Jedna z najlepszych książek o alkoholiźmie i patologiach. Dziewczynka lat dziesięć przeżywa wszystko co najgorsze. Rodzice wiecznie nieprzytomni, zarzygani, wrzeszczący na siebie. W domu brak prądu i sucha pajda chleba. W tych pogorzeliskach ona, dziesięcioletnia dziewczynka łaknąca miłości. Dla swojej rodzicielki zrobi wszystko, chodź jest raniona codziennie.
W swym dziecięcym piekle ucieka do szafy.
👧
Książka pisana jest w perspektywy głosu do dziewczynki. Tłumaczy jej to co widzi i odczuwa. Targają nią druzgoczące emocje. Od przerażenia po rozpacz. W tym wszystkim można zatracić duszę. Od pierwszych stron czyta się całym sobą. Autorka zrobiła kawał dobrej roboty. Szkoda, że ta książka jest tak mało popularna. Polecam wszystkim, bez wyjątku. Obiecuję, że się nie zawiedziecie.
👧

Jedna z najlepszych książek o alkoholiźmie i patologiach. Dziewczynka lat dziesięć przeżywa wszystko co najgorsze. Rodzice wiecznie nieprzytomni, zarzygani, wrzeszczący na siebie. W domu brak prądu i sucha pajda chleba. W tych pogorzeliskach ona, dziesięcioletnia dziewczynka łaknąca miłości. Dla swojej rodzicielki zrobi wszystko, chodź jest raniona codziennie.
W swym...

Trochę przemęczyłam tą książkę mimo ważnej tematyki. Narracja mi nie odpowiadała, było dziwnie czytać książkę w takiej formie. Momentami się gubiłam i nie rozumiałam o czym czytam i odnosiłam wrażenie, że to co czytam nie jest ważne.

Trochę przemęczyłam tą książkę mimo ważnej tematyki. Narracja mi nie odpowiadała, było dziwnie czytać książkę w takiej formie. Momentami się gubiłam i nie rozumiałam o czym czytam i odnosiłam wrażenie, że to co czytam nie jest ważne.

Mama Angeliki jest uzależniona od alkoholu. 10letnia dziewczynka próbuje zrozumieć, co się dzieje i czemu mama nadużywa alkoholu. Mimo schronienia w szafie bodźce i rzeczywistość przenika przez nią.

Nie powiem,że książka nie wzbudza emocji. Jest ich naprawdę ogrom. Mimo małej objętości lekko ponad 100stron nie sposób nie wspomnieć o emocjach. Alkoholizm wywala się na każdej kartce tej książki. W lekturze alkoholizm jest widziany oczami 10letniej dziewczynki.

Nie ukrywam, że trochę specyficzna lektura, bo napisana w sposób poetycki. Wymaga trochę więcej uwagi i skupienia. Jednak ten styl chyba nie jest dla mnie, bo trochę mnie to męczyło. Chyba lektury napisane w ten sposób nie są po prostu dla mnie. Oceniam ją jako przeciętna czyli Tj 5⭐/10.

Mama Angeliki jest uzależniona od alkoholu. 10letnia dziewczynka próbuje zrozumieć, co się dzieje i czemu mama nadużywa alkoholu. Mimo schronienia w szafie bodźce i rzeczywistość przenika przez nią.

Nie powiem,że książka nie wzbudza emocji. Jest ich naprawdę ogrom. Mimo małej objętości lekko ponad 100stron nie sposób nie wspomnieć o emocjach. Alkoholizm wywala się na...

Książka porusza bardzo ważny temat. Życie dziecka, którego rodzice są alkoholikami. W książce widzimy jak wygląda jego życie, jakie ma przemyślenia i jak zachowuje się w różnych sytuacjach.
Mam lekkie zastrzeżenia co do formy, lepiej by wypadło, gdyby była ona w formie swego rodzaju pamiętnika tej 10-letniej dziewczynki. Zwrot narratora do dziecka - dosłownie ,,dziewczynko", jakby ktoś patrzył na nią z góry - nie do końca wpasowało mi się w historię.
Natomiast podobała mi się autentyczność tej książki, to jak dzieci są przywiązane do rodziców mimo wszystko, jak się zmieniają pod wpływem takiego życia, jakie rzeczy je cieszą, a jakie smucą.
Mimo tej formy, uważam, że warto przeczytać tę książkę!

Książka porusza bardzo ważny temat. Życie dziecka, którego rodzice są alkoholikami. W książce widzimy jak wygląda jego życie, jakie ma przemyślenia i jak zachowuje się w różnych sytuacjach.
Mam lekkie zastrzeżenia co do formy, lepiej by wypadło, gdyby była ona w formie swego rodzaju pamiętnika tej 10-letniej dziewczynki. Zwrot narratora do dziecka - dosłownie...

Bardzo krótka książeczka, a czytałam ją długo. Nudziła mnie i często zasypiałam po dwóch stronach. Forma, w jakiej została napisana, mogłaby być interesująca — może, gdyby była konsekwentna. Nie podobało mi się, że narratorka nie może zdecydować się, czy zwracać się do dziewczynki jak do dziecka, czy do dorosłej osoby. Przeplatały się zwroty infantylne z bardzo wyszukanymi mało używanymi słowami, które nie goszczą w dziecięcym języku — i bynajmniej nie mam tu na myśli wulgaryzmów.
W książce nic się nie działo — pozornie. Nie chciałabym spojlerować, więc nie nazwę po imieniu: zaznaczone były dwie sprawy, które z pewnością mogą odcisnąć się głębokim piętnem na dalszym życiu dziecka. Pierwsza z nich, związana z zachowaniem ojca, została potraktowana w bardzo pobieżny sposób. Być może temat ten jest na inną opowieść i nie zmieścił się w ramach tej konkretnej. Natomiast efekt alkoholizmu matki również był przytłumiony przez nużące mnie strzępki rozmyślań tak abstrakcyjne, jak tylko abstrakcyjne mogą być dziecięce myśli.

Odczułam ulgę po skończeniu czytania. Nie polecam.

Bardzo krótka książeczka, a czytałam ją długo. Nudziła mnie i często zasypiałam po dwóch stronach. Forma, w jakiej została napisana, mogłaby być interesująca — może, gdyby była konsekwentna. Nie podobało mi się, że narratorka nie może zdecydować się, czy zwracać się do dziewczynki jak do dziecka, czy do dorosłej osoby. Przeplatały się zwroty infantylne z bardzo wyszukanymi...

"Dziewczynko, pokój, w którym się znalazłaś, to nie jest szafa, ale przypomina świat twoich marzeń, wiesz? Wiesz. On jest kolorowy jak zużyta przez kolegę Adasia kolorowanka z królewnami."

Czy w taką noc opłaca się spać? Mama Angeliki jest uzależniona od alkoholu. Dziesięcioletnia dziewczynka próbuje zrozumieć, co się dzieje w jej otoczeniu. Azyl znajduje w szafie, w której tworzy swój idealny dom. Jednak traumatyczna rzeczywistość wciąż przenika do jej schronienia. Przed nocą, która ogarnia cały jej świat, nie ma ucieczki.

To poetycka opowieść o wrażliwości dziecka i głębi jego emocji, wzruszająca i do bólu prawdziwa. Ta książka niesamowicie mi się spodobała. Jest niby taka prosta, a jednak tak dogłębna. Styl, w jakim została napisana jest oryginalny - bardzo krótkie zdania, które szybko się czyta, nadają emocji i nastroju. Jest to powieść obyczajowa, napisana o dziewczynce Angelice mieszkającej ze swoją mamą alkoholiczką. Dziewczynka ma trudne dzieciństwo, tak naprawdę jest zdana tylko na siebie. Swój spokojny azyl znajduje w szafie, gdzie tworzy w myślach swój idealny dom. Czy dziewczynka sobie poradzi w takiej sytuacji? Czy tak traumatyczne dzieciństwo odciśnie piętno na całym życiu bohaterki?

Jest to mój debiut, jeśli chodzi o autorkę. Książka, którą dopiero co przeczytałam jest niesamowicie prawdziwa i wzruszająca. Myślę, że zmusza do wielu refleksji nad ludzkim życiem. Jest to bardzo krótka książeczka, jednak posiada w sobie tyle emocji, tyle wzruszeń, rozterek i tyle głębi, że naprawdę jest warta przeczytania. Przedstawiono cierpienie osamotnionego dziecka, różne etapy i okresy alkoholizmu jej matki, a także dziwna relacja jaka między nimi panuje. Ukazuje również tak traumatyczne i przykre doświadczenia jak wykorzystanie seksualne dzieci, ich bezradność i cierpienie.

Ta pozycja pokazuje, jak bardzo otoczenie wpływa na psychikę małego dziecka. Jako, że książka opisywana jest z perspektywy dziecka, mamy tutaj do czynienia z elementami fantastyki. Nie spotykamy się tutaj ze zbędnymi opisami, a każda z kartek pokazuje nam, jak ciężkie i przykre życie spotkało małą Angelikę i jaka jest w tym sama i bezradna.

Myślę, że książka jest dla osób, które są empatyczne i lubią czytać książki traktujące o ciężkich tematach. Nie jest to książka lekka i przyjemna pomimo swojej małej objętości. Pokazuje, że niektóre nasze problemy życia codziennego to nic, w porównaniu z tym, co przeżywa dziecko opisane w tej książce. To wstrząsające. Naprawdę szczerze polecam.

"Bo szczęście nie ma planu. Nie można go obliczyć ani wykazać, zechcieć czy udowodnić. Jest jak telepatia, bardzo trudne do udowodnienia. Tak. Szczęście nie liczy się z niczym. Jest w środku w nas, jak twój idealny świat z szafy z dobrą Bozią na czele."

"Dziewczynko, pokój, w którym się znalazłaś, to nie jest szafa, ale przypomina świat twoich marzeń, wiesz? Wiesz. On jest kolorowy jak zużyta przez kolegę Adasia kolorowanka z królewnami."

Czy w taką noc opłaca się spać? Mama Angeliki jest uzależniona od alkoholu. Dziesięcioletnia dziewczynka próbuje zrozumieć, co się dzieje w jej otoczeniu. Azyl znajduje w szafie, w...

Książka może I interesująca i poruszająca, ale przez formę w jakiej została napisana - zupełnie nie mogłam się na niej skupić i w pełni jej zrozumieć. Niestety - nie dla mnie.

Książka może I interesująca i poruszająca, ale przez formę w jakiej została napisana - zupełnie nie mogłam się na niej skupić i w pełni jej zrozumieć. Niestety - nie dla mnie.

„Nie zostawia się dziecka w niebie” Ewy Jarockiej to powieść obyczajowa. Historia opowiada o małej dziewczynce Angelice, która mieszka ze swoją matką-alkoholiczką.

Ma trudne dzieciństwo, jest zdana tak naprawdę tylko na siebie. Swój spokojny azyl znajduje w szafie. Tworzy tam idealny dom. Czy sobie poradzi w tym domu?





Pierwszy raz mam do czynienia z autorką panią Ewą. Opowieść bardzo wzruszająca. Czytając zmusiła mnie do pewnych refleksji nad życiem ludzkim. Trzeba się cieszyć z tego co mamy, bo jak widać inni mają gorzej. Studiuje pedagogikę opiekuńczo-wychowawczą, więc uwierzcie mi przez 3 lata studiów nasłuchałam się o ludzkim cierpieniu, choć tylko z opowieści profesorów, ale to i tak przeżycie.

Powieść jest bardzo krótka, zawiera tylko 140 stron, ale bardzo chwyciła mnie za serce.

Przedstawia najgorsze okresy alkoholizmu, kiedy najbardziej cierpią dzieci. Są zaniedbane, brudne i głodne. Często przeżywają traumę najgorszą w swoim życiu.

Kiedy rodzice powinni być oparciem, a są tylko największą zmorą dzieciństwa.

Obok takiej historii nie można przejść obojętnie, nawet jeśli nas nie dotyczą takie problemy. Dużo w niej emocji, niepokoju, oburzenia, złości i niedowierzania.

Podsumowując książka ukazuje nam alkoholizm z punktu widzenia dziecka, wykorzystywanie seksualne dzieci i ich cierpienie. Polecam osobom, które są wrażliwe i mają w sobie empatie, ale także osobom, które nigdy nie zetknęły się z takim cierpieniem i tym potwornym uzależnieniem.

„Nie zostawia się dziecka w niebie” Ewy Jarockiej to powieść obyczajowa. Historia opowiada o małej dziewczynce Angelice, która mieszka ze swoją matką-alkoholiczką.

Ma trudne dzieciństwo, jest zdana tak naprawdę tylko na siebie. Swój spokojny azyl znajduje w szafie. Tworzy tam idealny dom. Czy sobie poradzi w tym domu?





Pierwszy raz mam do czynienia z autorką panią...

Lektura na jeden wieczór, poruszająca, pełna emocji, dająca do myślenia, pokazująca świat oczami dziecka.

Książkę czyta się niesamowicie szybko, mamy tutaj do czynienia z historią 10-letniej Angeliki, córki alkoholiczki samotnie wychowującej dwójkę dzieci. Razem z dziewczynką przebrniemy przez popijawy matki, jej spotkania z obcymi mężczyznami, wizyty policji i w szpitalu, dom dziecka i wiele innych sytuacji, które będziemy mogli zobaczyć jej oczami i poznać przy tym sposób jej myślenia oraz to w jak rozumie swoje położenie. Fabuła opowieści porusza dogłębnie i uświadamia czytelnikowi jak bardzo otoczenie wpływa na psychikę dziecka.

Jako że jest zrealizowana z perspektywy małej dziewczynki spotkamy się tutaj ze szczyptą fantazji, która jest cechą dziecięcej, niewinnej osobowości. Zwróci to naszą uwagę na to, że w tej sytuacji dziecko wymagające opieki rodziców, ich miłości i troski samo musi zmierzyć się z opieką nad młodszym bratem oraz pijaną matką, czuje się odpowiedzialne niczym dorosły, jednak nadal jest dzieckiem.

Opowieść to tylko 142 strony, jednak jest w nich zawarte wszystko to, co trzeba. Nie spotkamy się tutaj ze zbędnymi opisami, nie będziemy skupiać na nic nieznaczących szczegółach, tylko zderzymy z bezpardonowym odniesieniem do tematu, jakim jest alkoholizm i dzieciństwo w jego cieniu.

Tym, co nie za bardzo przypadło mi do gustu jest rodzaj narracji, z jakim się tutaj spotykamy. Zamiast standardowej narracji pierwszoosobowej, w której bohater przedstawia nam sytuację lub trzecioosobowej, w której poznajemy sytuację z perspektywy obserwatora, tutaj mamy do czynienia z narratorem, który oglądając sytuację z boku przemawia bezpośrednio do głównej bohaterki. Pierwszy raz spotykam się z takim zabiegiem i nie bardzo wiem, do jakiego rodzaju narracji mogę go zaliczyć, podejrzewam drugoosobową, jednak przeczytałam o niej dosłownie chwilę temu i nie jestem pewna. Jestem jednak pewna tego, że bardzo ciężko było mi się przyzwyczaić do czytania tekstu pisanego w ten sposób i momentami było to dla mnie denerwujące.

"Nie zostawia się dziecka w niebie" to poruszająca opowieść, która przypadnie do gustu osobom, które lubią czytać książki odnoszące się do ciężkich tematów. Powinna zostać także przeczytana przez tych, którzy być może sami spotkali się z taką sytuacją w życiu, nieważne czy z perspektywy dziecka, rodzica, czy może z perspektywy obserwatora.

Lektura na jeden wieczór, poruszająca, pełna emocji, dająca do myślenia, pokazująca świat oczami dziecka.

Książkę czyta się niesamowicie szybko, mamy tutaj do czynienia z historią 10-letniej Angeliki, córki alkoholiczki samotnie wychowującej dwójkę dzieci. Razem z dziewczynką przebrniemy przez popijawy matki, jej spotkania z obcymi mężczyznami, wizyty policji i w...

Zapraszam na bloga O Czym Szumią Kartki
Autorka przedstawia nam świat dziecka, które odczuwa skutki choroby alkoholowej swojej mamy. Historia zawarta w powieści jest bardzo emocjonalna. Autorka porusza bardzo ważny temat, jakim jest zaniedbanie swoich dzieci ze strony rodziców. Problem alkoholizmu jest wszechobecny w naszych czasach a najbardziej cierpią na tym dzieci z rodzin zmagających się z tym problemem. Rodzice wolą szukać zapomnienia o kłopotach w alkoholu niż poprosić o pomoc, przez co dzieci są zaniedbywane. Jeśli problem takiej choroby jest w rodzinie z małym dzieckiem cierpi ono najbardziej, ponieważ nie rozumie co się dzieje wokoło niego, jest tylko obserwatorem, który mimo swojego wieku będzie pamiętać zachowania rodzica bardzo długo. Autorka nie szczędzi nam szczegółów i dokładnych opisów, nie przynudza i w wielu momentach jest bezpardonowa. Książka poruszy niejednego czytelnika i na pewno skłoni do refleksji.

Zapraszam na bloga O Czym Szumią Kartki
Autorka przedstawia nam świat dziecka, które odczuwa skutki choroby alkoholowej swojej mamy. Historia zawarta w powieści jest bardzo emocjonalna. Autorka porusza bardzo ważny temat, jakim jest zaniedbanie swoich dzieci ze strony rodziców. Problem alkoholizmu jest wszechobecny w naszych czasach a najbardziej cierpią na tym dzieci z...