Wielki poeta niemiecki J. W. Goethe powiedział: „Kto chce zrozumieć poetę, musi się udać do kraju poety”. Podobnie można powiedzieć: aby zrozumieć Biblię dobrze jest udać do Ziemi Świętej. W lipcu 2015 r. autor miał szczęście przemierzać tę Ziemię śladami Jezusa Chrystusa. W efekcie zainspirowało goto do poszerzenia wiedzy na temat ziemskiego życia Zbawiciela, a w ślad za tym do napisania niniejszej książkipt. „Dzieje, nauczanie i czyny Jezusa Chrystusa na tle ówczesnych warunków życia w Palestynie”. Zawiera ona w miarę wszechstronną, choć z konieczności przedstawioną w sposób skrótowy, wiedzę w tym zakresie, w oparciu o liczne fragmenty (perykopy) ewangelii z Biblii Tysiąclecia (Poznań-Warszawa 1980),Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu Edycji Świętego Pawła wraz z komentarzami (Częstochowa 2009),publikacje różnych autorów biblistów(na ogół zagranicznych),tak w formie książkowej, jak i zapisów internetowych (w tym z Wikipedii),oraz krótkie refleksje własne.
Ze względu na znaczną całkowitą objętość pracy, dla celów wydawniczych została ona podzielona na trzy integralne części. Pierwsza z nich zawiera uwagi wprowadzające wraz z podziękowaniami, szeroko zaprezentowane warunki życia w Palestynie w czasachJezusa Chrystusa, okoliczności jego narodzin, dzieciństwo i - domniemane - wydarzenia z lat młodości. W drugiej części przedstawiono praktycznie w całości publiczną działalność Zbawiciela, opróczkońcowegoetapu życiazwiązanego z podróżą do Jerozolimy,wraz z opisem męki, śmierci, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia–które to wydarzenia przedstawiono w części trzeciej
Autor zaznacza, że nie jest to, jako całość, praca składająca się jedynie z nowości, które nie zostały jeszcze szerzej upowszechnione, ale z pewnością są to informacje z gatunku najważniejszych, interesujących, pracowicie opracowanych i przedyskutowanych na podstawie dostępnej literatury.
W swej książce autor nie wdaje się w spory teologiczno-historyczne (ani ich w zasadzie nie przytacza, za wyjątkiem nielicznych wybranych),zarówno w odniesieniu do istoty Bóstwa i Człowieczeństwa Jezusa Chrystusa, jak i co do wiarygodności i ścisłości zaistnienia określonych opisów i wydarzeńczy też ich chronologii, przedstawionych nierzadko odmiennie przez poszczególnych Ewangelistów. Na te tematy toczyły się, toczą i pewnie będą się toczyć nieraz zażarte spory, a literatura na ten temat jest obszerna.

Wielki poeta niemiecki J. W. Goethe powiedział: „Kto chce zrozumieć poetę, musi się udać do kraju poety”. Podobnie można powiedzieć: aby zrozumieć Biblię dobrze jest udać do Ziemi Świętej. W lipcu 2015 r. autor miał szczęście przemierzać tę Ziemię śladami Jezusa Chrystusa. W efekcie zainspirowało goto do poszerzenia wiedzy na temat ziemskiego życia Zbawiciela, a w ślad za...

Recenzowałem pierwszą cześć tego tryptyku i warunkowo oceniłem ją jako akceptowalną. Doszukiwałem się tam rzetelnej wiedzy i założyłem sobie, że ona się tam znajduje. Przy drugiej części mówię "Dość!" W praktyce jedyne źródła informacji o działalności Jezusa to ewangelie - teksty napisane kilkanaście, czy kilkadziesiąt lat nawet po opisywanych wydarzeniach, przez wieki przeinaczane, przekręcane, błędnie tłumaczone przez kopistów lub celowo fałszowane. Prezentowane w książce informacje to hipotezy wysnuwane na podstawie źródeł o charakterze podań. Ponadto Jezus traktowany jest przez autora wprost jako "zbawiciel", czy jakiś "nasz pan", a zamiast tez naukowych badane są w tekście czysto religijne problemy. Z pierwszej części dowiedziałem się, że faryzeusze bodajże lubowali się w generowaniu wątpliwości typu "Czy pobożny Żyd może zjeść jajko zniesione przez kurę w szabat?" Dla mnie - racjonalisty - jest to dowód obłąkania. Podobny, no, może jednak lżejsze wagi przykład znajduję w recenzowanej tu książce: Dlaczego Jezus dał się ochrzcić Janowi? Czy jako bóg chciał stać się bardziej ludzki, chciał się zniżyć do naszego poziomu? To teza autora. ja jestem zwolennikiem brzytwy Ockhama i wybieram zdecydowanie bliższą zdrowemu rozsądkowi odpowiedź: Jezus był lokalnym "prorokiem", mówcą, nauczycielem. W tamtych czasach, w tamtym regionie, w tamtej kulturze takich Jezusów pałętało się po okolicy zatrzęsienie. Dziś u nas podobną rolę pełnią politycy, Du*a, Trzaskowski, Korwin-mikke, czy Kosiniak... Wszyscy oni mają swoje pomysły na życie społeczności i te pomysły forsują. Nie dowiemy się dlaczego Jezus dał się ochrzcić Janowi, jest pewne, że uznał to za zgodne ze swoimi poglądami i w tamtych realiach stwierdził, że to wzmocni jego przekaz. Tyle.
Podsumowując, ten tom - w przeciwieństwie do pierwszego - zbyt mocno dla mnie obarczony jest wirusem wiary, nie mogę traktować go poważnie i raczej nie będę go dalej czytał, a i do trzeciej części już pewnie nie zajrzę.

Zapraszam na fb na mój nowy blog po więcej bezkompromisowych recenzji.
@CzynicznyCytelnik

Recenzowałem pierwszą cześć tego tryptyku i warunkowo oceniłem ją jako akceptowalną. Doszukiwałem się tam rzetelnej wiedzy i założyłem sobie, że ona się tam znajduje. Przy drugiej części mówię "Dość!" W praktyce jedyne źródła informacji o działalności Jezusa to ewangelie - teksty napisane kilkanaście, czy kilkadziesiąt lat nawet po opisywanych wydarzeniach, przez wieki...