Książka jest bardzo tendencyjna i obiektywizmu to od pewnego momentu mocno brakuje.
Opisy wydarzeń września '39 mogłyby wyglądać trochę inaczej, jeśli by się wzięło pod rozwagę jak Polska Armia była zorganizowana. Na przykład wsparcie logistyczne albo treści rozkazków do poszczególnych dowódców Armii, którzy nie wiedzieli jakie zadania mają sąsiadujące związki taktyczne.

Książka jest bardzo tendencyjna i obiektywizmu to od pewnego momentu mocno brakuje.
Opisy wydarzeń września '39 mogłyby wyglądać trochę inaczej, jeśli by się wzięło pod rozwagę jak Polska Armia była zorganizowana. Na przykład wsparcie logistyczne albo treści rozkazków do poszczególnych dowódców Armii, którzy nie wiedzieli jakie zadania mają sąsiadujące związki taktyczne.

Książka faktycznie żadnych tajemnic marszałka nie odkrywa. Trudno nie odnieść wrażenia, że autorzy za wszelką cenę starają się wybielić sanacyjny establishment. Przykro to pisać, ale praca ma niewiele wspólnego z prawdą historyczną (zwłaszcza w dziale Kampanii Polskiej 1939 roku). Pół biedy, że podmieniono nazwę pociągu pancernego, który brał udział w bitwie pod Mokrą (ze „Śmiałego” na „Śmigły”). Trudno jednak przejść obojętnie nad oczernianiem generałów: Kutrzeby, Sosnkowskiego czy Thommego, którzy ratowali honor Wojska Polskiego. Szkoda, że autorzy nie przytoczyli słów gen. Bołtucia na temat Bortnowskiego. Skoro Sikorski winien stanąć przed sądem polowym, to dlaczego z Rómmla i Dąb-Biernackiego czynią bohaterów? Czy dlatego, że byli kolesiami Śmigłego, który sam po sześciu dniach wojny porzucił walczącą armię i uciekł z Warszawy? Szkoda, że milczą o zakazie rozwijania masztu radiostacji w nowej kwaterze Naczelnego Wodza, gdzie uprzednio był skład kapusty… Szkoda, że nie piszą jak dzielny Dąb-Biernacki oznajmił Andersowi, że „wszystko stracone” i uciekał w przebraniu cywilnym. Szkoda, że nie zająknęli się słowem o zdradzieckim zachowaniu Rómmla po 17 września. Notabene teorię jakoby obrona Gdyni załamała się na skutek informacji o agresji Armii Czerwonej należy uznać za aberrację. Tak jakby na Oksywiu były jeszcze tony amunicji, a obrońcy cyborgami. Dodajmy, że w książce z oficerów Sztabu Głównego zrobiono pijaków, a z kawalerzystów półgłówków, na czele z Wieniawą-Długoszowskim. Reasumując Zychowicz upadł chyba na głowę reklamując to dzieło.

Książka faktycznie żadnych tajemnic marszałka nie odkrywa. Trudno nie odnieść wrażenia, że autorzy za wszelką cenę starają się wybielić sanacyjny establishment. Przykro to pisać, ale praca ma niewiele wspólnego z prawdą historyczną (zwłaszcza w dziale Kampanii Polskiej 1939 roku). Pół biedy, że podmieniono nazwę pociągu pancernego, który brał udział w bitwie pod Mokrą (ze...

Rwelacyjna. To rodzaj książki, która obala stereotypy i pewne zakorzenione w naszej pamięci przekonania (kawaleria ruszająca z szablami na czołgi - fałszywy obraz, który sprezentował w swoim filmie prawie - że - bóg - Wajda). Warto na ten temat pisać, pisać jak najwięcej!

Rwelacyjna. To rodzaj książki, która obala stereotypy i pewne zakorzenione w naszej pamięci przekonania (kawaleria ruszająca z szablami na czołgi - fałszywy obraz, który sprezentował w swoim filmie prawie - że - bóg - Wajda). Warto na ten temat pisać, pisać jak najwięcej!

Bardzo dobra.

Bardzo dobra.

Brakowało takiej pozycji -książka stara się być obiektywna. Dla mnie szczególnie ciekawy był opis początków kariery Rydza-Śmigłego, bo o tym rzadko się wspomina. Koperowi posłużył współautor, bo książka jest bardziej faktograficzna a mniej plotkarska. Można.

Brakowało takiej pozycji -książka stara się być obiektywna. Dla mnie szczególnie ciekawy był opis początków kariery Rydza-Śmigłego, bo o tym rzadko się wspomina. Koperowi posłużył współautor, bo książka jest bardziej faktograficzna a mniej plotkarska. Można.