Najnowsza powieść Gabrieli Gargaś to historia, która rozegrała się w ubiegłym wieku. Jej początek to niespokojny czas drugiej wojny światowej, w czasie której nie tylko niemiecki okupant mordował naród polski. Długo nie mówiło się o wydarzeniach, które rozegrały się na Wołyniu. Miały tam miejsce okrutne zbrodnie na Polakach. Tysiące straciło życie, domy, bliskich, zdrowie.

Jedną z Kresowianek, która ucierpiała, była Janka, główna bohaterka powieści „Kiedyś się odnajdziemy”. Choć jest ona postacią literacką, to stanowi zarazem symbol wielu prawdziwych Wołynianek, które przeżyły ogromną traumę. Przerażona młoda panna jest świadkiem śmierci rodziców, wygnania z rodzinnego domu. Musi oddać młodszą siostrę, by ta przeżyła, i uciec z ogarniętego zawiścią wobec polskości miejsca raz na zawsze. Te wydarzenia odciskają bolesne piętno na jej duszy. W trakcie ucieczki ratuje małą dziewczynkę, która staje się jej bliska jak siostra. Nowy dom odnajduje w stolicy, gdzie zastaje ją koniec wojny i dorosłe życie. W Warszawie musi zacząć wszystko od nowa i na nowo.

W czasie wojny Anna rozstaje się ze swoim chłopakiem, ponieważ zakochuje się bezprzytomnie w jego najlepszym koledze. Sprawdza się maksyma, że serce to nie sługa. Tadek i Anna biorą czynny udział w powstaniu warszawskim, którego wybuch na zawsze zmienia ich życie.

Po wojnie, w nowym świecie i nowych okolicznościach, losy Janki i Tadka splatają się. Młodzi, ale mocno doświadczeni przez los muszą iść dalej przez życie mimo blizn i okaleczeń. Czy odnajdą przystanek z napisem szczęście?

Gabriela Gargaś obdarowała czytelników wyjątkową, piękną książką, której fabuła spleciona jest z dwóch wątków. Łączą się one w jedną perfekcyjną całość niczym rzeka składająca się z dwóch dopływów. Treść „Kiedyś się odnajdziemy” mocno chwyta szczególnie za wrażliwe serca czytelnicze i bardzo wzrusza. Pokazuje ludzkie dramaty i tragedie, których winowajcą jest historia, zło i zawiść opanowująca dusze podatnych na nią osób.

Dwa bolesne wydarzenia z XX-wiecznej historii Polski tatuują serca głównych bohaterów i są dla nich wyjątkowym doświadczeniem, które kładzie się cieniem na ich przyszłości. Autorka bardzo czytelnie ukazuje ówczesne realia, doskonale oddaje ich klimat i wymiar. Oprócz faktów zapisanych w kronikach historycznych w tytule jest też miejsce na zwyczajne, ludzkie życie, pełne dobrych i złych chwil, pełne łez i uśmiechów, rozpaczy, przyjaźni, miłości i żałoby. Nie ma tu miejsca na sztuczne bohaterstwo, na idealizowanie rzeczywistości. Anna, Janka i Tadeusz zmuszeni przez los działają często impulsywnie i poddają się emocjom, a życie nie daje im nawet chwili na zastanowienie się, co wybrać.

Powieść, która jest pełna emocji, ma wiele atutów. Z pewnością warto podkreślić styl i język, dynamikę akcji, wartościową fabułę, klimat, który towarzyszy czytaniu. Trudno oderwać się od tego tytułu choćby na chwilę, trudno nie rozpłakać się, śledząc losy ludzi, którzy błyskawicznie podbijają nasze serca.

Gabriela Gargaś pisze odważnie i dojrzale. Z treści wyraźnie widać, że przygotowała się do pracy profesjonalnie i merytorycznie, że zna i czuje rzeczywistość, w której rozgrywa się akcja. Wykreowane postacie są wyraziste, indywidualne i pełne życia. To nie plastikowe kukły, a namacalne osoby z krwi i kości, mające ludzkie cechy, a tym samym nieidealne i pełne dylematów.

Ten tytuł czyta się z atencją i emocjami. Książka łatwo wami zawładnie i zmusi do refleksji nad sensem życia oraz nad postępowaniem zgodnie z własnym sumieniem. Jako autorka sagi Gabriela Gargaś sprawdziła się rewelacyjnie. Sięgnijcie po tę publikację i przekonajcie się sami. Naprawdę warto.

Bernardeta Łagodzic-Mielnik