciech Kowalski pokazuje też, że na końcu coś nas jednak może dobrego spotkać i że tacy całkiem sami w tym wszystkim nie jesteśmy. To opuszczenie ramion i akceptacja, powiedzenie: "Dobra, mimo wszystko idę dalej, zacznę od początku, a że ponownie jest to samo - nie szkodzi" - są kluczowe. To też książka, która przekonuje, że niekoniecznie chodzi o to, żebyśmy od razu byli tacy wymuskani, pokorni, ale że bunt jest wpisany w nasze życie, w naszą religijność, wiarę i że Bóg nie ma nic przeciwko temu, żebyśmy czasem tupnęli nogą i pokazali, że niespecjalnie nam się podoba, jak to nasze życie wygląda. Za mistrzowskie uważam wyjaśnienie znaczenia imion apostołów, za którymi kryją się określone cechy, które w tym wychodzeniu z kryzysu się kształtują i których potrzebujemy, by wyjść na tzw. prostą.

Podsumowując: polecam z całego serca, szczególnie tym, którzy może się z czymś właśnie w swoim życiu boksują.

https://www.facebook.com/JustynaCzytuje/photos/a.763157744066367/1113718759010262/?type=3&theater

Po ostatnich perypetiach z książką ks. Marka Dziewieckiego nie miałam jakoś ochoty w najbliższym czasie sięgać po kolejne pozycje wydane przez RTCK, jednak "Ukształtowany" jakoś zwrócił moją uwagę, więc pomyślałam, że dam tej książce szansę.

Absolutnie nie żałuję, że zdecydowałam się ją przeczytać. Jest niezwykle krótka, ale i niezwykle treściwa. Wydawało mi się, że tak...