Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemna powieść na jesienne popołudnia i wieczory, dla czytelników szukających historii miłosnej, a także o budowaniu relacji. Na zdecydowany plus zasługuje pomysł i motyw przewodni autorki, historii o Lorenzo: synu Włocha, ambitnym weterynarzu, pracoholiku, wizjonerze, oddanym starszym bracie, acz niezrozumianym pasierbie, aż w końcu zakochanym mężczyźnie. Lektura łatwa i przyjemna w odbierze, jak na romans nienachalna w wątki erotyczne (a w sumie to ich brak, autorka skupia się bardziej na aspektach samo poznawczych i autoterapeutycznych, choć czasem wątki i myśli w głowie bohaterów powtarzają się niczym strup, rozdrapywany bez końca). To czym osobiście mnie zainteresowała powieść, to wątek zoologiczny. Widać duży wkład autorki w research na temat sposobów prowadzenia ogrodów zoologicznych, program hodowlanych a także misji i wizji współczesnego ZOO. Z dużą dbałością o szczegóły opisuje pracę weterynarza, a także behawior zwierząt. Oczywiście i tutaj, nie sposób nie znaleźć puszczonych "wodzy fantazji" o wymarzonym ZOO (o gatunkach, które w Ogrodzie Lorenza miałyby się znaleźć, lub sposobie ekspozycji zwierząt czy proekologicznych zastosowaniach). Zastanawiałam się również nad błędami językowymi w terminologii zoologicznej - czy to błędy w tłumaczeniu, czy jednak reseach Françoise Bourdin tak się skupił na administracji samego ZOO, że umknęły pewne aspekty biologii i wyglądu zwierząt (acz to już zawodowe czepialstwo :))