Tytułowy bohater, Lorenzo to młody i ambitny weterynarz. Po śmierci dziadka, z którym był bardzo związany, dziedziczy pokaźne tereny, na których postanawia stworzyć wyjątkowy ogród zoologiczny. Miejsce, w którym dzikie zwierzęta mogą żyć w naturalnych dla siebie warunkach. Niestety nie wszyscy pochwalają jego zamiary. Despotyczny ojczym odmawia mu wszelkiego wsparcia, tego finansowego i emocjonalnego. Lorenzo mimo tej nieprzychylności podejmuje walkę o spełnienie swojego wielkiego marzenia. Na drodze do celu staje Julia, jego pierwsza miłość. Dziewczyna chce zaangażować się w zoologiczny projekt. Jednak, czy Lorenza stać na to, by rozdzielić dawne uczucia i traktować obecne relacje tylko w kwestiach zawodowych? I czy Julii rzeczywiście udało się wybaczyć to, że ten mężczyzna opuścił ją wtedy, kiedy najbardziej go potrzebowała?

Literatura francuska jest dość specyficzna. Za każdym razem, gdy po nią sięgałam miałam do czynienia z cięższą formą i stylem. Zatem moje nastawienie do „Ogrodu Lorenza” było właśnie takie. Jednak okazało się, że z powieścią Francoise Bourdina było nieco inaczej. Stworzoną przez niego historię czyta się bardzo szybko. Jest napisana przystępnym i prostym w odbiorze językiem.

Autor porusza w powieści wiele wątków. Czytelnik dotyka tematu trudnych relacji w rodzinie, zazdrości i braku radzenia sobie z nią. Jest też miłość do kobiety i do zwierząt. Jednak przede wszystkim książka jest o marzeniach, pasji i samorealizacji. Bohater to przykład człowieka, który całe swoje życie poświęcił zainteresowaniom. Posiadanie w życiu pasji to cenna wartość. Jednak w nieumiejętnym jej traktowaniu może mieć też złe strony. Szczególnie, gdy pasja jest też pracą. Niedaleka jest wtedy droga do pracoholizmu. W końcu nie można mieć w życiu wszystkiego.

Spędziłam z książką przyjemne chwile. Tak, jak wspomniałam, lektura jej przebiegała sprawnie. Jednak oprócz plusów, powieść miała u mnie też pewnego minusa. Według mnie za dużo było w niej opisów scen ze zwierzętami. Odbywało się to kosztem pozostałych wątków, które były dla mnie ciekawsze. Dla wyjaśnienia, ja naprawdę lubię zwierzęta :) Po prostu w historii tej wolałabym skupić się bardziej na ludziach. Samo zakończenie wzbudziło u mnie niedosyt. Nie traktuję tego jednak jako wady. Jego otwartość wzbudziło we mnie pragnienie poznania dalszych losów bohaterów. Może będzie kontynuacja powieści? Kto wie.

Jeśli macie ochotę na lekką książkę, która umili Wam długie wieczory zimowe to polecam Wam właśnie „Ogród Lorenza”.

Tytułowy bohater, Lorenzo to młody i ambitny weterynarz. Po śmierci dziadka, z którym był bardzo związany, dziedziczy pokaźne tereny, na których postanawia stworzyć wyjątkowy ogród zoologiczny. Miejsce, w którym dzikie zwierzęta mogą żyć w naturalnych dla siebie warunkach. Niestety nie wszyscy pochwalają jego zamiary. Despotyczny ojczym odmawia mu wszelkiego wsparcia, tego...