"Ryby odlatywały stadami, każdy gatunek oddzielnie".

Bardzo lubię tego typu historie - rozgrywające się na wsi, tętniące magią, baśniowością, prostotą i zarazem głębią przekazu. "Małe Grozy" doskonale wpisują się w ten nurt literatury, ale niestety zabrakło im tego nieokreślonego "czegoś", czym mogłyby mnie zachwycić. To ciekawa próbka pisarska, ale nie do końca wiem, jak ją oceniać, bo mam wrażenie, że dostałam zaledwie jakiś wycinek historii, która w innym (szerszym!) wydaniu mogłaby naprawdę mnie porwać.

Małe Grozy to wioska położona na Warmii, zamieszkana przez ludzi zwyczajnych, ale jakże fascynujących. Każdy dom i każda dusza skrywa tu jakąś tajemnicę, a las, jezioro i niebo oraz fruwający po nim ksiądz są cichymi obserwatorami rozgrywających się na drogach i w polach ludzkich dramatów. Dużo tu erotyzmu, realizmu magicznego, momentami czyta się te historie jak biblijne przypowieści i niby wszystko się zgadza, a jednak czegoś mi tutaj zabrakło. Trochę treści - sięgając po krótką formę poprzeczkę zawieszam autorom bardzo wysoko, bo krótkie historie po prostu muszą być mięsiste. Tu każde zdanie musi tą treścią kipieć. U Staniszewskiego pięknych zdań jest całe mnóstwo, ale wyciągnąć z nich jakieś przesłanie było mi chwilami trudno. (Możliwe, że to tylko i wyłącznie moja wina.) Po drugie, uważam, że te opowiadania (czy w ogóle można je tak nazwać?) były zwyczajnie za krótkie. Dwustronicowe historie, które ledwo zdążyły się rozpocząć, a już się kończyły. Choć wszystkie spinały się w całość i przenikały, dla mnie było to jednak zbyt mało.

Momenty jednak były, a pojedyncze zdania bardzo mi się podobały. Fruwające po niebie ryby, ksiądz zmieniający się w kruka, kobieta oddająca się strachowi na wróble - to scenki, które na chwilę ze mną zostaną, ale obawiam się, że całość niestety bardzo szybko wyparuje z mojej głowy. Niemniej, to bardzo ciekawy debiut i z chęcią sięgnę kiedyś po inną książkę autora.

"Ryby odlatywały stadami, każdy gatunek oddzielnie".

Bardzo lubię tego typu historie - rozgrywające się na wsi, tętniące magią, baśniowością, prostotą i zarazem głębią przekazu. "Małe Grozy" doskonale wpisują się w ten nurt literatury, ale niestety zabrakło im tego nieokreślonego "czegoś", czym mogłyby mnie zachwycić. To ciekawa próbka pisarska, ale nie do końca wiem, jak...

Rzeczywiście , to prawda: hipnotyzująca i magiczna opowieść z serca Warmii. Nic dodać, nic ująć. Było pięknie i bardzo szkoda, że już koniec.

Rzeczywiście , to prawda: hipnotyzująca i magiczna opowieść z serca Warmii. Nic dodać, nic ująć. Było pięknie i bardzo szkoda, że już koniec.

Bardzo lubię takie historie, połączenie realizmu z magią i folklorem to coś co w ostatnich latach skradło moje serce. Tu mimo, że historie bardzo mi się podobały, to całość nie zachwyciła mnie tak jak się tego spodziewałam. Ale nadal polecam się zapoznać. Ciekawa rzecz.

Bardzo lubię takie historie, połączenie realizmu z magią i folklorem to coś co w ostatnich latach skradło moje serce. Tu mimo, że historie bardzo mi się podobały, to całość nie zachwyciła mnie tak jak się tego spodziewałam. Ale nadal polecam się zapoznać. Ciekawa rzecz.

Taka baśń dla dorosłych, z niezwykłym klimatem, przepełniona erotyzmem, realizmem magicznym. Myślałam że bardziej ją polubię ale możliwe, że przeszkodził mi w tym fakt, że to takie urywki, mini osobne opowiastki i gdzieś tam moje zaangażowanie się rozmyło. Językowo jednak niezwykle ciekawa

Taka baśń dla dorosłych, z niezwykłym klimatem, przepełniona erotyzmem, realizmem magicznym. Myślałam że bardziej ją polubię ale możliwe, że przeszkodził mi w tym fakt, że to takie urywki, mini osobne opowiastki i gdzieś tam moje zaangażowanie się rozmyło. Językowo jednak niezwykle ciekawa

Wow, po prostu wow. Śmiałam się i płakałam, i w tym wszystkim pozostawałam w nieustającym zachwycie. Realizm magiczny w najlepszym wydaniu. Mimo baśniowego klimatu wszystko wydawało się bardzo autentyczne. Autor płynnie przechodzi od rzeczy prawdziwych do takich nie z tej ziemi. Jedna wielka afirmacja życia że wszystkimi jego smutkami i radościami. Przesiąknięta erotyzmem ( wystarczy przyjrzeć się okładce ),napisana pięknym poetyckim językiem. Teraźniejszość miesza się z przeszłością. Żałuję, że to była taka krótka historia, bo chętnie przeczytałabym więcej opowieści z Małych Gróz. I jeszcze lekturze towarzyszyło takie uczucie przerażenia, bo to było takie moje, najmojsze, tak mi w duszy gra 🥹

Wow, po prostu wow. Śmiałam się i płakałam, i w tym wszystkim pozostawałam w nieustającym zachwycie. Realizm magiczny w najlepszym wydaniu. Mimo baśniowego klimatu wszystko wydawało się bardzo autentyczne. Autor płynnie przechodzi od rzeczy prawdziwych do takich nie z tej ziemi. Jedna wielka afirmacja życia że wszystkimi jego smutkami i radościami. Przesiąknięta erotyzmem (...

Tak dziwnej książki nie czytałam

Tak dziwnej książki nie czytałam

Nie powiem, udany debiut! Do tego przewrotna okładka, której się przyjrzałam dokładniej po przeczytaniu jednej z recenzji ;)

Nie powiem, udany debiut! Do tego przewrotna okładka, której się przyjrzałam dokładniej po przeczytaniu jednej z recenzji ;)

Małe Grozy z małą grozą.
Perła toczy się w kąciku oka i buduje bogactwo, a zła modlitwa o sąsiada odwraca się. Ogień i woda to żywioły pierwotne, nic nie może się równać z ich potęgą, świat przyrody uczłowieczony przychylny i nieprzychylny ludziom. Zbrodnia jak każda, kara jak wszędzie - tylko jakby z baśni o sprawiedliwości i opowiastce o zwycięstwie zła.

Małe Grozy z małą grozą.
Perła toczy się w kąciku oka i buduje bogactwo, a zła modlitwa o sąsiada odwraca się. Ogień i woda to żywioły pierwotne, nic nie może się równać z ich potęgą, świat przyrody uczłowieczony przychylny i nieprzychylny ludziom. Zbrodnia jak każda, kara jak wszędzie - tylko jakby z baśni o sprawiedliwości i opowiastce o zwycięstwie zła.

Dość mikroskopijna książka, zbiór opowiadać o warmińskiej wsi Małe Grozy. Niby nie mój gatunek, ale bardzo dobrze mi się czytało, a całość napisana jest świetnym, językiem oddającym klimat pozycji. Polecam szczególnie na wakacje na Warmii i Mazurach!

Dość mikroskopijna książka, zbiór opowiadać o warmińskiej wsi Małe Grozy. Niby nie mój gatunek, ale bardzo dobrze mi się czytało, a całość napisana jest świetnym, językiem oddającym klimat pozycji. Polecam szczególnie na wakacje na Warmii i Mazurach!

Łukasz Staniszewski nie jest autorem, który po raz pierwszy sięgnął po pióro, ale ta mikropowieść jest w swoim gatunku jego debiutem. Debiutem, którego można pozazdrościć, bo atmosfera książki już od pierwszych słów wciąga nas w klimat tajemniczy, piękny, ale i niepokojący.

Pełną recenzję można przeczytać na blogu Redhead in Wonderland:
https://redhead-in-wonderland.blogspot.com/2020/05/mae-grozy.html

Łukasz Staniszewski nie jest autorem, który po raz pierwszy sięgnął po pióro, ale ta mikropowieść jest w swoim gatunku jego debiutem. Debiutem, którego można pozazdrościć, bo atmosfera książki już od pierwszych słów wciąga nas w klimat tajemniczy, piękny, ale i niepokojący.

Pełną recenzję można przeczytać na blogu Redhead in...